μου σ' αυτόν το σκοπό αποβλέπουν.
Τό κλάδεμα θεωρείται ως σοβαρή ελαιοβελτίωση. Τoξύλο,όπως καταλαβαίνετε δεν δίνει καρπό,αλλά η βλάστηση η φυλλωσιά.Με το κλάδεμα αποβλέπουμε στην απόκτηση ισορροπημένης βλάστησης αφαιρώντας το πλεονάζον ξύλο.
Πώς όμως πρέπει να γίνεται το κλάδεμα;Από τη μακρόχρονη εμπειρία μου πιστεύω ότι ο κάθε ξυλοκόπος δεν είναι και κλαδευτής.Για να αποτολμήσει κανείς να κλαδέψει την ελιά θα πρέπει να μάθει καλά τη γλώσσα της ελιάς κι αυτή μιλιέται με ορισμένα δεδομένα.
Έτσι,δέντρα πολύ ψηλά,γηρασμένα,χωρίς ικανοποιητική βλάστηση θα πρέπει να χαμηλωθούν και να ανανεωθούν με την αφαίρεση του μη παραγωγικού ξύλου.
ντρο. Στό σημείο αυτό της τομής θα βγουν μικροί βλαστοι από τους οποίους,όταν αναπτυχθούν
καλά,κρατούμε ένα-δύο,αφαιρώντας τους άχρηστους.Οι νέοι αυτοί βλαστοί θα αποτελέσουν τους καινούριους βραχίονες, τις λεγόμενες στη γλώσσα μας ποδιές, στο χαμηλό σημείο που διαλέξαμε να διαμορφώσουμε το ψηλό δέντρο μας.
Εκτός από το παραπάνω χαμήλωμα των ψηλών δέντρων, κάθε χρόνο πρέπει να αφαιρούνται κλωνάρια που δε βρίσκονται καλά από απόψεως θέσεως και αποστάσεως πάνω
στο δέντρο, ώστε τούτο να φωτίζεται και αερίζεται καλά, καθώς επίσης και τα ξεραδιάρικα κλωναράκια στις ποδιές στο σημείο που έχει αναπτυχθεί νέος μονοετής κλαδίσκος.
κλωνάρι κατακόρυφο στο κέντρο της όλης κόμης του δέντρου. Κάνουμε μεγάλη ζημιά εκθέτοντας τους βραχίονες στις καυστικές καλοκαιρινές ακτίνες του ήλιου.
Χρησιμοποιούμε κοφτερά εργαλεία και αλείφουμε ,,τις μεγάλες τουλάχιστο τομές, με μίνιο ή άσπρη λαδομπογιά.
Μια άλλη φορά θα εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την καταπολέμηση των εχθρών και των ασθενειών της ελιάς.
http://megalilaka.blogspot.com/2008/03/blog-post_2205.html