Το Τείχος των Ανθρώπων

Στις 9 Νοεμβρίου 1989 έπεσε το τείχος του Βερολίνου, το τείχος του «αίσχους» όπως έλεγαν. Μαζί του κατέρρευσε όλο το οικοδόμημα του «υπαρκτού σοσιαλισμού». 70 χρόνια κράτησε το πείραμα και απέτυχε παταγωδώς. 

Τα επόμενα 21 χρόνια βιώνουμε τη χειρότερη μορφή του πιο επιθετικού καπιταλισμού. Ο ιμπεριαλισμός σε όλο του το μεγαλείο, η παγκοσμιοποίηση κυρίαρχη.

9 Νοεμβρίου 2010.  
Ο πλανήτης γνωρίζει δυο κρίσεις, τις μεγαλύτερες στην ιστορία του. 
Οικονομική και περιβαλλοντική. 
Ο άνθρωπος, το ευφυέστερο ον στη γη, τα κατάφερε. Μεγιστοποίησε την εντροπία του στο ζενίθ.  
Με όλα τα μέσα της επιστήμης και της τεχνολογίας στη διάθεση του, αντί να βελτιώσει την ζωή του την κατέστρεψε. 
Ολοσχερώς.

Τα πάντα ανήκουν σε λίγους. Οι πολλοί, ο συντριπτικός αριθμός των πολλών, δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Πεινάνε, πεθαίνουν, καταστρέφονται. 
Λίγοι, ελάχιστοι κατέχουν τον πλούτο και οι υπόλοιποι … παρίες. Πληβείοι της κοινωνίας. 
Στην Ινδία το πρωί το κάρο του δήμου μαζεύει τους νεκρούς από την κεντρική πλατεία του Νέου Δελχί. 
Στην Αφρική πεθαίνουν κατά χιλιάδες, κυρίως παιδιά. Πείνα, αρρώστιες πόλεμοι θερίζουν. 
Στην Κίνα συμβαίνει, λαμβάνει χώρα, διαπράττεται η μεγαλύτερη εκμετάλλευση του ανθρώπου στην ιστορία του. Ένα κρεβάτι για τρεις εργάτες. Κοιμούνται εκ περιτροπής, τα υπόλοιπα 8ωρα εργάζονται.

Η ανεξέλεγκτη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον στρέφεται εναντίον του. 
Οι φυσικές καταστροφές είναι καθημερινό φαινόμενο και οι παρίες αποδιωγμένοι σε σαθρά εδάφη σκεπάζονται από σωρούς εδάφους, πέτρας, παραπηγμάτων.

Άπειρες οργανώσεις, κάθε μορφής, συγκεντρώνουν άπειρα χρήματα για την σωτηρία του ανθρώπου και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μετράνε θύματα. 
Οι πόλεμοι παρακολουθούνται από την τηλεόραση, οι σφαγές είναι το θέαμα και οι ειδήσεις το καλύτερο θρίλερ της μέρας.

Γιατί; 
Τι έγινε; 
Πως φτάσαμε ως εδώ; 
Όλα, πολιτικά συστήματα, οικονομικά συστήματα, επιστήμες, τεχνολογία, οργανώσεις απέτυχαν. Όλα. Όλα. Επειδή στερούνται ενός βασικού συστατικού. Στερούνται αγάπης. 
Η αλαζονεία, η απληστία είναι τα συστατικά όλων των συστημάτων μέσα στα οποία κινούμαστε. 
Ανάμεσα στους ανθρώπους υψώθηκε ένα τείχος. Τείχος μέσα στην οικογένεια, τείχος στην κοινωνία, τείχος ανάμεσά μας.

Ο κόσμος πρέπει να μάθει. 

Οι λαοί πρέπει να θυμηθούν, να θυμηθούν αυτό που γνωρίζουν καλά, ότι χωρίς την Εσταυρωμένη Αγάπη δεν υπάρχει σωτηρία. 

Δεν κάνω προσηλυτισμό, ούτε αναφέρομαι σε μια μελλοντική σωτηρία.  

Αναφέρομαι στην Εσταυρωμένη Αγάπη ως πρότυπο αγάπης, ως υπόδειγμα αγάπης. 

Αναφέρομαι στην ανιδιοτελή αγάπη. 

Στην αγάπη χωρίς σύνορα. 

Στην αγάπη με αυταπάρνηση. 

Στην αγάπη με αυτοθυσία. 

Μόνο τότε θα πετύχει ο άνθρωπος. 

Μόνο τότε θα σωθεί. 

Δεν υπάρχει τίποτε άλλο, παρά μόνο η αγάπη.

Ακολουθείστε όποιο πολιτικό, οικονομικό σύστημα θέλετε και στεριώστε το με αγάπη. 

Τότε μόνο θα έρθει η ανάκαμψη, η ανάκαμψη παντού.

Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν. 

Οι άνθρωποι πρέπει να θυμηθούν. 

Και θα μάθουν, διότι δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά μόνο την Αγάπη.