Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιουλίου του 1944 σε οικογένεια που, από την πλευρά του πατέρα του, για περισσότερο από δέκα γενεές, αρχικώς στη Βενετία και αργότερα στην Ελλάδα, συνδέθηκε με τον κόσμο των γραμμάτων και της πολιτικής. Έχει ανακηρυχθεί διδάκτωρ της Νομικής από τη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και, από τότε, Ph.D. και LL.D. από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και DCL από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει, επίσης, ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων των Παρισίων (Paris I, Sorbonne), Γάνδης, Μονάχου και Αθηνών.
Έχει αναλάβει καθηγητικά αξιώματα και έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ, του Λονδίνου και της Οξφόρδης, όπου διετέλεσε τακτικός καθηγητής του Αλλοδαπού και του Συγκριτικού Δικαίου. Σήμερα κατέχει την έδρα Jamail Regents στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστεν, έχων, ακόμη, διδάξει επί πολλά χρόνια στις Νομικές Σχολές των Πανεπιστημίων Κορνέλ και Μίσιγκαν. Είχε, επίσης, διατελέσει καθηγητής στο University College του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν, στην Ολλανδία, όπου επί δεκαπέντε χρόνια κατείχε την έδρα του Αγγλο-Αμερικανικού Δικαίου, καίτοι με μερική απασχόληση. Ακόμη, κατείχε την έδρα Francqui στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης. Έχει διδάξει και οργανώσει σεμινάρια σε είκοσι πέντε πανεπιστήμια σε τρεις ηπείρους.
Έχει αναλάβει καθηγητικά αξιώματα και έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ, του Λονδίνου και της Οξφόρδης, όπου διετέλεσε τακτικός καθηγητής του Αλλοδαπού και του Συγκριτικού Δικαίου. Σήμερα κατέχει την έδρα Jamail Regents στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστεν, έχων, ακόμη, διδάξει επί πολλά χρόνια στις Νομικές Σχολές των Πανεπιστημίων Κορνέλ και Μίσιγκαν. Είχε, επίσης, διατελέσει καθηγητής στο University College του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν, στην Ολλανδία, όπου επί δεκαπέντε χρόνια κατείχε την έδρα του Αγγλο-Αμερικανικού Δικαίου, καίτοι με μερική απασχόληση. Ακόμη, κατείχε την έδρα Francqui στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης. Έχει διδάξει και οργανώσει σεμινάρια σε είκοσι πέντε πανεπιστήμια σε τρεις ηπείρους.
Επιδιώκοντας τη μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία και κατανόηση μεταξύ των διαφόρων νομικών συστημάτων Δικαίου, ίδρυσε (κατά χρονολογική σειρά): το Ινστιτούτο Αγγλο-Αμερικανικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν (που εγκαινιάστηκε το 1987 επισήμως υπό της Α.Β.Υ. του Πρίγκιπος της Ουαλίας), το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκού και Συγκριτικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (που εγκαινιάστηκε επισήμως το 1995 από τον τότε Γερμανό αντικαγκελάριο Δρ. Κλάους Κίνκελ), το Ινστιτούτο Παγκοσμίου Δικαίου στο University College του Λονδίνου (2000) και το Ινστιτούτο Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστεν (2000). Στο τελευταίο φιλοξενείται ο ιστότοπός του, περιέχων μεταφρασμένες (και σε πολλές περιπτώσεις σχολιασμένες) πάνω από χίλιες από τις πιο σημαντικές γερμανικές και γαλλικές αποφάσεις. Συνέβαλε, ακόμη, στη δημιουργία του Κέντρου Έρευνας του Αμερικανικού Δικαίου, που εδράζεται στο Ανώτατο Γαλλικό Δικαστήριο (Cour de Cassation), κατά την περίοδο που υπηρετούσε ως Conseiller Scientifique του προέδρου του Δικαστηρίου, κ. Guy Canivet.
Στην καθηγητική του σταδιοδρομία έχει εκδώσει (ή συνεκδώσει) τριάντα επτά βιβλία (αναφερόμενα στο Δίκαιο, στη γεωπολιτική επιστήμη, στη σύγχρονη διπλωματία, στην τέχνη και στην ψυχοβιογραφία), που γράφτηκαν ή μεταφράστηκαν σε έξι γλώσσες –συμπεριλαμβανομένων των κινεζικών–, και περισσότερα από εκατόν σαράντα νομικά άρθρα σε διακεκριμένα νομικά περιοδικά επτά χωρών. Έχει, ακόμη, γράψει πολιτικά άρθρα στις εφημερίδες Financial Times, The Guardian, Austin American Statesman, Το Βήμα της Κυριακής, Έθνος της Κυριακής, Η Καθημερινή, Η Αυγή, Η Nαυτεμπορική, Το Παρόν της Κυριακής και Ελευθεροτυπία.
Από το 1991 είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγγλικού Δικηγορικού Συλλόγου Gray’s Inn, δικηγορών στο Δικηγορικό Γραφείο Essex Court Chambers, ενώ, κατόπιν προτάσεως του Βρετανού υπουργού Δικαιοσύνης (και προέδρου της Βουλής των Λόρδων) Λόρδου Έρβινγκ, διορίστηκε, το 1997, από τη Βασίλισσα της Αγγλίας Queen’s Counsel (Q.C.). Ειδικεύεται σε διεθνείς υποθέσεις, κυρίως, που σχετίζονται με το Δίκαιο των Αδικοπραξιών.
Το διδακτικό και καθηγητικό του έργο έχει αναγνωρισθεί διεθνώς διά της εκλογής του ως τακτικού μέλους της Βρετανικής Ακαδημίας, ως ξένου εταίρου της Accademia dei Lincei της Ρώμης, της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Βελγίου, της Βασιλικής Ολλανδικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Άμστερνταμ και ως αντεπιστέλλοντος μέλους του Institute de France (Academie des Sciences Morales et Politiques) και της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι, επίσης, μέλος της Ακαδημίας Αμερικανικού Δικαίου (American Law Institute) και επίτιμος εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών.
Το 2005 του απενεμήθη ο τίτλος του «Sir» από τη Βασίλισσα της Αγγλίας για «εξαίρετες υπηρεσίες στις διεθνείς νομικές σχέσεις», ενώ το έργο του στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και η συμβολή του στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχουν αναγνωρισθεί διά της απονομής σ’ αυτόν από τους προέδρους της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας ανωτάτων διακρίσεων, όπως τα Διάσημα του Ανωτέρου Ταξιάρχη του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας και των Μεγαλοσταύρων του Τάγματος της Αξίας της Γαλλίας και του Τάγματος της Αξίας της Ιταλίας.
Είναι παντρεμένος από το 1970 με την Ευγενία (γένος Γεωργίου Τρυπάνη) και έχει μία κόρη, την Julietta (παντρεμένη με τον Ανδρέα Βασιλικό), και ένα γιο, τον Σπύρο - Γιώργο. Η οικογένεια ζει στην Αγγλία.
Βιβλιογραφία
