Οι κότες, αν ξεκοιλιαστούν και γίνουν κατάπλασμα ζεστές, βοηθούν τα δαγκώματα από τα ερπετά, πρέπει συνεχώς να τις αλλάζουμε.
Και το μυαλό τους σε ροφήματα μαζί με κρασί δίνεται σε όσους έχουν δαγκωθεί από φίδι και σταματά και την αιμορραγία από τους μήνιγγες.
Στα εντόσθια του κόκορα ο κερατοειδής σχηματισμός που βρίσκεται κάτω από την κοιλιά και γδέρνεται στο βράσιμο, αν ξεραθεί και πίνεται λεπτοτριμμένος μαζί με κρασί, κάνει καλό σε όσους πάσχουν από το στομάχι.
Ο ζωμός του νεοσσού δίνεται κυρίως για τον επικερασμό της κακής ποιότητας των χυμών του σώματος και για αυτά που προξενούν καούρα στο στομάχι, αν μαγειρευτεί απλά.
Ο ζωμός των παλιών κοτών δίνεται για καθαρισμό της κοιλιάς.
Αφού βγάλουμε τα εντόσθια, πρέπει να βάλουμε αλάτι, και αφού ράψουμε την κότα, να τη βράσουμε με είκοσι ξέστες νερό, έως ότου κατέβουν στις τρεις κοτύλες- δίνεται όλο, αφού αφεθεί έξω να κρυώσει.
Μερικοί βράζουν μαζί θαλάσσιο λάχανο ή λινόζωστι ή κνήκο ή πολυπόδιο. Βγάζει εξάλλου πάχος ωμό, γλοιώδες και σκούρο, το οποίο ενδείκνυται σε χρόνιους πυρετούς και σε περιοδικές τρεμούλες, στα άσθματα, τις αρθρίτιδες και σε όσους πάσχουν από φουσκώσεις του στομαχιού.
Το μαλακό αβγό είναι πιο θρεπτικό από το ρουφηχτό και από το μαλακό το σκληρό. Ο κρόκος του βραστός κάνει καλό στους πόνους των ματιών μαζί με φυτό κρόκο και ροδόμυρο, αλλά και στις φλεγμονές και τα κονδυλώματα του πρωκτού μαζί με μελίλωτο. Αν τηγανιστεί μαζί με ρόδι και κηκίδα και φαγωθεί, φράσσει την κοιλιά, αλλά και αν φαγωθεί και σκέτο.
Το ασπράδι του αβγού, όταν είναι ωμό, παγώνει, κλείνει τους πόρους και καταπραΰνει τα μάτια που έχουν φλεγμονή, αν ενσταλαχτεί, ενώ δεν αφήνει και τα εκκαύματα να σηκώσουν φουσκάλες, αν επαλειφθεί αμέσως και προφυλάσσει το πρόσωπο από τη σκλήρυνση των εγκαυμάτων, γίνεται και έμπλαστρο όσων πάσχουν από καταρροή μπαίνοντας μαζί με λιβάνι στο μέτωπο.
Καταπραΰνει επίσης και τις φλεγμονές των ματιών, αν παρθεί με μια τουλούπα μαλλί και μπει πάνω στο μάτι με την προσθήκη σε αυτό ροδόμυρου και κρασόμελου. Αν ρουφηχτεί ωμό, βοηθά στα δαγκώματα της αιμορροΐδας και ελαφρώς χλιαρό ενδείκνυται στο τσούξιμο της κύστης, στα έλκη του νεφρού, στην τραχύτητα του λάρυγγα, στις αιμοπτύσεις, τις καταρροές και τους ρευματισμούς του θώρακα.
Πηγή: Διοσκουρίδης