Τα κίτρα
Το φλούδι του κίτρου και ο σπόρος είναι θερμά και κάνουν και τα άλλα φαγητά να χωνεύουν γρήγορα.
Ο σπόρος του είναι αντιφάρμακο και σε δάγκωμα σκορπιού να το πίνουν και σε άλλα δαγκώματα δηλητηριωδών θηρίων.
Φαίνεται στην ιστορία των Αιγυπτίων, ότι καταδίκασε ο Βασιλιάς δύο ανθρώπους σε θάνατο, να τους φάνε ασπίδες και άλλα θηρία θανάσιμα.
Αυτοί επειδή έτυχε και έφαγαν αυτή την ημέρα που τους έριξαν στο λάκκο, ένα κίτρο, δεν τους έβλαψαν τα δηλητηριώδη δαγκώματα και την άλλη μέρα για να γνωρίσουν την αιτία καλύτερα, έδωσαν τους ενός ένα κίτρο και το έφαγε, του άλλου δεν έδωσαν και βάζοντάς τους πάλι στο λάκκο του δάγκωσαν τα θηρία.
Αλλά μόνο ο ένας που δεν έφαγε κίτρο πέθανε, ο δε άλλος γλύτωσε και μαθεύτηκε η δύναμη του κίτρου.
Το κιτράτο είναι πολύ ωφέλιμο αλλά η φλούδα όπως είπαμε, αυτή έχει όλη τη δύναμη και του σπόρου πάλι το εσωτερικό.
Το δε ροδόσταμα που γίνεται με το άνθος του κίτρου είναι χρήσιμο φάρμακο κατά του λοιμού, δηλαδή όταν είναι θανατικό, να το αλείφεσαι στο πρόσωπο, να πίνεις και λίγο, η πανούκλα δε σε αγγίζει .
Η οξυνίδα και το εσωτερικό της φλούδας είναι ψυχρά και πολύ κακοχώνευτα και φλεγματικά.
Το ψαχνό του είναι πολύ κακοχώνευτο και μη το τρως σκέτο αλλά να είναι αρτυμένο με ζάχαρη.
Για αυτό μη φας ποτέ κίτρο καθαρισμένο, αλλά τρώγε το με την εξωτερική φλούδα, η οποία θεραπεύει τη βλάβη του εσωτερικού.
Τα λεμόνια
Τα λεμόνια έχουν την ίδια φύση του κίτρου και είναι μικρά και μεγάλα όλα ψυχρά και γεννούν χυμούς μελαγχολικούς, δεν δίνουν τροφή, αλλά αδυνατίζουν το σώμα και σφίγγουν την κοιλιά με την ξινότητα και να μην τα τρώνε όσοι έχουν ψυχρό στομάχι, ούτε οι φλεγματώδεις και γέροντες. Οι δε χολερικοί και όλοι οι νέοι ας τα τρώνε το καλοκαίρι με κανέλλα και ζάχαρη.
Ο ζουμός του ξυνού λεμονιού, να πίνει όποιος έχει φιάγκο (δυσουρία), πεντέξη ταχυναίς ανα μισή ουγγιά με άσπρο κρασί εύμορφο και μάλιστα ρομπόλα, διαλύει τον λίθο και τον αφανίζει. Σε αυτό έχουν περισσότερη δύναμη τα μικρά λεμονόλοπουλα.
Τα νεράντζια
Όσα είπαμε για τα λεμόνια ας θυμάται και για τα νεράντζια, ότι όλα τα ξινά είναι ψυχρά και δυσκοίλια, παύουν την δίψα, αλλά τροφή πολλή δεν δίνουν.
Τα γλυκά αυξάνουν την χολή στις ζέστες γιατί είναι καμπόσο θερμά.
Η σκόνη της φλούδας του νεραντζιού (δηλαδή να βγάλεις μόνο το κόκκινο λεπτό με κοφτερό μαχαίρι και να το κάνεις σκόνη), ωφελεί πολύ στους πόνους και τα πάθη της καρδιάς και φθείρει τα σκουλήκια και την πίνεις με κρασί και δεν σε βλάπτει την ημέρα η πανούκλα.
http://www.ftiaxno.gr/2011/01/blog-post_24.html
Το φλούδι του κίτρου και ο σπόρος είναι θερμά και κάνουν και τα άλλα φαγητά να χωνεύουν γρήγορα.
Ο σπόρος του είναι αντιφάρμακο και σε δάγκωμα σκορπιού να το πίνουν και σε άλλα δαγκώματα δηλητηριωδών θηρίων.
Φαίνεται στην ιστορία των Αιγυπτίων, ότι καταδίκασε ο Βασιλιάς δύο ανθρώπους σε θάνατο, να τους φάνε ασπίδες και άλλα θηρία θανάσιμα.
Αυτοί επειδή έτυχε και έφαγαν αυτή την ημέρα που τους έριξαν στο λάκκο, ένα κίτρο, δεν τους έβλαψαν τα δηλητηριώδη δαγκώματα και την άλλη μέρα για να γνωρίσουν την αιτία καλύτερα, έδωσαν τους ενός ένα κίτρο και το έφαγε, του άλλου δεν έδωσαν και βάζοντάς τους πάλι στο λάκκο του δάγκωσαν τα θηρία.
Αλλά μόνο ο ένας που δεν έφαγε κίτρο πέθανε, ο δε άλλος γλύτωσε και μαθεύτηκε η δύναμη του κίτρου.
Το κιτράτο είναι πολύ ωφέλιμο αλλά η φλούδα όπως είπαμε, αυτή έχει όλη τη δύναμη και του σπόρου πάλι το εσωτερικό.
Το δε ροδόσταμα που γίνεται με το άνθος του κίτρου είναι χρήσιμο φάρμακο κατά του λοιμού, δηλαδή όταν είναι θανατικό, να το αλείφεσαι στο πρόσωπο, να πίνεις και λίγο, η πανούκλα δε σε αγγίζει .
Η οξυνίδα και το εσωτερικό της φλούδας είναι ψυχρά και πολύ κακοχώνευτα και φλεγματικά.
Το ψαχνό του είναι πολύ κακοχώνευτο και μη το τρως σκέτο αλλά να είναι αρτυμένο με ζάχαρη.
Για αυτό μη φας ποτέ κίτρο καθαρισμένο, αλλά τρώγε το με την εξωτερική φλούδα, η οποία θεραπεύει τη βλάβη του εσωτερικού.
Τα λεμόνια
Τα λεμόνια έχουν την ίδια φύση του κίτρου και είναι μικρά και μεγάλα όλα ψυχρά και γεννούν χυμούς μελαγχολικούς, δεν δίνουν τροφή, αλλά αδυνατίζουν το σώμα και σφίγγουν την κοιλιά με την ξινότητα και να μην τα τρώνε όσοι έχουν ψυχρό στομάχι, ούτε οι φλεγματώδεις και γέροντες. Οι δε χολερικοί και όλοι οι νέοι ας τα τρώνε το καλοκαίρι με κανέλλα και ζάχαρη.
Ο ζουμός του ξυνού λεμονιού, να πίνει όποιος έχει φιάγκο (δυσουρία), πεντέξη ταχυναίς ανα μισή ουγγιά με άσπρο κρασί εύμορφο και μάλιστα ρομπόλα, διαλύει τον λίθο και τον αφανίζει. Σε αυτό έχουν περισσότερη δύναμη τα μικρά λεμονόλοπουλα.
Τα νεράντζια
Όσα είπαμε για τα λεμόνια ας θυμάται και για τα νεράντζια, ότι όλα τα ξινά είναι ψυχρά και δυσκοίλια, παύουν την δίψα, αλλά τροφή πολλή δεν δίνουν.
Τα γλυκά αυξάνουν την χολή στις ζέστες γιατί είναι καμπόσο θερμά.
Η σκόνη της φλούδας του νεραντζιού (δηλαδή να βγάλεις μόνο το κόκκινο λεπτό με κοφτερό μαχαίρι και να το κάνεις σκόνη), ωφελεί πολύ στους πόνους και τα πάθη της καρδιάς και φθείρει τα σκουλήκια και την πίνεις με κρασί και δεν σε βλάπτει την ημέρα η πανούκλα.
http://www.ftiaxno.gr/2011/01/blog-post_24.html
