Σπάνιος και δυσεύρετος, είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της θάλασσας
Ο γνωστός σε όλους μας αστακός ή βασιλική αστακοκαραβίδα είναι ο μεγαλύτερος και επιβλητικότερος αστακός, τον λένε και πολίτικο. Υπάρχει και ο «ξάδελφός» του, ο αγκαθωτός αστακός, μικρότερος και χωρίς δαγκάνες, που ζει σε τραγάνες και πιο βαθιά σε πάγκους. Είναι κι αυτός περιζήτητος για το νόστιμο κρέας του, δεν συγκρίνεται ωστόσο με τον πολίτικο.
Ο αστακός έχει χοντρές δαγκάνες και το βάρος του μπορεί να φτάσει και τα 8 κιλά. Είναι πράγματι το νοστιμότερο αλίευμα, ειδικά την άνοιξη που είναι αυγωμένος. Το χρώμα του έξω από το νερό είναι χρυσοπορτοκαλί, ωστόσο μέσα στα νερά, όταν είναι ζωντανός, έχει χρώμα γλαυκό. Ζει μοναχικά σε σκοτεινές τρύπες, κοντά σε λάσπες. Είναι όμως και «περίεργος», γι’ αυτό εμφανίζεται συχνά ακόμα και σε ρηχά νερά. Έχει 5 ζευγάρια πόδια, δυνατή ουρά και δύο μακριές κεραίες.
Το σώμα του είναι καλά κλεισμένο μέσα στην πανίσχυρη πανοπλία του, ενώ η δυνατή ουρά του, όταν είναι ζωντανός, μπορεί ακόμα και να σου τραυματίσει το χέρι. Το τρωτό του σημείο είναι οι κεραίες του, που αν τις τραβήξεις, ο αστακός παραλύει. Εγκαταλείπει ακόμα και το απόρθητο θαλάμι του μόλις σπρώξεις με δύναμη προς τα μέσα τις κεραίες του!
Ο αστακός ψαρεύεται με αστακοπαγίδες, παραγάδια και παλιά δίχτυα, δολωμένα με λευκά κουρελάκια ή ψάρια. Κάθε καλοκαίρι αλλάζει καβούκι και είναι είδος μεταναστευτικό. Κατά την εποχή της αναπαραγωγής του, θα δεις χιλιάδες αστακούς να περπατούν στους ωκεανούς εν σειρά.
Οι αστακοί ψαρεύονται πολύ στη Σκύρο, τις Σποράδες και τη Χαλκιδική. Συγγενικό είδος είναι και η κωλοχτύπα ή λύρα, που αντί για δαγκάνες έχει δυο πλατιά «φτυάρια» και είναι εξίσου νόστιμη και περιζήτητη με τον αστακό. Ζει στα βράχια και πιάνεται συχνά από τους ψαροντουφεκάδες ή στον σάκο της ανεμότρατας…
