Βασίλειος Μαρκεζίνης: Ιστορικός «σεισμός» για την Ευρώπη

Το αποτέλεσμα στη Βρετανία είναι ιστορικής σημασίας με σεισμικές συνέπειες για όλη την Ευρώπη , είπε ο Βασίλειος Μαρκεζίνης, σε συνέντευξη του στον 9.84, προκαλώντας αίσθηση με το πώς ανέλυσε την ψήφο των Βρετανών, αλλά και το ρόλο των μεγάλων συμφερόντων στη υπόθεση αυτή.
Η Ε.Ε είπε είναι σε διάλυση, ίσως αυτό χρειάζεται για να φτιαχτεί από την αρχή κάτι καλό και κυρίως κάτι που θα λαμβάνει υπόψη τους λαούς και τις ανάγκες τους. Δυστυχώς στην Ελλάδα ακόμη θεωρούμε

Ανοιχτή επιστολή στον τύπο Μαρκεζίνη-Καρυώτη περί Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)

Προς τους Διευθυντές των εφημερίδων (κατ’ αλφαβητική σειρά):

Αυγή
Βήμα
Έθνος
Ελεύθερος Τύπος
Εστία
Ναυτεμπορική
Τα Νέα
Το Παρόν

8 Ιανουαρίου 2012

Μαρκεζίνης Βασίλειος - Βιβλιογραφία

Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιουλίου του 1944 σε οικογένεια που, από την πλευρά του πατέρα του, για περισσότερο από δέκα γενεές, αρχικώς στη Βενετία και αργότερα στην Ελλάδα, συνδέθηκε με τον κόσμο των γραμμάτων και της πολιτικής. Έχει ανακηρυχθεί διδάκτωρ της Νομικής από τη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και, από τότε, Ph.D. και LL.D. από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και DCL από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει, επίσης, ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων των Παρισίων (Paris I, Sorbonne), Γάνδης, Μονάχου και Αθηνών.

Μαρκεζίνης: Το φάρμακο των μνημονίων απέτυχε και αυτοί συνεχίζουν να μας το δίνουν . Δείτε και το βίντεο

Ο Ακαδημαϊκός  κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης  μιλώντας στο Αχελώος tv και το Μάκη Μάκκα

Για το οικονομικό πρόγραμμα διάσωσης της χώρας.

Πόσα Μνημόνια πρέπει να μας φορτώσουν στην πλάτη, προτού καταλάβουμε, ότι η φιλοσοφία τους δεν συνταιριάζει με την ανάγκη να έχομε ανάπτυξη;

Το φάρμακο των μνημονίων απέτυχε και αυτοί συνεχίζουν να μας το δίνουν.

Άρθρο-παρέμβαση Βασίλειου Μαρκεζίνη: Άμεση απομάκρυνση του κ. Δρούτσα

Με ένα βαρυσήμαντο άρθρο του στο περιοδικό «Επίκαιρα», ο ακαδημαϊκός sir Βασίλειος Μαρκεζίνης...καταθέτει την άποψή του για τα λάθη της ηγεσίας της ελληνικής διπλωματίας. Ποιες είναι οι ευθύνες του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα; 

Πόσο άλλαξε η εικόνα των υποτιθέμενων «φίλων» μας στο εξωτερικό για την Ελλάδα μετά τη Σύνοδο Κορυφής; Πόσο μπορεί να στοιχίσει στην Ελλάδα η έλλειψη συντονισμού και συνεννόησης της κυβέρνησης; Ολόκληρο το άρθρο-παρέμβαση, στα «Επίκαιρα» που κυκλοφορούν αυτή την εβδομάδα έχει ως εξής:


Όταν, πριν από έναν και πλέον χρόνο, στην ΕΤ1, εκφράζαμε ανησυχίες και προειδοποιήσεις για το Καστελόριζο, κανείς δεν έδωσε σημασία.

Όταν, τον περασμένο Οκτώβριο, στην ΕΤ3, προειδοποιούσαμε για τις τουρκικές αξιώσεις να αποκλειστεί το Καστελόριζο από τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, οι περισσότεροι, και πάλι, μας αγνόησαν.

Λίγο πρωτύτερα, τον ίδιο μήνα, ενώπιον ενός κοινού 2.500 ατόμων στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», διατυπώσαμε σοβαρές προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που υποβόσκουν στη Θράκη. Αυτή τη φορά, οι προειδοποιήσεις μας εισακούστηκαν και αναπαρήχθησαν από πολυάριθμα ιστολόγια.
Σε ομιλία στην Κρήτη, αλλά και από τις σελίδες της Ναυτεμπορικής, προειδοποιήσαμε επίσης για την επιδεινούμενη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, η οποία, όπως είπαμε –σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση προέβλεπε επάνοδο της χώρας μας στις αγορές εντός του 2011 και διατεινόταν ότι είχε υλοποιήσει «κατά 100%» τα όσα είχε αναλάβει να κάνει–, «δεν έχει πιάσει ακόμη πάτο». 
Προς επίρρωση, μάλιστα, των κυβερνητικών ισχυρισμών, επακολούθησε η δημοσίευση μακράς σειράς δηλώσεων από τους Ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι επαινούσαν τις προσπάθειές της Ελλάδας. Μετά από έξι μήνες ερωτώ ποιος είχε δίκιο;
Όταν επισημάναμε, τόσο σε ομιλία στη Θεσσαλονίκη όσο και σε ανοιχτή επιστολή προς τον Τύπο, τους κινδύνους που ενέχει η μη διακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, ως αναγνωρισμένου δικαιώματός μας, οι απόψεις μας έγιναν αντικείμενο μιας πρωτοφανούς εκστρατείας δυσφήμησης από την πλευρά της ομάδας κρατικοδίαιτων πανεπιστημιακών που στηρίζει το υπουργείο Εξωτερικών.

Παρ’ όλα αυτά, τη σταυροφορία μας ήλθαν να την ενισχύσουν οι επιστολές που συνεχίζουμε να λαμβάνουμε καθημερινά από εκατοντάδες συμπατριώτες μας. 

Σήμερα, η άκαιρη, ανοργάνωτη και καταφανώς ζημιογόνα επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου στην Αθήνα και τη Θράκη έρχεται απλώς να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους μας.
Ποτέ δεν σταματήσαμε να εκθειάζουμε την επιστημονική εμβρίθεια του κ. Νταβούτογλου, επισύροντας μάλιστα αρκετές επικρίσεις γι’ αυτή τη στάση μας. Εξάλλου, ούτε προτιθέμεθα να βάλλουμε εναντίον του ούτε και να απομακρυνθούμε –έστω και κατ’ ελάχιστον– από τη μακρόχρονη πεποίθησή μας, ότι η χώρα μας πρέπει να αναπτύξει και να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με την Τουρκία. 
Ερχόμενος στην Ελλάδα, ο κ. Νταβούτογλου έκανε πράγματι το καθήκον του∙ πλην όμως κατά τον πλέον άκομψο δείχνοντας του είδους την αυτοπεποίθηση που αισθάνεται όποιος μιλάει σε κατώτερο!

Από την άλλη πλευρά:
Κατηγορούμε τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών και τους συμβούλους του για την άκαιρη πραγματοποίηση αυτής της επίσκεψης.

Κατηγορούμε τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, διότι δεν απάντησε, ως όφειλε, στην προκλητική επιχειρηματολογία του κ. Νταβούτογλου ή την έντεχνα επιδειχθείσα υπεροψία που επέδειξε ο Τούρκος υπουργός δημοσίως (αλλά και στο ιδιωτικό του σεμινάριο με τους φίλους του πανεπιστημιακούς), όλα αυτά καθ’ ον χρόνο βρισκόταν σε ελληνικό έδαφος.

Υπενθυμίζουμε, λοιπόν, στους συμπατριώτες μας ότι η επίσκεψη Νταβούτογλου απέδειξε περίτρανα όλα όσα έχουμε πει για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας και την απολύτως ανεξήγητη ελληνική αδράνεια, την οποία η κυβέρνησή μας επιμένει να περιβάλλει με το μανδύα της αναγκαίας διπλωματικής μυστικότητας.

Αναφορικά με την πρόσφατη συνέντευξη του κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, τονίζουμε ότι και αυτή επιβεβαιώνει την άποψή μας ότι οι υποτιθέμενοι «φίλοι» μας στο εξωτερικό έχουν αρχίσει να απαυδούν με εμάς, τους Έλληνες, να μας θεωρούν ανειλικρινείς και ανίκανους, ενώ είναι επίσης προφανές πως δεν θα διστάσουν να μας «αδειάσουν» αμέσως μόλις διασφαλίσουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα, για τα οποία και μόνον ενδιαφέρονται.
Οι ανωτέρω σκέψεις ουδόλως αλλάζουν εξαιτίας της οργανωμένης θριαμβολογίας μετά τις Βρυξέλλες, μερικές ημέρες μετά την εξίσου ενορχηστρωμένη απαισιοδοξία της προηγούμενης εβδομάδας. 

Ο κυνισμός μας δικαιολογείται από τα ακόλουθα γεγονότα: α) Κατά το παρελθόν, πολυάριθμες κυβερνητικές δηλώσεις ή προβλέψεις αποδείχθηκαν εσφαλμένες ή αναληθείς· γιατί τώρα πρέπει να τους πιστέψουμε; β) Δύο από τα αναγγελθέντα μέτρα αναμένονταν, ενώ το τρίτο παραμένει αδιευκρίνιστο. γ) Παραμένουν ως υποχρεώσεις οι προγραμματισμένες ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας (με την κωμική προσθήκη ότι αποφασίζονται από εμάς και δεν επιβάλλονται από τους «φίλους» μας). δ) Ουδείς λόγος γίνεται για τα βαρύτατα μέτρα που θα ακολουθήσουν, είτε αυτά ονομαστούν «νέα» είτε θεωρηθούν ως «ήδη επιβληθέντα» αλλά μη εφαρμοσθέντα. 

Θα τα αντέξει όλα αυτά το (παλιό ή και νέο) ΠΑΣΟΚ; Θα τα δεχθεί ο κόσμος χωρίς να βγει στους δρόμους; Παρά την τελειοποιημένη επικοινωνιακή του πολιτική, θα βελτιωθούν άραγε οι προοπτικές του κυβερνώντος κόμματος, έστω και με τον αναμενόμενο κυβερνητικό ανασχηματισμό, που μπορεί να μετατρέψει συμβούλους σε υπουργούς ή να περιθωριοποιήσει άλλους; 

Ο χρόνος μόνο θα δείξει πόσο θα διαρκέσουν η τεχνητή ευφορία και ο αντίκτυπος των δημοσιευμένων φιλοφρονήσεων (σε αντίθεση με την εν κρυπτώ εκφραζόμενη κακογλωσσιά, στην οποία επιδίδονται και οι δύο πλευρές). 

Δεν μπορούμε, λοιπόν, παρά να κλείσουμε τις παρατηρήσεις μας επαναλαμβάνοντας τις προβλέψεις μας: η συλλογική έλλειψη συνεννόησης και η αποδιοργάνωση της κυβέρνησης και το μη λειτουργούν κράτος μάς οδηγούν ταχύτατα σε ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές καταστροφές, καθώς και στον εντεινόμενο κίνδυνο η εντεινόμενη οικονομική κακουχία να μεταλλαχθεί σε σοβαρή κοινωνική αναταραχή, την οποία κανένας πολίτης, έστω και ελάχιστα νοήμων, επιθυμεί, αλλά και την οποία όλοι οι διορατικοί Έλληνες βλέπουν αναπόφευκτα να πλησιάζει. Ας το πάρουμε, λοιπόν, απόφαση:

Οι θεοί της Ελλάδας μας έχουν εγκαταλείψει.
Για να κατευναστούν, θα χρειαστούν «ανθρωποθυσίες».
Και το καταλληλότερο σημείο για να ξεκινήσουμε είναι το υπουργείο Εξωτερικών – απομακρύνοντας πάραυτα τον προϊστάμενό του, προτού αυτός, μαζί με τους πανεπιστημιακούς παρατρεχάμενούς του, μπορέσουν να μας βυθίσουν ακόμη περισσότερο στην καταστροφή, καθώς θα αναπτύσσουν το από καιρό διακηρυσσόμενο «νέο δόγμα» τους περί ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Έλεος!

Χωρίς απώτερες επιδιώξεις, χωρίς βλέψεις αλλά και χωρίς καμία διάθεση συγκατάβασης, ελπίζουμε ειλικρινά ότι οι απλοί Έλληνες πολίτες –περιλαμβανομένων των εκφοβισμένων αλλά και αδρανών μεσαίων τάξεων– θα αφυπνιστούν επιτέλους και θα ανταποκριθούν στις επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις μας, ώστε να ανακοπεί η πτώση που πλήττει όλες τις όψεις του δημόσιου βίου μας.

Έχει έλθει η στιγμή να απαλλαγούμε οριστικά από αυτή την καταστροφικά διχασμένη ομάδα πολιτικών που μας έχει βυθίσει σε κάτι χειρότερο από τα… «σ…ά» του Στρος-Καν: στην εθνική και τη διεθνή ταπείνωση, τη συρρίκνωση και την εκμηδένιση!

epikaira

Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης προβλέπει επεισόδιο στη Ροδόπη και εισβολή των Τούρκων από τον Έβρο στα Πομακοχώρια της Ροδόπης

Ένα σενάριο που μόνο σενάριο δεν είναι.“Θα μπορούσαν οι Τούρκοι να βρουν ανοικτό το δρόμο...
 ανατολικά του ποταμού Άρδα -δυτικά της Ορεστιάδας- και από εκεί, ακολουθώντας τη γραμμή βόρεια και μετά βορειοανατολικά να βρεθούν στα Πομακοχώρια της Ροδόπης, πίσω από τις ελληνικές γραμμές”. Το απόσπασμα αυτό δεν είναι από σενάριο πολεμικής ταινίας, αλλά από το τελευταίο βιβλίο του Βασίλειου Μαρκεζίνη “Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα”. Πολλοί και επώνυμοι βρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Σερ Βασίλειου Μαρκεζίνη την περασμένη εβδομάδα στη Μεγάλη Βρετάνια, λίγοι μάλλον μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν.
Διαφορετικά, δεν θα είχε περάσει ασχολίαστο το κομμάτι του βιβλίου όπου ο γνωστός καθηγητής εκτιμά ότι είναι πιθανό ένα “τεχνητά δημιουργημένο επεισόδιο στις περιοχές τουρκογενών πληθυσμών της Ροδόπης”. Στη συνέχεια, αναλύοντας το σενάριο αυτό, περιγράφει, όπως προαναφέραμ, πως θα μπορούσαν οι τουρκικές δυνάμεις να κυκλώσουν τις ελληνικές, επιχειρώντας “ισχυρή επίθεση ενισχυμένης θωρακισμένης ταξιαρχίας στο ελληνικό έδαφος στο ύψος του χωριού Λάβαρα, με σκοπό να δημιουργήσουν ρήγμα για διείσδυση κατά μήκος του οδικού άξονα Λάβαρα-Πρωτοκλήσσι-Κυριάκι-Περιστεράκι”. Ο κ. Μαρκεζίνης συνεχίζει την περιγραφή της δυνητικής τουρκικής επίθεσης, κάνοντας λόγο για ταυτόχρονη ρίψη αλεξιπτωτιστών κατά τον άξονα και ”διείσδυση δεύτερης θωρακισμένης τουρκικής ταξιαρχίας βορείως του Άρδα”.
“Ο καιρός θα δείξει ποιοι έχουν δίκαιο: οι εφησυχάζοντες ή οι ανησυχούντες”, κλείνει το σύντομο αυτό απόσπασμα του βιβλίου του ο κ. Μαρκεζίνης.
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/11/blog-post_9363.html

Απαισιόδοξος για την έξοδο από την κρίση αναφέρει ο Ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης

Τρίτη, 23 Νοεμβρίου 2010

Απαισιόδοξος ότι η Ελλάδα θα ξεπεράσει την δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται εμφανίστηκε από τη Θεσσαλονίκη ο ακαδημαϊκός, Βασίλειος Μαρκεζίνης. «Δεν μας λένε την αλήθεια. Με 150% χρέος του ΑΕΠ δεν θα ξεχρεώσουμε ποτέ. Είτε θα πάμε σε πτώχευση, είτε σε αναδιάρθρωση, είτε σε στάση πληρωμών», δήλωσε ο Βασίλης Μαρκεζίνης κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο ΑΠΘ...
Παρατήρησε ότι οι Έλληνες έχασαν την αυτοπεποίθησή τους, σταμάτησαν να ονειρεύονται ενώ χαρακτήρισε την ελληνική κοινωνία «φραπεδάδικη και καταναλωτική».Τόνισε ότι το πρόβλημα το έχει η ίδια η Ευρώπη και αναρωτήθηκε ποιόν θα πρωτοσώσει, την Ιρλανδία, την Ιταλία ή την Πορτογαλία; Έκανε λόγο για συνδυασμό κρίσεων: πολιτικής, οικονομικής, διπλωματικής, ηθικής και μεταναστευτικής.Σε ό,τι αφορά στον Γιώργο Παπανδρέου δήλωσε ότι τους τρεις πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του και μέχρι τη συνάντηση στο Davos η διαχείριση της κρίσης δεν ήταν τόσο πετυχημένη. Το ελληνικό κράτος δήλωσε ότι χρειάζεται δομική αλλαγή.

Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική επανέλαβε την ανάγκη εφαρμογής μιας πολυδιάστατης-πολυγαμικής εξωτερικής πολιτικής αλλά και εξοπλιστικής. Δήλωσε ότι υπάρχει έλλειψη συγχρονισμού αμυντικού δόγματος και δόγματος εξωτερικής πολιτικής.Προέβλεψε ότι πριν τα Χριστούγεννα θα υπάρξει ανακοίνωση γενικών αρχών του ελληνικού κράτους με την Τουρκία και προσχέδιο ενδεχόμενου προσυμφώνου για προσφυγή στη Χάγη που θα αφορά μεταξύ άλλων και τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. 
Σε ό,τι αφορά το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων υποστήριξε ότι το δημιούργησαν αυτοί που ασχολήθηκαν τόσα χρόνια και δεν μπόρεσαν σε μια περίοδο που ήταν πιο εύκολα τα πράγματα να το λύσουν. Δήλωσε ότι τον ανησυχούν περισσότερο οι αλυτρωτικές διατάξεις που βρίσκονται στο Σύνταγμα των Σκοπίων και όχι τόσο η ίδια η ονομασία.Τόνισε την ανάγκη να ανανεωθεί ο πολιτικός κόσμος της χώρας ενώ ξεκαθάρισε ότι ο ίδιος δεν έχει καμία πολιτική ή κομματική φιλοδοξία.Άφησε έμμεσα αιχμές για το νεοσύστατο κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη. «Δεν μπορεί κάποιος που η οικογένειά του είναι 40 χρόνια στην πολιτική ζωή να λέει ότι είναι νέος ή νέα αναβαπτιζόμενοι στην κολυμπήθρα του Σηλωάμ».Το παρών στην εκδήλωση έδωσε πλήθος κόσμου

Γιατί η Ντόρα απαίτησε την απομάκρυνση του Γράψα;

 

Τι αποκαλύπτει ο καθηγητής Βασίλης Μαρκεζίνης

Την ξαφνική αποστράτευση τον Ιούλιο του 2009 του τότε αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγού Γράψα φωτίζει στο βιβλίο του για «Μια νέα εξωτερική πολιτική» που πρόσφατα κυκλοφόρησε, ο καθηγητής Βασίλης Μαρκεζίνης. Αναφέρεται σε πληροφορίες και περιστατικά που δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά για....
υπηρεσιακούς λόγους απομακρύνθηκε ο στρατηγός. Αντίθετα, φέρεται να είχε απαιτήσει την αποστράτευσή του η τότε υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.

Γράφει συγκεκριμένα στη σελ. 370 ο κ. Μαρκεζίνης για την «αιφνίδια και ακόμη ανεξήγητη απομάκρυνση του πρώην ΑΓΕΕΘΑ στρατηγού Γράψα, διακεκριμένου αξιωματικού των καταδρομών και φίλου του τότε πρωθυπουργού κ. Καραμανλή: Ενοχλούσε τους Τούρκους!

«Ο κ. Γράψας αντικαταστάθηκε άνευ αιτιολογίας 8 μήνες πριν λήξει η θητεία του (τέλος Ιουλίου 2009), αντί κατά την εποχή των προγραμματισμένων κρίσεων, δηλαδή Μάρτιο - Απρίλιο 2010, οπότε και θα μπορούσε, θεωρητικά, να είχε παραταθεί η θητεία του για ένα ακόμη έτος. Σχεδόν τίποτα δεν είναι επισήμως γνωστό για το επεισόδιο, όπως και το γιατί ο στρατηγός παραιτήθηκε “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος” με άκρα αξιοπρέπεια και άνευ σχολίου, αλλά και γιατί ο Τύπος δεν έκρινε σκόπιμο να σχολιάσει τις εξής φημολογούμενες, μη επιβεβαιωθείσες, αλλά αληθοφανείς πληροφορίες που φέρουν τους Τούρκους αλλά, ιδίως, τους Αμερικανούς ως εκφράσαντες διαμαρτυρίες εναντίον του στο δικό μας υπουργείο Εξωτερικών.


Οι διαμαρτυρίες αφορούσαν το ότι ο στρατηγός δημιουργούσε (με τις αμφίβιες μονάδες κατάλληλα οπλισμένων καταδρομέων που έβγαιναν αιφνιδιαστικά σε διάφορα ξερονήσια) “προϋποθέσεις θερμού επεισοδίου”. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η υπουργός Εξωτερικών απαίτησε την άμεση απομάκρυνση του στρατηγού. Μετά από ένα στάδιο αμφιβολιών –τα παράπονα εναντίον του στρατηγού φαίνεται πως άρχισαν να διατυπώνονται την άνοιξη του 2009– ο πρωθυπουργός υπέκυψε και ο στρατηγός Γράψας πλήρωσε έτσι την αναίρεση της προβλεψιμότητας που μέχρι τότε προσέφερε (όπως και σήμερα προσφέρει) η στατική φρούρηση ορισμένων μόνο, γνωστών στον επιτιθέμενο, βραχονησίδων.

Επαναλαμβάνω, τίποτε από τα ανωτέρω ουδέποτε επιβεβαιώθηκε, αλλά μαζί με την αιφνίδια απομάκρυνση του στρατηγού παραμένει εξίσου μυστηριώδες το ότι οι ανωτέρω φήμες ούτε καν διερευνήθηκαν από τα λαγωνικά του Τύπου. Αν όμως τα πραγματικά γεγονότα επί των οποίων στηρίζονται οι ανωτέρω παρατηρήσεις και σκέψεις είναι, έστω και κατά 50%, ορθά, τότε ο μεν στρατηγός αναδεικνύεται “σωστός στρατιώτης” και “πιστός φίλος”, ο δε πρώην πρωθυπουργός πιθανώς να εμφανίζεται στα μάτια πολλών πολιτών ως άβουλος, άφιλος και ίσως υπερβολικά πρόθυμος να ικανοποιήσει τις επιθυμίες των Αμερικανών!».

Ξεκάθαρα από τις παραπάνω επισημάνσεις του κ. Μαρκεζίνη –που ασφαλώς βασίζονται σε πληροφορίες που έχει και όσα κυκλοφόρησαν εκείνες τις μέρες– αυτό που βγαίνει είναι ότι ο κ. Γράψας «πλήρωσε» γιατί ενοχλούσε με τα στρατηγικά του σχέδια και την επάνδρωση των βραχονησίδων τους Τούρκους και τους Αμερικανούς. Αν για τα όσα γράφει ο έγκυρος και με διεθνείς περγαμηνές καθηγητής έχει αντίθετη άποψη η κυρία Μπακογιάννη, θα ήταν ευπρόσδεκτη και φυσικά πάρα πολύ χρήσιμη από πλευράς προσφοράς σε γεγονότα που έχουν σχέση με την εθνική κυριαρχία μας.

Συνέντευξη Βασίλη Μαρκεζίνη: Παρακμάζουμε γιατί έχουμε χάσει την επαφή με το παρελθόν μας

Παρασκευή, 12 Νοεμβρίου 2010

Λίγες μέρες μετά την πολυσυζητημένη διαλεξή του στην Αθήνα, ο διεθνούς κύρους ακαδημαϊκός Β. Μαρκεζίνης μας μιλάει για τις ιδέες που ενέπνευσαν το νέου του βιβλίο "Μια Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα".

Μεταξύ άλλων μιλά για την ανάγκη απεξάρτησης της Ελληνικής διπλωματίας απο το αμερικάνικο άρμα και τους λόγους για τους οποίους η στηριξή μας προς την ευρωπαϊκή πορεία της τουρκίας είναι πλέον παρωχημένη. Δεν παραλείπει τέλος, να αναφερθεί στις αιτίες παρακμής της Ελλάδας, κεντρική εκ' των οποίων είναι "η γενική προσπάθεια αποδυνάμωσης ορισμένων συνιστωσών της εθνικής μας ταυτότητας, όπως είναι η παιδεία, η θρησκεία, και η περηφάνεια για την ιστορία μας".

ΔΗΜ. Εξηγήστε μας επιγραμματικά σε τι...συνίσταται "η νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα", την οποία παρουσιάζετε στο βιβλίο σας...

Β.Μ. Επί εξήντα και πλέον χρόνια η Ελληνική εξωτερική πολιτική έχει ουσιαστικά παραμείνει αμετάβλητη, παρ' ότι ο κόσμος μας έχει αλλάξει άρδην. Ειδικότερα, το τέλος του ψυχρού πολέμου σηματοδότησε μια ευκαιρία για νέες σχέσεις και επιχειρηματικές συμφωνίες, καθώς και για νέες μορφές συνεργασίας. Παρ' ότι η κυβέρνηση κάνει απεγνωσμένες κινήσεις για να προσελκύσει επενδύσεις απο την Κίνα ή την Μέση Ανατολή, πολλά εξακολουθούν να βρίσκονται σε επίπεδο σχεδιασμού ή απλών ανακοινώσεων για λόγους δημοσιότητας. Επιπλέον, με όρους εξωτερικής πολιτικής, ακολουθούμε τις επιθυμίες των αμερικάνων, αξιολογόντας ανεπαρκώς τα πιθανά πλεονεκτήματα των στενότερων δεσμών με την Ρωσία. Αυτή είναι η πολυδιάστατη πολιτική που πρεσβεύω - πολιτική που συνάδει με ότι ήδη κάνουν η Γαλλία και η Γερμανία.

ΔΗΜ. Η μάχη για απεξάρτηση της εξωτερικής πολιτικής απο τις ΗΠΑ, γράφετε, "δεν είναι τόσο εναντίον των Αμερικάνων όσο εκείνων των Ελλήνων που λησμονούν ότι η πρωταρχική τους υποχρέωση είναι προς την πατρίδα τους". Ποιού εννοείτε; Πως εξηγείτε τον φαινομενικά παράδοξο συνδυασμό, επι δεκαετίες, μια απαρέγκλιτα φιλο-αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής και ενός έντονου αντι-αμερικανισμού που εντοπίζεται στην κοινή γνώμη;

Β.Μ. Ουδέποτε κατηγόρησα την Αμερική επειδή προωθεί τα συμφεροντά της. Εκφράζω απλώς την λύπη μου που ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι δίνουν την εντύπωση ότι η σκέψη τους έχει διαμορφωθεί με μόνο γνώμονα την υποτακτικοτητά τους προς την Αμερική. Εντούτοις, η κατονομασία ή η ενοχοποίηση προσώπων, σπανίως αποτελεί εποικοδομητική λύση. Ζητώ λοιπόν απο τους συμπατριώτες μου να επαγρυπνούν ως προς την προστασία των εθνικών συμφερόντων μας και να τιμωρήσουν (πολιτικά) όσους απεμπολούν την αυτονόητη αρχή ότι η Ελληνική εξωτερική πολιτική διαμορφώνεται βάσει των Ελληνικών συμφερόντων, τα οποία μπορεί ενίοτε να συγκλίνουν με τα συμφέροντα άλλων χωρών και όχι της Αμερικής.
Το δεύτερο μέρος της ερωτησής σας εμπεριέχει και την απάντηση, καθότι μιλάτε για έναν "φαινομενικά παράδοξο συνδυασμό". Όντως περί αυτού πρόκειται, για μία φαινομενική διαφορά. Οι περισσότεροι Έλληνες συμπαθούν τους αμερικάνους ως ανθρώπους, αλλά αποδοκιμάζουν τον σύγχρονο διεθνή επεκτατισμό τους, ο οποίος αποτελεί πραγματικότητα της σύγχρονης γεωπολιτικής και στηρίζεται απο μικρές ομάδες συμφερόντων. Η διχοστασία που αναφέρατε είναι αρνητική για την Ελλάδα. Αδημονώ να έρθει η μέρα που θα επιτύχουμε μια εποικοδομητική σύνθεση.

ΔΗΜ. Για ποιούς λόγους τάσσεστε κατά της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.; Είναι λόγοι
περισσότερο εθνικοί ή ευρωπαϊκοί;

Β.Μ. Εξηγώ τους λόγους στο νέο μου βιβλίο. Η ιδέα της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρώπη ήταν έξυπνη όταν επινοήθηκε, το 1999, διότι μας προφύλαξε απο την κριτική και διευκόλυνε την εισδοχή της Κύπρου στην Ε.Ε. Έντεκα χρόνια αργότερα όμως, η κίνηση αυτή μοιάζει, στην καλύτερη περίπτωση, βιαστική, και στην χειρότερη, ασύμβατη με τα σημερινά δεδομένα. Το λέω αυτό τόσο λόγω της τουρκικής στάσης απέναντι στην Ελλάδα, τον εναέριο χώρο της, τα νησιά της και τους θαλάσσιους πόρους της, όσο και λόγω των συστημικών διαφορών μεταξύ τουρκικών και ευρωπαϊκών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Επίσης, προβλέπω - όπως και ο νταβούντογλου - μεγάλες δυσκολίες στις προσπάθειες συνδυασμού της τουρκικής επεκτατικής εξωτερικής πολιτικής με την αναδυόμενη εξωτερική πολιτική της Ευρώπης. Διερωτώμαι: γιατί δεν έχουμε χρησιμοποιήσει αυτά τα επιχειρήματα για να επιβραδύνουμε την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ;; Μήπως οφείλεται και αυτό σε απαράδεκτες πιέσεις απο τις ΗΠΑ και την Αγγλία;

ΔΗΜ. Που αποδίδετε την πολύ μεγαλύτερη τουρκική διορατικότητα που έχει δείξει, κατα την αποψή σας, η τουρκική πολιτική ηγεσία αλλά και οι γεωπολιτικοί ειδικοί της γείτονος σε σχέση με τους δικούς μας την τελευταία 25ετία;

Β.Μ. Κατ'αρχάς, η Τουρκία έχει πίσω της μια μακρόχρονη και επιτυχημένη διπλωματική ιστορία, την οποία διαμόρφωσε μια αξιοκρατική, συνεκτική και επαγγελματική διπλωματική υπηρεσία, ανεπηρέαστη εν' πολλοίς (όχι όμως πλήρως) απο τις μικροπολιτικές παρεμβάσεις που συχνά διαπιστώνουμε στην Ελλάδα. Κατά δεύτερο λόγο, σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της, η Τουρκία είχει την τύχη να διοικείται απο γνήσιους ηγέτες - όπως ήταν ο οζάλ, με άξιο διάδοχο τον ερντογάν - οι οποίοι αποφάσισαν να διαμορφώσουν το μέλλον της χώρας τους στηριζόμενοι στο παρελθόν της. Στην Ελλάδα και τα δύο αυτά στοιχεία έχουν σταθεί ισχνότατα, καθώς οι πολιτικοί μας ενδιαφέρονται πρωτίστως για την διαίωνηση της εξουσίας τους και την αλληλοϋπονόμευση.
Οφείλουμε να αναφέρουμε μια ακόμη αιτία της παρακμής μας, η οποία σχετίζεται με μια γενική προσπάθεια αποδυνάμωσης ορισμένων συνιστώσών της εθνικής μας ταυτότητας, όπως είναι η παιδεία, η θρησκεία, και η περηφάνια για την ιστορία μας. Συμφωνώ με τον νταβούντογλου όταν λέει ότι "μόνο οι κοινωνίες που κατέχουν μια πολύ ισχυρή αίσθηση του ανήκειν και της ταυτότητας, που οφείλεται στην κοινή αντίληψη του χρόνου και του χώρου, και μπορούν με αυτή την αίσθηση να κινητοποιήσουν τα ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, έχουν την δυνατότητα να πραγματοποιούν στρατηγικά ανοίγματα ικανά να ανανεώνονται συνεχώς".

ΔΗΜ. Προτείνετε απεξάρτηση της Ευρώπης απο τις ΗΠΑ και προσέγγιση της Ρωσίας. Δεν θεωρείται ότι το χάσμα των αξιών και της πολιτικής κουλτούρας είναι πολύ μεγάλο για να υπάρξει συνεργασία με την Μόσχα αντίστοιχου βάθους με αυτή με την Ουάσιγκτον;

Β.Μ. Όχι, διότι η εν' λόγω εξάρτηση διαρκώς συρρικνώνεται μόνη της. Στο πρόσφατο βιβλίο μου εξήγησα λ.χ. ότι η απομάκρυνση Ευρώπης και Αμερικής έχει επιταχυνθεί μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, κυρίως επειδή η Αμερική έχει εγκαταλείψει το μοντέλο της διπλωματίας "κοινής συναίνεσης", επιλέγοντας συχνά απερίσκεπτα τη χρήση στρατιωτικής τεχνολογίας. Κατα δεύτερο λόγο, η Αμερική, παρωθούμενη απο την απληστία του επιχειρηματικού κατεστημένου της, έχει χρησιμοποιήσει τις "ανθρωπιστικές" στρατιωτικές επεμβάσεις ως δικαιολογία εξασφάλισης στρατηγικών και οικονομικών πλεονεκτημάτων. Κατά τρίτο λόγο, μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 - και δεν είμαι καθόλου βέβαιος εάν τα κύρια αίτια αυτής της κρίσης έχουν εξαλειφθεί - ο τρόπος αντιμετώπισης των συγκεκριμένων δομικών αδυναμιών (λ.χ. μέσω ενισχυμένης ρύθμισης της αγοράς) δεν είναι ο ίδιος μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Η Ε.Ε. πρέπει να εξετάσει πολύ προσεκτικά αυτές τις τελευταίες εξελίξεις, και διατηρώντας ασφαλώς τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, να ενισχύσει τους πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς με την Άπω Ανατολή, την Ινδία και την Βραζιλία. Εάν, ή μάλλον, όταν αυτό γίνει πράξη, αναπόφευκτα θα περιοριστεί περαιτέρω η σύμπνοια με τις ΗΠΑ αλλά - για την χώρα μας τουλάχιστον - μια τέτοια ευρωπαϊκή εξέλιξη δεν είναι κατ΄ ανάγκην κακή!!!

ΔΗΜ. Αναφέρεστε σε "δύο Αμερικές" για τις οποίες είχε μιλήσει ο γερουσιαστής φούλμπραϊτ. Δεν πιστεύετε ότι, λόγω τόσων οικονομικών δυσκολιών όσο και ιδεολογικών προκείμενων, η κυβέρνηση ομπάμα - όπως έχει ήδη δείξει - θα ακολουθήσει έναν πιο συναινετικό δρόμο στην γεωπολιτική;

Β.Μ. Ο ομπάμα ακολουθεί ήδη αυτόν τον δρόμο, όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι έχει εμποδίσει μέχρι τώρα το Ισραήλ να προκαλέσει σύρραξη με το Ιράν, η οποία θα έβλαπτε ανεπανόρθωτα μια παγκόσμια οικονομία που ήδη δυσκολεύεται να ορθοποδήσει. Υπονομεύεται όμως εντονότατα στο εσωτερικό της χώρας του, και το εβραϊκό λόμπυ εκμεταλλεύται αυτή την εσωτερική αδυναμία για να ανατρέψει την απόφαση του προέδρου να επιλύσει το παλαιστινιακό ζήτημα και να επιτύχει έναν ευρύτερο συμβιβασμό με τον ισλαμικό κόσμο και την Ρωσία. Εγχώριες ομάδες πίεσης εμποδίζουν, κατά παράδοση, τους αμερικάνους προέδρους να ασκήσουν την εξωτερική πολιτική τους. Η σημερινή κατάσταση αποτελεί απλώς ένα ακόμη παράδειγμα της συγκεκριμένης τακτικής.

ΔΗΜ. Στον πρόλογο εκφράζετε την ελπίδα να εξαφανιστεί "όπως οι δεινόσαυροι" η γενιά των πολιτικών της μεταπολίτευσης και να την διαδεχθεί μια νέα γενιά που θα εισέλθει στην πολιτική αφού θα έχει αποδείξει τις ικανοτητές της αλλού. Πως θα ξεπεραστεί όμως ο διάχυτος κυνισμός των νέων απέναντι στην πολιτική με την στενή έννοια, την οποία έχουν δει να εξευτελίζεται τόσο ανελέητα τις τελευταίες δεκαετίες;

Β.Μ. Έγραφα πριν απο δύο χρόνια ότι για μεγάλο ποσοστό των πολιτικών της μεταπολίτευσης έχει έρθει η "ημερομηνία λήξεως" τους. Το εκλογικό σώμα πρέπει να "αποσύρει" αυτούς τους πολιτικούς με την πρώτη ευκαιρία, ασχέτως εάν είναι επιτυχημένοι ή αποτυχημένοι, συγκρατημένοι ή (πολιτικά και ενδεχομένως οικονομικά) άπληστοι.
Η αποσυρσή τους θα ενθάρρυνε την συμμετοχή νέων ανθρώπων, που δικαίως νιώθουν απογοητευμένοι και παραμερισμένοι απο την παλαιά γενιά. Μακροπρόθεσμα όμως, δεν αρκεί μόνον αυτό. Οφείλουμε λ.χ. να συνειδητοποιήσουμε ότι θα βοηθήσουμε τους νέους μας περισσότερο εαν το εκπαιδευτικό μας σύστημα δώσει έμφαση στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Εαν προσπαθήσουμε να τους εμπνεύσουμε χρησιμοποιώντας το πλούσιο ιστορικό παρελθόν μας. Εαν τους πείσουμε ότι εφεξής η αξιοκρατία στους διορισμούς και στις προαγωγές θα αποτελεί τον κανόνα του δημόσιου βίου. Το ζήτημα αυτό βρίσκεται στην καρδία του Ελληνικού Προβλήματος. 

Η βελτίωση ενός δυσλειτουργικού, άκρως κομματικοποιημένου και αναποτελεσματικού κράτους δεν προϋποθέτει απλώς να αναδειχθεί ένα νέο πολιτικό κατεστημένο, αλλά αυτό να διαθέτει και ένα σύγχρονο όραμα. Τίποτε σχετικό όμως δεν βλέπω στον ορίζοντα, καθώς οι εκπρόσωποι του παλιού κόσμου πασχίζουν να διατηρήσουν τον έλεγχο επι της διακυβέρνησης της χώρας. Εαν το καταφέρουν όμως, η αλλάγή δεν θα έρθει με τρόπο ομαλό, σχεδιασμένο, αλλά όπως συνεχώς τονίζω, θα ξεσπάσει στους δρόμους!

Β. Μαρκεζίνης: Η Ελλάδα της κρίσης: Το παρόν και το μέλλον

Ο διακεκριμένος 'Ελληνας ακαδημαϊκός, καθηγητής σε φημισμένα πανεπιστήμια του κόσμου, τακτικό μέλος της βρετανικής ακαδημίας, τιμημένος με τον τίτλο του σερ στην Μεγάλη Βρετανία, Βασίλειος Μαρκεζίνης, μίλησε στις 28 Οκτωβρίου του 2010 στον Παύλο Τσίμα (Mega) για την Ελλάδα της κρίσης, το παρόν και το μέλλον της, για το τέλος του πολιτικού κόσμου της μεταπολίτευσης αλλά και για την ανάγκη μιας νέας εξωτερικής πολιτικής για την χώρα, τις σχέσεις με την Τουρκία και τον πατέρα του Σπύρο

Β. Μαρκεζίνης: Η Ελλάδα της κρίσης: Το παρόν και το μέλλον from Αντίφωνο on Vimeo.

Μία Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα

Βασίλειος Μαρκεζίνης: «Μία Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα». from Αντίφωνο on Vimeo.

 

Βασίλειος Μαρκεζίνης: «Μία Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα». from Αντίφωνο on Vimeo.


Σε ό,τι αφορά το αντικείμενο του βιβλίου του, ο κ. Μαρκεζίνης τάχθηκε σαφώς υπέρ μιας «πολυδιάστατης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» -«πολυγαμική» - τη χαρακτήρισε , «διότι έχει το άρωμα της ανηθικότητας που ταιριάζει απόλυτα με την ιδέα της εξωτερικής πολιτικής».

Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει πλέον τη νατοϊκή και αμερικανική εξωτερική πολιτική που ασκεί παρά τις παραλλαγές μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο γιατί μια τέτοια πολιτική δεν ανταποκρίνεται στις αλλαγές που συντελέστηκαν στον κόσμο μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου. Αφού ανέφερε τη μεγάλη συμβολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ υπογράμμισε την ιστορική φράση του Ανδρέα Παπανδρέου ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, τονίζοντας την ανάγκη μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και επικρίνοντας όσους θεωρούν ότι η Ελλάδα από τη στιγμή που συμμετέχει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν μπορεί ουσιαστικά να ασκεί εθνική εξωτερική πολιτική.

Επανέφερε την ιδέα της «ρωσοευρωπαϊκής συνεργασίας», την οποία «de facto προωθούν Γερμανοί και Γάλλοι, ώστε καίτοι μικρή χώρα να διαδραματίσουμε ρόλο», ενώ τάχθηκε υπέρ της ενίσχυσης των δεσμών μας με την Κίνα.

Σε ό,τι αφορά την Τουρκία, δήλωσε ότι η πολιτική της Ελλάδας έναντί της το 2010 δεν μπορεί να είναι η ίδια με αυτή που ήταν το 1999. Και τάχθηκε σαφώς κατά της οικονομικής συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, αποκαλώντας «παραχώρηση» ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επίσης ανέφερε ότι η Τουρκία έχει προμηθευτεί 32 από τα 48 γεφυροποιητικά μηχανήματα που υπάρχουν στην Ευρώπη και τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο στον Έβρο. Πρόσθεσε ότι η πολιτική απέναντι στην Τουρκία που εγκαινιάστηκε το 1999 δεν μπορεί να συνεχίζεται το 2010, υπογράμμισε τη σημασία της ανακήρυξης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και των μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή Καστελόριζου, Κύπρου, Κρήτης, Αιγύπτου. Αναφέρθηκε επίσης στις τεράστιες πιέσεις που ασκούνται στον κ. Χριστόφια για να κλείσει το Κυπριακό θέμα ενώ υπογράμμισε ότι σχέδια οικονομικής συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου συνιστούν παραχωρήσεις και άσκησε κριτική στην ελληνική αμυντική διάταξη στον Έβρο.

Αλλωστε, νωρίτερα είχε τονίσει πως «εθνικό δικαίωμα που απεμπολείται, μετά τεράστιας δυσκολίας ξανα-ανακτάται».

Υποστήριξε την άσκηση ενεργούς πολιτικής συνεργασίας με τη Ρωσία και του ελληνικού ρόλου στην Ευρωρωσική συνεργασία. Ξεκαθάρισε ότι θέματα όπως η δομή του γραφείου του πρωθυπουργού και του υπουργείου Εξωτερικών πρέπει να αποφασίζονται από Έλληνες και όχι από ξένους διότι δεν τον πείθουν. Επίσης άσκησε κριτική στον τρόπο που χρηματοδοτούνται από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και στον τρόπο που χρησιμοποιούνται από τις κυβερνήσεις τα λεγόμενα μυστικά κονδύλια.

Κλείνοντας τόνισε «Η χώρα μας βρίσκεται στο σταυροδρόμι της ιστορίας. Το κράτος δεν δουλεύει, ο πολιτικός μας κόσμος κουράστηκε. Μπορεί όλοι να φάγαμε, άλλοι φάγαμε όμως ψίχουλα, άλλοι φάγαν' τον αγλέουρα. Οι Ελληνες δεν θέλουν εκδίκηση ή εξεταστικές επιτροπές, αλλά δικαιοσύνη, όπου υπάρχουν ποινικά αδικήματα».

Πηγή: Φλεγόμενοι Ποδηλάτες http://podilatesf.blogspot.com/2010/11/blog-post_08.html#comments

Ο σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης μιλά στον Παύλο Τσίμα για την κρίση

Τι λέει ο διακεκριμένος Έλληνας ακαδημαϊκός για την εξωτερική πολιτική της χώρας μας

Βασίλειος Μαρκεζίνης: «Μία Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα»

Ανοίξτε τις πιο κάτω (2) ιστοσελίδες για να δείτε ζωντανά τις ομιλίες του Βασίλη Μαρκεζίνη

http://vimeo.com/16015528

http://www.antifono.gr/portal/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82/1947-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%98%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.html

Βασίλης Μαρκεζίνης - Εξωτερική πολιτική Νο 1 (φθάνει μέχρι και το Νο 15 στο YouTube), αν έχουμε χρόνο αξίζει να τα δούμε

Από την παρουσίαση του συμπατριώτη μας Βασίλη Μαρκεζίνη

Sir Β.ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ.....

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ. ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΑΝ ΧΑΘΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ, ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΧΙ.

Στην ανάγκη εφαρμογής ενός νέου δόγματος για την ελληνική εξωτερική πολιτική, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που περνά η χώρα,......

Β. Μαρκεζίνης: "Οικονομική Κρίση στην Ελλάδα και Εθνικά Θέματα"

Οι παράμετροι της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, ήταν θέμα της εκπομπής της ET1 "Θέμα και Παραλλαγές" .
Ο Ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης μίλησε στον Γιώργο Μαλούχο την Παρασκευή 19 Μαρτίου, για τις αιτίες του οικονομικού προβλήματος, καθώς και προς ποιά κατεύθυνση θα πρέπει να αναζητηθούν λύσεις.

Ο διακεκριμένος καθηγητής, εξετάζει την πιθανή σύνδεση ανάμεσα στην οικονομική κρίση και στα εθνικά θέματα.
•Ποιος ο ρόλος της Ελλάδας σήμερα στην διεθνή πολιτική σκηνή και διπλωματία ;
• Ποια είναι τα δυνατά χαρτιά της χώρας μας στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη ;

Ένας διάλογος, που θέτει τα θεμέλια για περαιτέρω σκέψη και έρευνα.

Ακούστε εδώ: "κατεβάστε" εδώ το αρχείο Ήχου.