Στην Κρήτη τα αρχαιότερα δένδρα στον κόσμο!- Ελιές ηλικίας χιλιάδων ετών που ακόμα βγάζουν καρπούς!

Το αρχαιότερο δένδρο στον κόσμο θεωρείται η ελιά των Βουβών, με ηλικία πάνω από 3.000 χρόνια! (φωτο eleodendro.gr) Η πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά της Κρήτης έχει ένα στοιχείο που τώρα γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί και να γίνει γνωστό στον κόσμο: τα ελαιόδενδρα με ηλικία χιλιάδων χρόνων! Η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια από το Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων

Κλάδεμα δέντρων: Τα ίδια Παντελάκη μου......

  Γράφει ο Μάρκος Ζώρζος
«Φίλοι μου,
Οι παροιμίες του λαού μας είναι πολλές, κατάλληλες για κάθε περίπτωση.
Θα αρχίσω μ αυτές γιατί έτσι κι αλλιώς αυτά που θέλω να πω τα έχω πει ξανά.
Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις κτύπα όσο θέλεις βρόντα, και

Μηχάνημα μεταφύτευσης δένδρων!

Πως γίνεται η μεταφύτευση ενός ολόκληρου δέντρου με τις ρίζες ;
Σήμερα η διαδικασία της μεταφύτευσης των δένδρων έχει απαλλάξει τον κάθε ενδιαφερόμενο, από τον προβληματισμό, το εργατικό δυναμικό, την οικονομική δαπάνη, αλλά και άλλους προβληματισμούς για την διαδικασία αυτή.
Τώρα και αυτή διαδικασία έχει επιλυθεί από ειδικό φορτηγό -

Μηλιά. Σπορά φύτεμα καλλιέργεια!

Η καλλιεργεια της μηλιας.
  Είναι δένδρο που μπορεί να ψηλώσει ίσα με 10 μέτρα και ο καρπός του είναι όμορφος την εποχή που ώριμος ξεπροβάλλει απ’ τα φύλλα, εύρωστος και προκλητικός. Μα τι τα θέλετε, είναι άθλιος πολύ σκανταλιάρης.
Αυτός έβαλε σε πειρασμό τον Αδάμ και την Εύα κι έχασαν τον Παράδεισο και από τότε γεννιόμαστε με το προπατορικό αμάρτημα, σαν να μη έφταναν της ζωής μας τόσες αμαρτίες. Και στον Τρωικό πόλεμο φαίνεται πως έχει την ουρίτσα του. Λέγεται πως

Φύτεψε lime στο σπίτι σου

Το lime είναι αειθαλές δένδρο το οποίο μοιάζει με την λεμονιά.
Χρειάζεται ζεστό κλίμα , προστατευμένο χώρο από το κρύο και τους ανέμους όλο τον χρόνο.
Ο καρπός μαζεύεται πράσινος , μετά γίνεται πορτοκαλί και τέλος κίτρινος.
Υπάρχουν ξινά λάιμ , τα συνηθισμένα και γλυκά λάιμ τα οποία είναι δυσεύρετα.
Τα lime είναι φρούτα που έχουν ποικιλία γεύσεων πολύ έντονη. Είναι ένα φρούτο που για να το γνωρίσεις

Λεμόνι και Λάιμ

Δύο από τα πιο γνωστά και ευχάριστα αρωματικά εσπεριδοειδή είναι το λεμόνι και το λάιμ. Όλες οι μαγειρικές σε ολόκληρο τον κόσμο χρησιμοποιούν αυτά τα φρούτα για να δώσουν κάποιο όξινο άρωμα τόσο στις πικάντικες όσο και στις γλυκές συνταγές. Το λεμόνι είναι ένα εσπεριδοειδές που έχει την προέλευση του στην Ινδία (και όχι στη Μεσόγειο, όπως πίστευαν). Το έφεραν στην Ευρώπη οι Ρωμαίοι τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Από εκεί οι Aραβες το πήγαν στην Ισπανία και στη βόρεια Αφρική καθώς και ανατολικότερα, στην Κίνα. Ο Χριστόφορος Κολόμβος έφερε το λεμόνι στην Αμερική στο

Καλλιέργεια Συκιάς

Η καλλιέργεια της συκιάς (Ficus carica), ανάγεται στους προϊστορικούς χρόνους και η καταγωγή της είναι, πιθανότατα, η Ασία. Απομεινάρια της αρχαιότερης μορφής αγροκαλλιέργειας είναι τα απολιθωμένα και τα, σε πολύ καλή κατάσταση, διατηρημένα σύκα που βρέθηκαν από Αμερικανούς και Ισραηλινούς αρχαιολόγους, στην κοιλάδα του Ιορδάνη. Αριθμός μικρών σύκων και άλλα μικρότερα κομμάτια ηλικίας 11.200 - 11.400 ετών, βρέθηκαν σε σπίτι σε νεολιθικό χωριό στην κοιλάδα του ποταμού Ιορδάνη, στο Ισραήλ. H ανακάλυψη

Τα μυστικά της λεμονιάς

Η ΛΕΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΛΑΒΑ ΕΧΕΙ ΜΙΚΡΑ ΑΓΚΑΘΙΑ. ΘΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ;

Η λεμονιά συνήθως έχει είτε μικρά ή καθόλου αγκάθια. Αν υπάρχουν αγκάθια, αυτά είναι πολύ μικρά και μαλακά στα βλαστάρια των νεαρών φυτών. Στα μεγάλα ώριμα δέντρα ο αριθμός μειώνεται πολύ ή εξαφανίζονται εντελώς.

ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΛΕΜΟΝΙΑ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΧΑΜΗΛΕΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ;
Η λεμονιά είναι ευαίσθητη στο κρύο. Θερμοκρασίες κάτω από

Φυσικά βιολογικά λιπάσματα

Τα κύρια θρεπτικά συστατικά των φυτών

Τρεις είναι οι θρεπτικές ουσίες που απαιτούνται από τα φυτά σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τα άλλα στοιχεία. Είναι το άζωτο(N), ο φώσφορος(P) και το κάλιο(K).

Στα τσουβάλια των λιπασμάτων που κυκλοφορούν στην αγορά υπάρχουν οι αριθμοί "3-6-9". Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν το ποσοστό του συνολικού βάρους λιπάσματος καθενός από τα τρία βασικά θρεπτικά συστατικά.

Πως και πότε φυτεύονται τα δένδρα

Εάν θέλεις να φυτεύσεις δέντρα το Φθινόπωρο καλό είναι να έχεις τους λάκκους σκαμμένους από τον Ιούλιο ή έστω τον Αύγουστο, να είναι ο καθένας τρία πόδια βαθύς και τέσσερα πλατύς, για να κάψει το χώμα ο ήλιος.

Και ας είναι ο λάκκος επάνω στενός και κάτω πλατύτερος για να απλώσουν οι ρίζες γρηγορότερα.
Και όταν θέλεις να φυτεύσεις το δέντρο, γέμισε νωρίτερα το λάκκο άχυρα και κάψε τα εκεί μέσα.

Με αυτόν τον τρόπο κάνεις δύο καλά, πρώτον καις τον τόπο τριγύρω και δεύτερον το άχυρο ωφελεί πολύ το δέντρο.

Τότε άλειψε τις ρίζες και το όρθιο ξύλο του δέντρου με χολή βοδιού για να μην το τρώνε τα σκουλήκια.
Έπειτα αφού το φυτεύσεις, πρώτα βάλτου κάμποσο χώμα επιφανειακό που να το έχει δουλέψει η ψύχρα και ο ήλιος και με αυτό σκέπασε όλες τις ρίζες και πάτησέ το.

Έπειτα έχε κοπριά καλή ενός χρόνου χωνεμένη, γιατί αν είναι πολύ καιρού έχει ξεθυμάνει και δεν ενεργεί. Και με αυτήν ανακάτωσε το υπόλοιπο χώμα και σκέπασε το φυτό έως επάνω. Πάτησε το χώμα καλά έως τη μέση του λάκκου και από εκεί και πάνω λιγότερο .

Το δέντρο ας είναι καλά χωμένο με το κοπρόχωμα, για να μην ξεπαγιάσει από τα χιόνια και πάει χαμένος ο κόπος σου. Για αυτό είπαμε να βάζεις την κοπριά, γιατί έχει δύο ενέργειες, δίνει ενέργεια στο δέντρο και βγάζει προκομμένο βλαστάρια και με την ζέστη της το φυλάει από το κρύο. Και για να μην το κάψει είπαμε να βάζεις ανακατωμένη με το χώμα και τότε δεν βλάπτεται.

Γύρω από το φυτό μπήξε καλάμια ή πικροδάφνες για να μην φάνε τα ζώα αυτό που φαίνεται. Ο καιρός που φυτεύονται είναι μετά τον Οκτώβριο έως τις αρχές του Δεκεμβρίου, μα να μην είναι το φεγγάρι γεμάτο, γιατί τότε όλα τα δέντρα γεννούν σκωλήκια και φθείρονται.

Το Φθινόπωρο προκόβουν καλύτερα και περισσότερο στους άνυδρους τόπους, γιατί ποτίζονται όλο τον χειμώνα και πιάνουν.

Φύτευε λοιπόν με τις πρώτες βροχές από τις 7 του Νοεμβρίου έως της 20 Δεκεμβρίου και αν δεν προφθάσεις τότε, από ανάγκη φύτευε και την Άνοιξη και πότιζέ τα πολύ, αλλά δεν προκόβουν τόσο όσο εκείνα που θα φυτεύσεις το Φθινόπωρο και άκουσε την αιτία να πειστείς την αλήθεια.

Η φύσης δεν γίνετε να κάνει σε ένα καιρό δύο ενάντια πράγματα, αλλά πότε το ένα και πότε το άλλο. Την Άνοιξη θρέφει η φύση τα πάνω μέρη του δέντρου και κάνει τους βλαστούς τα άνθη και τους καρπούς αλλά οι ρίζες τότε δεν αυξάνονται , για αυτό δεν φυτεύονται τότε αλλά κεντρώνονται. Το Φθινόπωρο πάλι γίνετε το αντίστροφο, τα ψηλά μέρη των δέντρων ασθενούν και ρίχνουν τα φύλλα τους ενώ οι ρίζες τρέφονται και μεγαλώνουν από την φύση τους.

Για αυτό πρέπει να φυτεύουμε τότε όταν βοηθάει η φύσης να γίνονται (δηλαδή το Φθινόπωρο), και την Άνοιξη να κεντρώνουμε.

Μάθε δε και αυτό, ότι όταν φυτεύεις δέντρο κάνει καλό να είναι το φεγγάρι υποκάτω της γης και αν το φυτεύσεις όταν αυξάνει η σελήνη δηλαδή στη γέμιση, αυξάνει γρήγορα, αν το φυτεύσεις στη χάση γίνεται καρπερότερο και ισχυρότερο.

Αγάπιου μοναχού του Κρητός 

http://to-mikro-spiti-sto-livadi.blogspot.com/2011/01/blog-post_5920.html

Φυτεύω ένα σπόρο....

Στις 8/2/2011 βρεθήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος όπου έδωσε διάλεξη με τίτλο «Από τον Κήπο εν κινήσει στον Πλανητικό Κήπο» ο Γάλλος αρχιτέκτονας τοπίου Gilles Clement (Ζιλ Κλεμάν) Καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτονικής των Βερσαλλιών και στην Εθνική Σχολή Τοπίων. 

Η φιλοσοφία του Γάλλου αρχιτέκτονα τοπίου είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να δημιουργεί και να ζει μέσα στον φυσικό κόσμο, κομμάτι του οποίου αποτελεί. Μεγάλος ταξιδευτής, που έχει ταξιδεύσει από την Αυστραλία ως τη Νότια Αφρική, Καλιφόρνια και Ν. Αμερική, θεωρεί ότι έχει ζωτική σημασία για τη φύση να αφεθεί ελεύθερη, «για να επέλθει η αρμονία ανάμεσα σε φυτά, χρώματα και ορυκτά».

Στη διάλεξη του τον προλόγισε ο δημοσιογράφος Γιώργος Αρχιμανδρίτης και ο αρχιτέκτων Θωμάς Δοξιάδης, ενώ παρουσιαστής και συντονιστής της συζήτησης θα είναι ο αρχιτέκτονας Μέμος Φιλιππίδης.

«Περισσότερο από όλα πιστεύω στη διαρκή επαναθεώρηση όλων όσων επιτρέπουν στη ζωή να υπάρχει και να εξελίσσεται», δήλωσε ο Ζιλ Κλεμάν. «Δεν πιστεύω τόσο σε μια ποσοτική, αλλά σε μια συμπεριφορική διαφοροποίηση.

Αισθάνομαι πολύ συχνά ότι οι οικολόγοι έχουν μια σκληρότητα, μια επιθυμία να μπλοκάρουν την εξέλιξη, να διατηρήσουν την κατάσταση "όπως πριν". Κι όμως, η ζωή πάνω στη γη δεν σταμάτησε ποτέ να επινοεί φόρμες ριζικά καινούργιες και, όπως πρέπει, "σκανδαλώδεις". Η φύση είναι πληθωρική, αλλά δεν επαναλαμβάνεται η ίδια».

Ο Ζιλ Κλεμάν είναι ένας από τους σπάνιους καλλιτέχνες και στοχαστές που έχει μια ολιστική θεώρηση του δίπτυχου «οικολογία και πολιτισμός». «Εγώ είμαι κυρίως κηπουρός. Φυτεύω έναν σπόρο και περιμένω. Συμβαίνουν όμως και απρόβλεπτα πράγματα. 

Σύμφωνα με τον Κλεμάν, ο κηπουρός, αντί να περιορίζει τα φυτά σε έναν συγκεκριμένο τόπο, μπορεί να δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη φύση και να της αφήσει «το πεδίο ελεύθερο». Τα φυτά, ανάλογα με την τυχαία μετακίνηση των σπόρων, θα μπορέσουν να βρουν τον τόπο που τους ταιριάζει περισσότερο.

http://delta-trees.blogspot.com/2011/02/gilles-clement.html

Πώς να έχετε μεγαλύτερη επιτυχία φύτευσης σε γυμνόριζα δέντρα



Photo Πανεπιστήμιο Cornell 
 Αστικό Ινστιτούτο Φυτοκομίας.



Παίρνουμε ένα μεγάλο πλαστικό δοχείο και αναμειγνύουμε υδρογέλη ( hydrogel) με νερό. ( Tο Cornell University, Ithaca, NY ) συνιστά 1,25 λίτρα υδρογέλης ανά 25 λίτρα νερού. Αφήστε τήν υδρογέλη - διάλυμα νερού να καθίσει για 30 λεπτά έως μία ώρα. Τό αποτέλεσμα θα είναι μία παχιά σάλτσα.

 

Βουτήξτε τις ρίζες του δέντρου στην υδρογέλη και μην ανακινείτε. Βάλτε τις ρίζες του δέντρου σε μία μεγάλη πλαστική σακούλα. Δέστε τη σακούλα κόμπο να κρατήσει στην υγρασία.

Τά δέντρα φυλάσσονται σε δροσερή, σκιασμένη περιοχή μέχρι να είναι έτοιμα να φυτευθούν. Μην περιμένετε περισσότερο από μια εβδομάδα μετά την βουτιά στην υδρογέλη.


http://delta-trees.blogspot.com/2011/02/blog-post.html

Παράξενα δέντρα!!

http://xsefoto.blogspot.com/2011/02/blog-post_1213.html

Δέντρο που «περπατάει»

Μπορεί να φαντάζει απίθανο είναι όμως πραγματικό. Ο φοίνικας που περπατάει ή Socratea Exorrhiza, όπως είναι η επιστημονική του ονομασία, μπορεί να μετακινηθεί εώς και ένα μέτρο το χρόνο!

Ευδοκιμεί στα τροπικά δάση των χωρών της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Μπορεί να φτάσει τα 25 μέτρα σε ύψος, με διάμετρο στελέχους μέχρι 17 εκατοστά. Οι πραγματικά ασυνήθιστες ρίζες του που είναι σαν ξυλοπόδαρα, του επιτρέπουν να μετακινηθεί μέχρι και ένα μέτρο το χρόνο αναζητώντας περισσότερο ήλιο.


Ο μηχανισμός που επιτρέπει την «κίνηση» είναι υπό διερεύνηση. Είναι όμως παραδεκτό από όλους ότι καθώς νέες ρίζες-ξυλοπόδαρα δημιουργούνται κάποιες από τις παλιές «πεθαίνουν» επιτρέποντας στο δέντρο να αλλάξει τελικά θέση.






http://xsefoto.blogspot.com/2010/12/blog-post_7296.html

Κλάδεμα της ελιάς

Φίλοι ελαιοκαλλιεργητές

Η ελιά,όπως θά ξέρετε,είναι το Εθνικό μας δέντρο,είναι όμως και το πλέον προσοδοφόρο της Επαρχίας μας και σαν τέτοιο αξίζει να το φροντίζουμε ιδιαίτερα.Οι εμπειρίες
μου σ' αυτόν το σκοπό αποβλέπουν.

Τό κλάδεμα θεωρείται ως σοβαρή ελαιοβελτίωση. Τoξύλο,όπως καταλαβαίνετε δεν δίνει καρπό,αλλά η βλάστηση η φυλλωσιά.Με το κλάδεμα αποβλέπουμε στην απόκτηση ισορροπημένης βλάστησης αφαιρώντας το πλεονάζον ξύλο.

Πώς όμως πρέπει να γίνεται το κλάδεμα;Από τη μακρόχρονη εμπειρία μου πιστεύω ότι ο κάθε ξυλοκόπος δεν είναι και κλαδευτής.Για να αποτολμήσει κανείς να κλαδέψει την ελιά θα πρέπει να μάθει καλά τη γλώσσα της ελιάς κι αυτή μιλιέται με ορισμένα δεδομένα.

Έτσι,δέντρα πολύ ψηλά,γηρασμένα,χωρίς ικανοποιητική βλάστηση θα πρέπει να χαμηλωθούν και να ανανεωθούν με την αφαίρεση του μη παραγωγικού ξύλου.

Κάνουμε μια εγκάρσια τομή με το αλυσσοπρίονο στο επιθυμητό ύψος που θέλουμε να κατεβάσουμε το δέ-
ντρο. Στό σημείο αυτό της τομής θα βγουν μικροί βλαστοι από τους οποίους,όταν αναπτυχθούν
καλά,κρατούμε ένα-δύο,αφαιρώντας τους άχρηστους.Οι νέοι αυτοί βλαστοί θα αποτελέσουν τους καινούριους βραχίονες, τις λεγόμενες στη γλώσσα μας ποδιές, στο χαμηλό σημείο που διαλέξαμε να διαμορφώσουμε το ψηλό δέντρο μας.

Εκτός από το παραπάνω χαμήλωμα των ψηλών δέντρων, κάθε χρόνο πρέπει να αφαιρούνται κλωνάρια που δε βρίσκονται καλά από απόψεως θέσεως και αποστάσεως πάνω
στο δέντρο, ώστε τούτο να φωτίζεται και αερίζεται καλά, καθώς επίσης και τα ξεραδιάρικα κλωναράκια στις ποδιές στο σημείο που έχει αναπτυχθεί νέος μονοετής κλαδίσκος.

 Δεν πρέπει σώνει και καλά με το κλάδεμα να δώσουμε στο δέντρο μας σχήμα κυπέλου, αφαιρώντας κάθε
κλωνάρι κατακόρυφο στο κέντρο της όλης κόμης του δέντρου. Κάνουμε μεγάλη ζημιά εκθέτοντας τους βραχίονες στις καυστικές καλοκαιρινές ακτίνες του ήλιου.

Χρησιμοποιούμε κοφτερά εργαλεία και αλείφουμε ,,τις μεγάλες τουλάχιστο τομές, με μίνιο ή άσπρη λαδομπογιά.

Μια άλλη φορά θα εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την καταπολέμηση των εχθρών και των ασθενειών της ελιάς.

http://megalilaka.blogspot.com/2008/03/blog-post_2205.html

Κλάδεμα Λεμονιάς

(Σχετικές πληροφορίες μπορούν να βρεθούν στα άρθρα μας Κλάδεμα και Συντήρηση κήπων και αρχές κλαδέματος)

Η λεμονιά είναι ένα καρποφόρο δέντρο χαρακτηριστικό των κήπων στις παραμεσόγειες χώρες. Οι καρποί του στολίζουν το δένδρο και συνιστούν εξαιρετική πηγή τροφής, ενώ τα εύοσμα άνθη του κατακλύζουν με τη διαπεραστική μυρωδιά τους τον περιβάλλοντα τόπο δημιουργώντας ένα θαυμάσιο αίσθημα ευεξίας.

Όπως όλα τα φυτά στον κήπο χρειάζεται περιποίηση. Στην ΑΝΘΑΝΑΣΣΑ έχουμε δεχθεί πολλά ερωτήματα σχετικά με το κλάδεμα του συγκεκριμένου δένδρου το οποίο πολύ συχνά το βλέπουμε κατακρεουργημένο από περίεργες και άκαιρες επεμβάσεις.
Η πανέμορφη λεμονιά στους κήπους μας δεν ενδείκνυται να υφίσταται κλάδεμα όπως συμβαίνει με άλλα καρποφόρα δένδρα. Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να την εγκαταλείψουμε. 
Αντιθέτως πρέπει να επεμβαίνουμε προσεκτικά προκειμένου να διατηρούμε το σκελετό, την κόμη και τους καρπούς της σε ικανοποιητικά αισθητικά πρότυπα. 
Το κλάδεμα παραγωγής στα υγιή δένδρα γίνεται στο διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στη συλλογή των καρπών και τη νέα άνθηση ή αργότερα και συνήθως το συγκεκριμένο διάστημα ταυτίζεται με την περίοδο που ακολουθεί το τέλος χειμώνα. Πρακτικά, όμως, σε γενικές γραμμές στους ιδιωτικούς κήπους οι υγιείς καλλωπιστικές λεμονιές πρέπει να κλαδεύονται αργά την άνοιξη ή καλύτερα το θέρος και τούτο συμβαίνει διότι η λεμονιά προσβάλλεται πάρα πολύ εύκολα από την κορυφοξήρα η οποία είναι ένας τρομακτικά καταστροφικός μύκητας για το φυτό. 
Η χειμωνιάτικη περίοδος συνιστά χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο μύκητας είναι πολύ δραστήριος και τα δένδρα χαρακτηρίζονται από αυξημένη ευπάθεια σε αντίθεση με τους επόμενους ανοιξιάτικους μήνες κατά τους οποίους η βλαστική ικανότητα λεμονιών είναι έντονη περιορίζοντας την ευπάθειά τους. Επίσης, μετά το κλάδεμα χρειάζεται να απολυμαίνονται οι τομές με κατάλληλο μυκητοκτόνο σκεύασμα (πχ χαλκούχο) και όταν στεγνώσει να επαλείφονται όπου είναι δυνατό με ειδική πάστα.

Με το κλάδεμα κόβονται κλάδοι προς το εσωτερικό τμήμα του δένδρου και όπου το φύλλωμα είναι πολύ πυκνό ώστε να κυκλοφορεί καλύτερα ο αέρας και το φως. Επίσης, ιδιαίτερα σε υγρές περιοχές πρέπει να κλαδεύονται τα στελέχη στη βάση της λεμονιάς ώστε να μην προσεγγίζουν το έδαφος παρέχοντας τη δυνατότητα σε φυτοπαθογόνους οργανισμούς να μεταβούν εύκολα σε διάφορα σημεία της.

Απομακρύνονται οι λαίμαργοι βλαστοί, αλλά εάν χρειαστεί μπορεί να αφεθούν κάποιοι όταν κριθεί ότι η παρουσία τους είναι αναγκαία προκειμένου στο μέλλον να συμπληρώσουν την ισορροπία του σκελετού της λεμονιάς ο οποίος συνιστάται να σχηματίζει περίπου νοητό ανεστραμμένο κώνο. 
Επίσης, αφαιρούνται τα κλαδιά που μπλέκονται αναμεταξύ τους, καθώς και αυτά που είναι ξηρά, σπασμένα ή άρρωστα. Οι λαίμαργοι όταν χρειάζεται κλαδεύονται από τη βάση τους. Αξίζει να τονίσουμε ότι οι λαίμαργοι βλαστοί που μπορούν να παρατηρηθούν παντού σε μία λεμονιά κρύβουν κάποιες παγίδες στην κοπή τους. Χρειάζεται περίσκεψη και προσοχή ποιοι, πότε και πόσο κλαδεύονται γιατί αυτοί που βρίσκονται στις άκρες των κλάδων αφ’ ενός μπορούν να λάβουν ενεργό μέρος στο σχηματισμό της κόμης και αφ’ ετέρου μπορούν να γίνουν γρήγορα καρποφόροι.

Ένας σοβαρός λόγος που δικαιολογεί το κλάδεμα στη λεμονιά είναι η καθ’ ύψος συγκράτησή της. Το μεγάλο ύψος του φυτού προκαλεί προβλήματα στη συγκομιδή καρπών, αλλά και έντονη σκίαση στο εσωτερικό του γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες αναπτύξεως φυτοπαθολογικών προβλημάτων. Έτσι, επιβάλλεται να αποκόπτονται οι πολύ υψηλοί κλάδοι και οι πολύ εύρωστοι κατακόρυφοι βλαστοί που ξεφεύγουν προς τον ουρανό.
 
Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η διαδικασία του κλαδέματος της λεμονιάς είναι ατέρμονη. Δεν πρέπει να γίνεται με μεγάλη ένταση κάθε φορά ώστε να κλαδεύονται πολλά τμήματα του φυτού διότι κάτι τέτοιο θα σοκάρει και θα εξαναγκάζει τη λεμονιά να αντιδράει παράγοντας υπερβολικά πολλούς και άχρηστους λαίμαργους βλαστούς. Αντιθέτως, απαιτείται χρόνος και υπομονή με σκοπό το δένδρο να αποκτήσει μία συγκεκριμένη εμφάνιση η οποία ταυτοχρόνως θα ικανοποιεί τις προσδοκίες μας και θα το βοηθάει στην επιβίωσή του.

Ο έμπειρος και ευσυνείδητος κλαδευτής πρώτα πάντοτε παρατηρεί τη λεμονιά και επισημαίνει τις αδυναμίες ή τα προβλήματά της. Κλαδεύει με φειδώ και φρόνηση. Ενδιαφέρεται για την υγεία, την ευημερία και μακροζωία του δένδρου διαθέτοντας υπομονή και επιμονή. Στο τέλος το αποτέλεσμα όχι απλώς θα τον δικαιώσει, αλλά θα νοιώθει υπερήφανος για το γλυπτό της Φύσης που δημιούργησε.
http://www.anthanassa.gr/articles/article.aspx?id=39

Η συκιά και τα σύκα

Τα ώριμα μαλακά σύκα είναι κακοστόμαχα, καθαρτικά της κοιλιάς, εύκολα όμως η καταρροή από αυτά σταματάει, προκαλούν εξανθήματα και ιδρώτα, ξεδιψούν και σβήνουν την θερμότητα. Τα δε ξηρά είναι θρεπτικά, θερμαντικά, προκαλούν δίψα, είναι ευκοίλια και ακατάλληλα για τις καταρροές του στομαχιού και της κοιλιάς, κατάλληλα όμως για την τραχεία, το
λάρυγγα, την ουροδόχο κύστη και τα νευρά, καθώς και για αυτούς που λόγο μακράς ασθένειας έχουν κακό χρώμα και για τους ασθματικούς και επιληπτικούς και υδρωπικούς, καθαρίζουν με την απόχρεμψη τα περιττώματα του θώρακα βρασμένα με ύσσωπο αν ποθούν, αρμόζει και στους παλαιούς βήχες και τις χρόνιες παθήσεις του πνεύμονα, μαλακώνουν την κοιλιά αν κοπανιστούν με σόδα και κνήκο και φαγωθούν.

Το δε αφέψημά τους αρμόζει στις φλεγμονές του λαιμού, ως γαργάρα, ενώ προστίθεται και στο ωμό κριθάλευρο για γυναικείους υποκαπνισμούς μαζί με μοσχοσίταρο ή αλεύρι από ξεφλουδισμένο κριθάρι, μαζί με απήγανο γίνονται κλύσμα για τους κολικούς.

Σαν κατάπλασμα βρασμένα και λιωμένα διαλύουν τα σκληρώματα και τις παρωτίτιδες, μαλακώνει τα τοπικά φλεγμονώδη αποστήματα του δέρματος, χωνεύουν τη μασχαλιαία και βουβωνική λεμφαδενίτιδα (οιδήματα των αδένων) και ακόμα περισσότερο μαζί με ίριδα ή σόδα ή ασβέστη. Και ωμά αν κοπανιστούν μαζί με αυτά που έχουν ειπωθεί, έχουν τις ίδιες επιδράσεις. Μαζί με φλούδι ροδιού καθαρίζουν τα πτερύγια και μαζί με ανθό χαλκού θεραπεύουν τα ανίατα ρευματικά και κακοήθη έλη στη κνήμη. Αν ψηθούν δε σε κρασί και ανακατευθούν με αψίνθιο και κριθαρένιο αλεύρι ωφελούν σαν κατάπλασμα τους υδρωπικούς. Καμένα και αναμεμιγμένα με κερί θεραπεύει τις χιονίστρες, λιωμένα δε και ωμά μαζί με υγρό σιναπιού (sinapsis alba) παρμένα και τοποθετημένα στα αυτιά, θεραπεύουν τους ήχους και τοις φαγούρες.

Ο γαλακτώδης χυμός της άγριας και της ήμερης συκιάς πήζει το γάλα σαν την πυτιά, διαλύει δε και το πηγμένο όπως και το ξύδι, προκαλεί έλκη (πληγές) στο σώμα και ανοίγει τις πληγές, είναι καθαρτικός της κοιλιάς και χαλαρωτικός της μήτρας όταν πίνεται με λείο άμυλο. Είναι ωφέλιμος στις ποδάγρες σαν κατάπλασμα μαζί με αλεύρι από μοσχοσίταρο και ξύδι. Καθαρίζει δε και τη λέπρα και λειχήνες, τις φακίδες, τους αλφούς (κατά τόπους λευκοπάθεια του δέρματος) και τη ψώρα μαζί με κριθάλευρο

Και τους δαγκωμένους από σκορπιό, δηλητηριώδη ζώα και λυσσασμένα σκυλιά ωφελεί όταν στάζετε στην πληγή (ο γαλακτώδης χυμός) και ωφελεί και τους πονόδοντους όταν προστεθεί σε μαλλί και τοποθετηθεί μέσα στην τρύπα και εξαφανίζει τις μυρμηγκιές αν επαλειφθεί με λίπος γύρω γύρω η σάρκα.

Τα ίδια κάνει και ο χυμός από τα τρυφερά κλαδιά της άγριας συκιάς, όταν είναι φουσκωμένα, πριν ακόμα βλαστίσει το μάτι. Κομμένοι κοπανίζονται και ο χυμός αφού ξεραθεί στη σκιά φυλάγεται.
Χρησιμοποιούνται δε στα φάρμακα που ανοίγουν πληγές και το γαλάκτωμα και ο χυμός.

Τα απαλά άκρα των κλαδιών, όταν βράζονται μαζί με βοδινά κρέατα, τα κάνουν εύκολα στο βράσιμο.

Τα άγρια σύκα, τα από μερικούς καλούμενα ερινέοι, βρασμένα σαν κατάπλασμα μαλακώνουν κάθε νεοπλασία και οίδημα των αδένων του λαιμού, ωμά σαν κατάπλασμα μαζί με σόδα και αλεύρι εξαφανίζουν τις μυρμηγκιές και τις νεοπλασίες.

Τα φύλλα έχουν τις ίδιες ιδιότητες. Μαζί με ξίδι και αλάτι σαν κατάπλασμα θεραπεύει τα έλκη και εξανθήματα στο κεφάλι, την πιτυρίδα και τις ματωμένες φλύκταινες των ποδιών.

Τρίβονται με αυτά και οι σαρκώδεις επιφύσεις και οι τραχύτητες των βλεφάρων, και στη λεύκη γίνεται κατάπλασμα με τα φύλλα ή τα κλαδιά της μαύρης συκιάς, κάνει και για τα δαγκώματα από σκυλιά μαζί με μέλι. Τα άγρια σύκα επαναφέρουν και τα οστά μαζί με φύλλα άγριας παπαρούνας και διαλύουν τα τοπικά αποστήματα του δέρματος (καλόγερους) μαζί με κερί, μαζί με ρόβι και κρασί φτιαγμένα κατάπλασμα αρμόζουνε σε δαγκώματα από αρουραίο ή σαρανταποδαρούσα.

Γίνεται και σκόνη από την άγρια και την ήμερη συκιά, αν καούν τα κλαδιά, από την στάχτη. Πρέπει να την μουσκέψουμε πολύ και να την αφήσουμε να παλιώσει.
Αρμόζει δε στα εγκαύματα και στη γάγγραινα, καθαρίζει και διαλύει τα περιττώματα.
Πρέπει να τη χρησιμοποιούμε με βρεγμένο σφουγγάρι τοποθετώντας το επάνω, σε άλλους όμως και ως κλύσμα, όπως σε αυτούς που πάσχουν από δυσεντερία, χρόνιες καταρροές, κοίλα μεγάλα και διαβρωτικά έλκη, γιατί καθαρίζει επουλώνει και κολλάει τις σάρκες, όπως ταιριάζει στις πληγές που τρέχουν αίμα.
Και πίνεται για την διάλυση των θρομβώσεων και για τα πεσίματα, ρήγματα και σπάσματα, ποσότητα από αυτήν πρόσφατα διυλισμένη με ένα κύαθο νερού και με την προσθήκη λίγου λαδιού.
Βοηθάει όταν δίνεται σκέτη σε όσους έχουν κολικούς και δυσεντερία σε ποσότητα ενός κύαθου, είναι κατάλληλη για επάλειψη μαζί με κρασί για τις παθήσεις των νεύρων και τους σπασμούς και πίνεται για όσους έχουν πιει γύψο ή έχουν τσιμπηθεί από αράχνες. Τα ίδια παρέχουν και οι υπόλοιπες σκόνες, κυρίως της βελανιδιάς και όλες είναι στυπτικές.

Κύαθος: Υγρό μέτρο ίσο με 0.0456 της λιτρ.

http://www.ftiaxno.gr/2010/08/blog-post.html

Πότε φυτεύονται τα δέντρα

Το Φθινόπωρο προκόβουν καλύτερα και περισσότερο στους άνυδρους τόπους, γιατί ποτίζονται όλο τον χειμώνα και πιάνουν. Φύτευε λοιπόν με τις πρώτες βροχές από τις 7 του Νοεμβρίου έως της 20 Δεκεμβρίου και αν δεν προφθάσεις τότε, από ανάγκη φύτευε και την Άνοιξη και πότιζέ τα πολύ, αλλά δεν προκόβουν τόσο όσο εκείνα που θα φυτεύσεις το Φθινόπωρο και άκουσε την αιτία να πειστείς την αλήθεια.

Η φύσης δεν γίνετε να κάνει σε ένα καιρό δύο ενάντια πράγματα, αλλά πότε το ένα και πότε το άλλο. Την Άνοιξη θρέφει η φύση τα πάνω μέρη του δέντρου και κάνει τους βλαστούς τα άνθη και τους καρπούς αλλά οι ρίζες τότε δεν αυξάνονται , για αυτό δεν φυτεύονται τότε αλλά κεντρώνονται. Το Φθινόπωρο πάλι γίνετε το αντίστροφο, τα ψηλά μέρη των δέντρων ασθενούν και ρίχνουν τα φύλλα τους ενώ οι ρίζες τρέφονται και μεγαλώνουν από την φύση τους.
Για αυτό πρέπει να φυτεύουμε τότε όταν βοηθάει η φύσης να γίνονται (δηλαδή το Φθινόπωρο), και την Άνοιξη να κεντρώνουμε.
Μάθε δε και αυτό, ότι όταν φυτεύεις δέντρο κάνει καλό να είναι το φεγγάρι υποκάτω της γης και αν το φυτεύσεις όταν αυξάνει η σελήνη δηλαδή στη γέμιση, αυξάνει γρήγορα, αν το φυτεύσεις στη χάση γίνεται καρπερότερο και ισχυρότερο.

Πηγή:Γεωπονικόν-Αγάπιου μοναχού του Κρητός

Ασθένειες και προστασία εσπεριδοειδών

ΚΟΡΥΦΟΞΗΡΑ

Την άνοιξη κιτρίνισμα, μάρανση, πτώση των φύλλων, σταδιακή ξήρανση των ακραίων βλαστών και τελικά ολόκληρου του δένδρου. Σε τομή των μολυσμένων βλαστών το ξύλο είναι πολλές φορές κοκκινωπό. Σε μερικές περιπτώσεις η προσβολή γίνεται από τον κορμό ή τη ρίζα και το δένδρο ξεραίνεται απότομα ενώ τα φύλλα παραμένουν στη θέση τους. Είναι ασθένεια του ξύλου που προσβάλλει κυρίως τη λεμονιά και την νεραντζιά που χρησιμοποιείται ως υποκείμενο και προσβάλλεται από τη ρίζα.
Το παθογόνο μπαίνει κυρίως από πληγές. Η πιο επικίνδυνη εποχή για μολύνσεις είναι από τον Οκτώβριο μέχρι τον Απρίλιο και ιδιαίτερα οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος. Οι μολύνσεις ευνοούνται από βροχερό ή υγρό καιρό και μέτριες θερμοκρασίες.

Συστάσεις
-Αφαίρεση και καύση των ξηρών βλαστών και κλάδων, την άνοιξη και το καλοκαίρι.
-Κλάδεμα αργά την άνοιξη και επάλειψη τομών με προστατευτικό πληγών.
-Προσεκτική εδαφο-κατεργασία για αποφυγή δημιουργίας πληγών στη ρίζα.
-Ψεκασμοί με χαλκούχα, πριν την έναρξη των φθινοπωρινών βροχών, κατά τη διάρκεια της κρίσιμης περιόδου των μολύνσεων και μετά από χαλάζι η παγετό.

ΚΟΜΜΙΩΣΗ ΛΑΙΜΟΥ
Συνήθως προσβάλλεται το μέρος του κορμού που είναι πάνω από το σημείο εμβολιασμού. Κόμμι (κόλλα) τρέχει από μικρές ρωγμές του φλοιού, οι οποίες στη συνέχεια επεκτείνονται γύρω από την περιφέρεια του κορμού, προκαλώντας κιτρίνισμα, πτώση φύλλων, ξήρανση κλαδίσκων). Μπορεί να εμφανιστεί απότομη ξήρανση του δένδρου.
Η ασθένεια οφείλεται σε μύκητες που διατηρούνται στο έδαφος και σε συνθήκες υψηλής υγρασίας προσβάλλουν τα δένδρα κυρίως από τις πληγές του φλοιού.

Συστάσεις
-Να αποφεύγεται η επαφή του λαιμού με το νερό κατά το πότισμα και εάν χρησιμοποιείται η κατάκλυση, αυτή να γίνεται με διπλή λεκάνη.
-Να αποφεύγεται η δημιουργία πληγών στον κορμό και τις ρίζες.
-Να αποφεύγεται η δημιουργία αυξημένης εδαφικής υγρασίας, τα βαριά εδάφη, ο κακός αερισμός του εδάφους.
-Να επιδιώκεται ο εμβολιασμός να είναι σε ύψος 40-50 εκ. από το έδαφος.

ΚΑΠΝΙΑ
Η Καπνιά (μαυρίλα) είναι μύκητας που αναπτύσσεται πάνω στα φύλλα και στους καρπούς σαν αποτέλεσμα των προσβολών διαφόρων εντόμων (κοκκοειδή, εριώδης αλευρώδης). Για την αντιμετώπιση της συνιστάται ψεκασμός με κατάλληλο μυκητοκτόνο από τη λίστα των εγκεκριμένων φαρμάκων. Με τον ίδιο ψεκασμό αντιμετωπίζονται και οι σήψεις των καρπών που προκαλούνται από τη φυτόφθορα.

ΣΗΨΕΙΣ ΚΑΡΠΩΝ ΑΠΟ ΦΥΤΟΦΘΟΡΑ
Εμφανίζονται στους (σχεδόν) ώριμους καρπούς. Αρχικά εμφανίζονται ως υδατώδης κηλίδες με ασαφή όρια, αλλά γρήγορα μαλακώνουν και αναδύεται μια χαρακτηριστική ταγκή οσμή. Παρατηρείται πρόωρη καρπόπτωση. Όταν οι προσβεβλημένοι καρποί αποθηκευτούν σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, τότε στην επιφάνειά τους αναπτύσσεται λευκή εξάνθιση.

Οι μύκητες που προκαλούν την ασθένεια διατηρούνται στο έδαφος. Η μόλυνση των χαμηλών, κυρίως, καρπών γίνεται με τις πιτσιλιές δυνατής και παρατεταμένης βροχής που εκτινάσσουν το έδαφος, παρασέρνοντας σπόρια του μύκητα. Η μόλυνση γίνεται από την ανέπαφη (χωρίς πληγές) επιδερμίδα, υπό συνθήκες συνεχούς υγρασίας. Η ασθένεια ευνοείται πολύ από τις παρατεταμένες βροχοπτώσεις. Ευνοείται επίσης στο γυμνό έδαφος.

Εφαρμογή ενός προληπτικού ψεκασμού καλύψεως των χαμηλών κλάδων με προστατευτικό μυκητοκτόνο, πριν από τις βροχές ή το δεύτερο 15νθημερο του Οκτωβρίου. Όταν οι βροχοπτώσεις είναι εκτεταμένες, απαιτείται επανάληψη τον Ιανουάριο ή το Φεβρουάριο.

Συστάσεις
-Αποφυγή δημιουργίας πληγών και της επαφής των καρπών με το έδαφος κατά τη συγκομιδή.
-Υποστύλωση των χαμηλών κλάδων ή κλάδεμα των ποδιών ψηλότερα.
-Συντήρηση των καρπών μετά τη συγκομιδή σε χαμηλές θερμοκρασίες (θερμοκρασία 5 oC).
- Αναβολή της συγκομιδής σε περίπτωση βροχής για να απορριφθούν πρώτα οι προσβεβλημένοι καρποί που θα αναπτύξουν εξάνθιση, ώστε να μην μεταφέρουν το μόλυσμα στους υπόλοιπους καρπούς των κιβωτίων συσκευασίας
-Διατήρηση πράσινου τάπητα στον οπωρώνα κατά τη διάρκεια της συγκομιδής.

Φυτοπροστατευτικά μυκητοκτόνα/Επαφής-Προστατευτική δράση:
Οξυχλωριούχος χαλκός,υδροξείδιο του χαλκού, υποξείδιο του χαλκού, τριβασικός θειικός χαλκός, mancozeb
Διασυστηματικά-Προστατευτική & Θεραπευτική δράση: Fosetyl aluminium

Πηγή: Περιφερειακό κέντρο προστασίας φυτών και ποιοτικού ελέγχου Πάτρας

Περισσότερα για τους εχθρούς και τις ασθένειες των εσπεριδοειδών:
Η φυτοπροστασία των εσπεριδοειδών

Ασθένειες και προστασία της ελιάς

ΚΥΚΛΟΚΟΝΙΟ
Ο μύκητας προσβάλλει κυρίως τα φύλλα, με αποτέλεσμα την πτώση τους και σε σοβαρές περιπτώσεις την αποφύλλωση των δένδρων. Στην επάνω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζονται κυκλικές κηλίδες χρώματος καφέ ή πρασινοκίτρινου («μάτια παγωνιού»).

Η άριστη θερμοκρασία για την ανάπτυξη του μύκητα είναι 15-20 C, ενώ τα σπόρια για να βλαστήσουν και να κάνουν νέες μολύνσεις χρειάζονται σταγόνα νερού (από βροχή ή πρωινή δροσιά) και θερμοκρασία 9-25 C.
Οι βροχοπτώσεις και η αυξημένη υγρασία ευνοούν προσβολές από την ασθένεια.
Η καταπολέμηση του κυκλοκόνιου είναι προληπτική και ξεκινάει όταν επικρατήσουν ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες για την εμφάνισή του. Συνιστάται άμεση προστασία στις ευαίσθητες ποικιλίες κυρίως με χαλκούχα.

Φάρμακα-Προληπτική Δράση:
Χαλκός (Βορδιγάλειος, υδροξείδιο, υποξείδιο, οξυχλωριούχος, τριβασικός θειικός),Mancozeb
Προληπτική & θεραπευτική δράση:
Dodine, Kresoxim-methyl (κατά το φθινόπωρο & χειμώνα μόνο στις ελαιοποιήσιμες)

Σημ.: Η ποικιλία Κορωνέικη είναι σχετικά ανθεκτική.

ΚΑΡΚΙΝΩΣΗ Η ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ
Η ασθένεια οφείλεται σε βακτήριο που προκαλεί την εμφάνιση καρκινωμάτων στους νεαρούς βλαστούς και κλάδους.

Οι προσβολές ευνοούνται από βροχερό καιρό και κυρίως όταν υπάρχουν καρκινώματα ή πρόσφατες πληγές στα δένδρα.

Συστάσεις:
-Αφαίρεση και καύση των προσβεβλημένων τμημάτων των δένδρων.
- Αποφυγή κλαδέματος με βροχερό ή υγρό καιρό και απολύμανση των εργαλείων με εμβάπτιση σε διάλυμα φορμόλης 5% ή σε άλλο απολυμαντικό.
-Αποφυγή συλλογής του ελαιόκαρπου με ραβδισμό.
-Ψεκασμός των δένδρων μετά από κλάδεμα, παγετό ή χαλάζι με χαλκούχα σκευάσματα.

ΚΑΠΝΙΑ
Η μαυρίλα που καλύπτει φύλλα, βλαστούς και κλάδους οφείλεται σε μύκητες που αναπτύσσονται επάνω σε μελιτώματα κοκκοειδών.

Συστάσεις:
Πρωταρχική είναι η καταπολέμηση του λεκάνιου ή άλλων κοκκοειδών την κατάλληλη εποχή.
Τα χαλκούχα σκευάσματα που θα χρησιμοποιηθούν για το κυκλοκόνιο ή την καρκίνωση καταπολεμούν επίσης την καπνιά.

Πηγή: Περιφερειακό κέντρο προστασίας φυτών και ποιοτικού ελέγχου Πάτρας

Περισσότερα για την ελιά: Ελαιόδεντρο - Η καλλιέργεια της ελιάς
http://www.ftiaxno.gr/2010/11/blog-post_5547.html