άμεσο ρόλο στην πιθανότητα ενός ανθρώπου να γίνει υπέρβαρος ή παχύσαρκος, πράγμα που εξηγεί σε ένα βαθμό γιατί μερικοί μένουν λεπτοί χωρίς να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια, ενώ άλλοι πρέπει να πασχίζουν σκληρά για την βάλλουν παραπανίσια κιλά.
Βρετανοί ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι ανακαλύφθηκε ένα γονίδιο που φαίνεται να ρυθμίζει την όρεξη και επηρεάζει κάποιον πόσο πεινασμένος νιώθει και, συνεπώς, πόσο τρώει και πόσο λίπος συσσωρεύει στο σώμα του.
Η μελέτη, υπό την καθηγήτρια Φράνσις Άσκροφτ του Τμήματος Φυσιολογίας και Γενετικής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γενετικής “Nature Genetics”, σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Ντέιλι Μέιλ», βασίστηκε σε πειράματα με γενετικά τροποποιημένα ποντίκια, στα οποία είχε προστεθεί το συγκεκριμένο γονίδιο FTO που επηρεάζει την όρεξη και την παχυσαρκία.
Πριν από τρία χρόνια, οι επιστήμονες είχαν βρει ότι παραλλαγές του γονιδίου FTO σχετίζονται με αύξηση 70% στον κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας, με αποτέλεσμα όσοι άνθρωποι φέρουν δύο αντίγραφα μιας γενετικής παραλλαγής, να είναι κατά μέσο όρο τρία κιλά παχύτεροι από όσους φέρουν διαφορετικές παραλλαγές του γονιδίου. Όμως, μέχρι τώρα οι γενετιστές δεν ήσαν βέβαιοι αν το γονίδιο απλώς σχετιζόταν με την παχυσαρκία ή όντως την προκαλούσε.
Η νέα μελέτη με τα πειραματόζωα δείχνει ότι το γονίδιο (ή μάλλον μια συγκεκριμένη παραλλαγή του) πράγματι επηρεάζει άμεσα τον κίνδυνο για παχυσαρκία, κατά πάσα πιθανότητα αυξάνοντας την όρεξη. «Η έρευνα μάς κάνει σίγουρους ότι το FTO είναι ένα σημαντικό γονίδιο που συμβάλλει στην παχυσαρκία. Υπερβολική ενεργοποίηση αυτού του γονιδίου μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολικό φαγητό και σε παραπάνω κιλά», δήλωσε η Άσκροφτ.
Όπως έδειξαν τα πειράματα, τα θηλυκά ποντίκια που έφεραν δύο πρόσθετα αντίγραφα του γονιδίου, έγιναν ατά 22% παχύτερα, ενώ τα αρσενικά ποντίκια επίσης αύξησαν το βάρος τους, αλλά λιγότερο (κατά 10%).
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμα ακριβώς με ποιο τρόπο το γονίδιο επηρεάζει το βάρος ενός οργανισμού, πιθανολογούν όμως ότι αυτό συμβαίνει επειδή επηρεάζει τα επίπεδα της ορμόνης λεπτίνης, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει την όρεξη. Όταν υπάρχουν περισσότερες ενεργές παραλλαγές (αντίγραφα) του γονιδίου FTO, μειώνονται τα επίπεδα της λεπτίνης, η οποία κανονικά καταστέλλει το αίσθημα όρεξης στον εγκέφαλο. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή το επίπεδό της πέφτει λόγω γονιδίων, η όρεξη αυξάνεται, πράγμα που οδηγεί στην λήψη περισσότερης τροφής και άρα στη συσσώρευση λίπους κάτω από το δέρμα.
Οι ερευνητές, όπως είπαν, αισιοδοξούν ότι στο μέλλον θα αναπτυχθούν φάρμακα (με την μορφή χαπιών κατά της παχυσαρκίας), τα οποία θα καταστέλλουν τη δράση του FTO κι έτσι θα «φρενάρουν» την όρεξη. Διευκρίνισαν πάντως ότι θα χρειαστεί χρόνος για κάτι τέτοιο και η επιτυχία δεν είναι εξασφαλισμένη, αλλά η προοπτική είναι πολλά υποσχόμενη.
Η Άσκροφτ επεσήμανε ότι το FTO δεν είναι το μοναδικό γονίδιο που επηρεάζει τη γενετική προδιάθεση κάποιου για παχυσαρκία, όμως είναι ο πιο σημαντικός γενετικός παράγοντας που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα και φαίνεται να επηρεάζει την αύξηση του βάρους μέσω, κατά πάσα πιθανότητα, ρύθμισης της όρεξης.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.nature.com/ng/journal/vaop/ncurrent/abs/ng.713.html
ΑΠE
