ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Oκτώ στους δέκα κατοίκους του πλανήτη δεν έχουν διασφαλισμένη πρόσβαση σε επαρκείς ποσότητες καθαρού γλυκού νερού καθώς οι ποταμοί του πλανήτη, η μεγαλύτερη ανανεώσιμη πηγή ύδατος για τον άνθρωπο και χοάνη υδρόβιας βιοποικιλότητας, βρίσκονται σε κατάσταση κρίσης απειλητικών διαστάσεων. Αυτά είναι τα συμπεράσματα μελέτης που δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος της αμερικανικής επιθεώρησης «Νature» με τίτλο «Τα ποτάμια σε κρίση».
Επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Ελβετία και το Χονγκ Κονγκ εργάστηκαν επί πέντε χρόνια για τη μελέτη αυτή. Επικεφαλής, ο καθηγητής στο Citi University στη Νέας Υόρκης Τσαρλς Βερεσμάρτι, ειδικός στους παγκόσμιους υδατικούς πόρους, και ο καθηγητής στο Κέντρο Λιμνολογίας του Πανεπιστημίου Wisconsin-Μadison Πίτερ Μακιντάιρ, ειδικός στη βιοποικιλότητα σε υδροβιοτόπους γλυκού νερού.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν 23 παράγοντες καταπόνησης ποταμών, ανάμεσά τους η ρύπανση, η εισαγωγή αλλόχθονων ειδών ψαριών, τα φράγματα κτλ. Τους συγχώνευσαν σε δύο συγκεντρωτικούς δείκτες, έναν για την ασφάλεια νερού για τον άνθρωπο και ένα για τη βιοποικιλότητα.
Η έρευνα οδήγησε τους επιστήμονες στην ανακάλυψη ενός «παγκόσμιου συνδρόμου υποβάθμισης ποταμών». Ανακάλυψαν, παράλληλα, ότι 4,8 δισ. άνθρωποι, σχεδόν το 80% του πληθυσμού του πλανήτη, ζουν σε περιοχές με σοβαρό κίνδυνο όσον αφορά την ασφάλεια νερού για τον άνθρωπο, καθώς και για την ποτάμια βιοποικιλότητα.
Ενα από τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η μελέτη είναι ότι ποτάμια στον ανεπτυγμένο κόσμο, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων τμημάτων των ΗΠΑ και της Ευρώπης, υφίστανται σοβαρή απειλή, παρά τις δεκαετίες προσοχής σε θέματα ελέγχου της ρύπανσης και των μεγάλων επενδύσεων σε περιβαλλοντική προστασία. «Μείναμε με ανοιχτό το στόμα διαπιστώνοντας ότι ορισμένα από τα υψηλότερα επίπεδα κινδύνου στον πλανήτη απαντώνται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη» είπε ο Πίτερ Μακιντάιρ. Ο Τσαρλς Βερεσμάρτι τόνισε, από την πλευρά του, ότι «οι Ευρωπαίοι εδώ και πολύ καιρό μετέβαλαν τα τοπία τους.Απαλείφθηκε το 90% των υγροτόπων και πεδιάδων κατάκλυσης υδάτων,σημαντικότατωνπαραγόντων για τα ποτάμια οικοσυστήματα».
Παρά το μέγεθός τους, η κατάσταση σε περισσότερους από 30 από τους 47 μεγαλύτερους ποταμούς τη Γης συνιστά «τουλάχιστον μέτριοκίνδυνο για την ασφάλεια λόγω ανθρωπογενών αιτιών,από ρύπανση ως άρδευση».
Επιπλέον, το 65% των ποταμών της Γης απειλείται «από μετρίως ως σοβαρά» με απώλεια βιοποικιλότητας. Η ως σήμερα ακολουθούμενη θεραπεία στον βιομηχανικά αναπτυγμένο κόσμο είναι η εκ των υστέρων προσπάθεια διαχείρισης των συμπτωμάτων αντί της πρόληψης. Οι συγγραφείς της μελέτης εκτιμούν ότι αυτή η προσέγγιση «λίγα κάνει για την αντιμετώπιση των κινδύνωνδημιουργώντας ψευδαίσθηση ασφάλειας στον βιομηχανικά ανεπτυγμένο κόσμο και επικίνδυνη ανασφάλεια ύδατος στον αναπτυσσόμενο κόσμο».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=357757&dt=01%2F10%252...F2010#ixzz11YgD5tQ1
Επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Ελβετία και το Χονγκ Κονγκ εργάστηκαν επί πέντε χρόνια για τη μελέτη αυτή. Επικεφαλής, ο καθηγητής στο Citi University στη Νέας Υόρκης Τσαρλς Βερεσμάρτι, ειδικός στους παγκόσμιους υδατικούς πόρους, και ο καθηγητής στο Κέντρο Λιμνολογίας του Πανεπιστημίου Wisconsin-Μadison Πίτερ Μακιντάιρ, ειδικός στη βιοποικιλότητα σε υδροβιοτόπους γλυκού νερού.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν 23 παράγοντες καταπόνησης ποταμών, ανάμεσά τους η ρύπανση, η εισαγωγή αλλόχθονων ειδών ψαριών, τα φράγματα κτλ. Τους συγχώνευσαν σε δύο συγκεντρωτικούς δείκτες, έναν για την ασφάλεια νερού για τον άνθρωπο και ένα για τη βιοποικιλότητα.
Η έρευνα οδήγησε τους επιστήμονες στην ανακάλυψη ενός «παγκόσμιου συνδρόμου υποβάθμισης ποταμών». Ανακάλυψαν, παράλληλα, ότι 4,8 δισ. άνθρωποι, σχεδόν το 80% του πληθυσμού του πλανήτη, ζουν σε περιοχές με σοβαρό κίνδυνο όσον αφορά την ασφάλεια νερού για τον άνθρωπο, καθώς και για την ποτάμια βιοποικιλότητα.
Ενα από τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η μελέτη είναι ότι ποτάμια στον ανεπτυγμένο κόσμο, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων τμημάτων των ΗΠΑ και της Ευρώπης, υφίστανται σοβαρή απειλή, παρά τις δεκαετίες προσοχής σε θέματα ελέγχου της ρύπανσης και των μεγάλων επενδύσεων σε περιβαλλοντική προστασία. «Μείναμε με ανοιχτό το στόμα διαπιστώνοντας ότι ορισμένα από τα υψηλότερα επίπεδα κινδύνου στον πλανήτη απαντώνται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη» είπε ο Πίτερ Μακιντάιρ. Ο Τσαρλς Βερεσμάρτι τόνισε, από την πλευρά του, ότι «οι Ευρωπαίοι εδώ και πολύ καιρό μετέβαλαν τα τοπία τους.Απαλείφθηκε το 90% των υγροτόπων και πεδιάδων κατάκλυσης υδάτων,σημαντικότατωνπαραγόντων για τα ποτάμια οικοσυστήματα».
Παρά το μέγεθός τους, η κατάσταση σε περισσότερους από 30 από τους 47 μεγαλύτερους ποταμούς τη Γης συνιστά «τουλάχιστον μέτριοκίνδυνο για την ασφάλεια λόγω ανθρωπογενών αιτιών,από ρύπανση ως άρδευση».
Επιπλέον, το 65% των ποταμών της Γης απειλείται «από μετρίως ως σοβαρά» με απώλεια βιοποικιλότητας. Η ως σήμερα ακολουθούμενη θεραπεία στον βιομηχανικά αναπτυγμένο κόσμο είναι η εκ των υστέρων προσπάθεια διαχείρισης των συμπτωμάτων αντί της πρόληψης. Οι συγγραφείς της μελέτης εκτιμούν ότι αυτή η προσέγγιση «λίγα κάνει για την αντιμετώπιση των κινδύνωνδημιουργώντας ψευδαίσθηση ασφάλειας στον βιομηχανικά ανεπτυγμένο κόσμο και επικίνδυνη ανασφάλεια ύδατος στον αναπτυσσόμενο κόσμο».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=357757&dt=01%2F10%252...F2010#ixzz11YgD5tQ1
