DNA & Νερό, τι είναι τελικά;

Η αφορμή

Πολύ συχνά πλέον, ακούω και διαβάζω λέξεις όπως ‘μεταλλαγμένα προϊόντα’, ‘DNA’, ‘κλωνοποίηση’, ‘γονίδια’, ‘μετάλλαξη’, ‘ανθρώπινο γονιδίωμα’. Υποθέτω κι εσύ το ίδιο. Πολύ συχνά και σε έντονα διαφορετικές περιστάσεις: από τις περιγραφές του μανάβη της γειτονιάς για ‘αυτές τις καινούργιες λαμπερές ντομάτες’ μέχρι τα ολοσέλιδα άρθρα περί επιστήμης της αγαπημένης μου κυριακάτικης εφημερίδας.

Για να δούμε...

Πρώτα από όλα, τί είναι αυτό το ‘DNA’; Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι τα γράμματα ‘DNA’ συντομογραφούν την αγγλική μετάφραση της λέξης ‘δεσοξυριβονουκλεϊκό οξύ’, αν και ξέρω ότι μια τέτοια εξήγηση ελάχιστα βοηθάει το μέσο αναγνώστη. Πιο λιανά τώρα. Το DNA είναι ένα μόριο. Μία οντότητα δηλαδή που είναι φτιαγμένη από άτομα χημικών στοιχείων ‘ενωμένα’ μεταξύ τους, όπως ένα μόριο νερού ξέρεις ότι είναι φτιαγμένο από δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου. Το DNA όμως δεν φτιάχνεται από άτομα 2 χημικών στοιχείων, αλλά από 5: υδρογόνο (Η), άνθρακα (C), άζωτο (N), οξυγόνο (O) και φώσφορο (P). Και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε, όπως για το νερό, να πούμε και για ένα μόριο DNA ότι έχει ακριβώς τόσα άτομα πχ.
υδρογόνου. Αυτός είναι και ο λόγος που μιλάμε για το DNA ‘του Γιώργου’, το DNA ‘του σκύλου του’ ή το DNA ‘της ντοματιάς’: Σε όλους αυτούς τους ζωντανούς οργανισμούς, η ακριβής σύσταση του DNA είναι διαφορετική.

Το DNA λοιπόν, υπάρχει με διαφορετικό τρόπο σε οτιδήποτε έχει ζωή. Και αν αυτό το ‘οτιδήποτε έχει ζωή’ αποτελείται από πολλά κύτταρα, τότε κάθε ένα κύτταρο του ξεχωριστά διαθέτει μια περιοχή του στην οποία βρίσκεται το DNA του. Πρόκειται για την περιοχή που αποκαλούμε ‘πυρήνα’ (για να είμαι ειλικρινής, υπάρχουν και περιπτώσεις που το DNA δεν βρίσκεται μέσα σε πυρήνα, όμως είναι πολύ λίγες σε σχέση με τις υπόλοιπες). Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι αν διαφορετικό DNA υπάρχει σε κάθε τι ζωντανό, τότε εύλογα προκύπτει το ερώτημα: τι κοινό υπάρχει στους διαφορετικούς τύπους DNA του πλανήτη; Τί κοινό έχει δηλαδή το DNA στο κύτταρο μιας ψείρας με το DNA στα νευρικά κύτταρα του θείου μου;

Οι ψείρες και ο θείος μου έχουν κοινά σημεία...

Η απάντηση είναι: Στον τρόπο που είναι ενωμένα αυτά τα άτομα των 5 χημικών στοιχείων και, ως επακόλουθο, στον τρόπο που συνολικά λειτουργεί το DNA. Για να περιγράψω ‘τον τρόπο που είναι ενωμένα’, έχω έναν καλό σύμμαχο: τα μέσα μαζικής ενημέρωσης! Αυτό γιατί όλοι, λιγότερο ή περισσότερο, έχουμε δει σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή ή σε ένα περιοδικό μια απεικόνιση του DNA: ένα βίντεο ή μια ζωγραφιά που δείχνει κάτι που θυμίζει κυκλική σκάλα. Ακόμη και στην τελετή έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 εμφανίστηκε μια απεικόνιση του DNA με τη χρήση ακτινών laser, θυμάσαι;

Το DNA λοιπόν μοιάζει με στριφογυριστή σκάλα, μια σκάλα φτιαγμένη από H, C, N, O και P. Μιλάμε όμως για μια σκάλα με πολύ μικρά σκαλοπάτια: Όχι μόνο το ανθρώπινο μάτι, αλλά και τα καλύτερα μικροσκόπια που έχουμε φτιάξει (και, πίστεψέ με, έχουμε φτιάξει πολύ καλά μικροσκόπια) δεν μπορούν να ‘δουν’ από τόσο κοντά ώστε να διακρίνουν ξεχωριστά δύο συνεχόμενα σκαλοπάτια.

Μη νομίσεις πως εννοώ ότι ένα σκαλοπάτι είναι φτιαγμένο από άνθρακα (C) ενώ το επόμενο από υδρογόνο (Η)! Κάθε σκαλοπάτι είναι φτιαγμένο από διάφορα από αυτά τα υλικά. Για παράδειγμα μπορεί να αποτελείται από 10 άτομα άνθρακα (C), λίγο λιγότερα άτομα αζώτου (N) και από μερικά άτομα υδρογόνου (H) και οξυγόνου (O). Επίσης, έχε το νου σου: τα σκαλοπάτια της σκάλας μπορεί να είναι πολύ μικρά, όμως η σκάλα είναι πολύ, πάρα πολύ μακρόστενη. Σκέψου ότι ενώ η δική σου σκάλα του DNA υπάρχει μέσα στον πυρήνα κάθε κυττάρου σου (σε ένα χώρο δηλαδή μικρότερο από μια τελεία σε αυτό το κείμενο), αν την ξεδιπλώσουμε θα διαπιστώσουμε ότι το συνολικό της μήκος είναι περίπου δύο μέτρα!

Και πώς λειτουργεί αυτή η μακρόστενη σκάλα;

Σαν μια κλωστή λοιπόν κουβαριασμένη βρίσκεται μέσα στα κύτταρα μας το DNA. Πώς όμως λειτουργεί; Η απάντηση κρύβεται στα ‘σκαλοπάτια’. Το DNA έχει τέσσερα είδη σκαλοπατιών που παίζουν παρόμοιο ρόλο με αυτόν που παίζουν και οι νότες στη μουσική. Όπως δηλαδή τοποθετώντας στη σειρά νότες της μουσικής με διαφορετικούς τρόπους κατασκευάζουμε διαφορετικές μελωδίες, έτσι και διαφορετικές αλληλουχίες σκαλοπατιών σημαίνουν διαφορετικό DNA. Με άλλα λόγια, όλα τα DNA είναι φτιαγμένα από τα ίδια 5 ‘υλικά’, όλα κοιτώντας τα από μακριά μοιάζουν με στριφογυριστές σκάλες, όμως ακριβώς το πώς είναι ενωμένα τα 5 υλικά διαφέρει από οργανισμό σε οργανισμό.

Τί ρόλο παίζει όμως για ένα κύτταρο η, γραμμένη σε γλώσσα χημείας, μελωδία που κρύβει ο πυρήνας του; Κυριολεκτικά ‘ζωτικής σημασίας’ είναι η απάντηση. Και αυτό γιατί η μελωδία του DNA αποτελεί τις οδηγίες που ‘διαβάζει’ ένα κύτταρο προκειμένου να εκτελέσει μια λειτουργία. Για παράδειγμα υπάρχει ένα κομμάτι στο DNA σου, που περιγράφει σε κύτταρα του πεπτικού σου συστήματος πώς να κατασκευάσουν την ινσουλίνη, μια ουσία που θα διευκολύνει την είσοδο γλυκόζης στα υπόλοιπα κύτταρα του σώματος σου. Μια ουσία που, με απλά λόγια, θα σε βοηθήσει να τραφείς σωστά.

Μάλιστα, κάθε μελωδία του DNA αντιστοιχεί σε μία συγκεκριμένη λειτουργία (πχ. στην κατασκευή ινσουλίνης), είτε αυτό το DNA βρίσκεται σε μία μύγα είτε σε έναν άνθρωπο. Ο τρόπος που ‘διαβάζεται’ το DNA είναι ίδιος σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς! Αυτός είναι και ο λόγος που μπορούμε να μεταφέρουμε κομμάτια του DNA από τον ένα ζωντανό οργανισμό στον άλλο. 

Έχουμε και λέμε:

• ‘γονίδιο’ είναι ένα μικρό κομμάτι του DNA που αφορά μια συγκεκριμένη λειτουργία (βάλε στο νου σου 1000 σκαλοπάτια πάνω-κάτω). Έτσι, όταν κάποιος λέει πχ. ότι ‘ανακάλυψε το γονίδιο της φαλάκρας’, εννοεί ότι εντόπισε ένα κομμάτι του DNA που περιγράφει στα αρμόδια κύτταρα πως πρέπει να λειτουργήσουν για να αναπτυχθούν μαλλιά.
• ‘κλωνοποίηση’ είναι η δημιουργία οργανισμών με ακριβώς ίδιο DNA. Είναι προφανώς οργανισμοί που ονομάζονται ‘κλώνοι’.
• ‘μετάλλαξη’ είναι μια αλλαγή στη μελωδία του DNA. Μια τέτοια αλλαγή μπορεί να γίνει τυχαία (καθώς το manual του DNA αντιγράφεται από τη μια γενιά στην επόμενη: σαν ένα μικρό λάθος στις φωτοτυπία της ‘παρτιτούρας’ του DNA) ή επίτηδες (γνωρίζοντας ότι κομμάτια του DNA ενός οργανισμού θα βελτίωναν τις λειτουργίες κάποιου άλλου, στο εργαστήριο μεταφέρουμε αυτά τα κομμάτια DNA στο δεύτερο οργανισμό, αλλάζοντας το δικό του DNA). 

Έτσι, στην περίπτωση που μια τέτοια παρέμβαση γίνεται για να βελτιώσουμε τα χαρακτηριστικά ενός προϊόντος, αναφερόμαστε σε ‘μεταλλαγμένα προϊόντα’. Τέλος, ‘γονιδίωμα’ είναι το σύνολο του DNA ενός οργανισμού: ολόκληρη η μελωδία. Για παράδειγμα όταν λέμε ότι ‘το ανθρώπινο γονιδίωμα έχει περίπου 3 δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων’, εννοούμε ότι η σκάλα του DNA ενός ανθρώπου έχει περίπου 3 δισεκατομμύρια σκαλοπάτια. 
 Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ, κατα­γόταν από μια πολύ παλιά αρι­στοκρατική οικογένεια της Βαυ­αρίας. Γεννήθηκε το 1885 κοντά στην Λίμνη Πλόκενσταϊν της Αυστρίας. Από πολύ μικρό παιδί είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον οτιδήποτε σχετιζόταν με την Φύση.

Το νερό ήταν το κύριο ενδια­φέρον του. Είχε ξεκινήσει για να ανακαλύψει τα χαρακτηριστικά και τους νόμους του, αλλά και την σύνδεση μεταξύ της θερμο­κρασίας και της κίνησης του. Παρατήρησε ότι το νερό που έ­τρεχε από μια βουνίσια πηγή, βρισκόταν στην μεγαλύτερη πυ­κνότητα του  στο "σημείο ανω­μαλίας" του, όπως λέγεται στους +4' C, που ήταν φυσικά και το σημείο της υψηλότερης ποιότητας του. Οι σολομοί και οι πέστροφες, πήγαιναν πάντοτε προς αυτές τις πηγές - και εκεί έ­βρισκε και την πιό πλούσια και πιό όμορφη βλάστηση.

«Το νερό θέλει να κυλά μ' αυ­τόν τον τρόπο, γι' αυτό φτιάχνει αυτές _τις σκιερές όχθες για να προστατεύεται από το άμεσο φως τον ήλιου...» Έλεγε κι εννοούσε ότι η χαμηλή θερμοκρασία και η φυσική ροή, είναι οι καταστάσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρήσει το νερό τις εκπληκτι­κές δυνάμεις του. Αυτές που μπο­ρούν να χαρίσουν στον άνθρωπο υγεία, ευεξία και πνευματική διαύγεια...Ο Σάουμπεργκερ, έπειτα από αμέτρητες παρόμοιες παρατηρή­σεις και έρευνες, διατύπωσε την θεωρία ότι η φυσική ροή νερού, που επιτρέπει την φυσική κινηση, δημιουργεί μιά ενέργεια που ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του νερού. Αυτήν την ενέργεια ήταν που χρησιμοποι­ούσε η πέστροφα.

Σ' αυτήν την μελέτη, ο Σάουμπεργκερ περιγράφει την βάση για την φυσική κυκλοφορία του νεροΰ - και δείχνει με ποιόν τρό­πο το φυσικό τοπίο και οποιαδή­ποτε αλλαγή της ροής του νερού, επηρεάζει άμεσα την ποιότητα και την "υγεία" του και επακό­λουθα, την υγεία των ανθρώπων.

Οι "Αρνητικές" και οι "Θετι­κές" αλλαγές στην θερμοκρασία, είναι πολύ σημαντικοί παράγο­ντες στις θεωρίες του Σάουμπεργκερ για το νερό. Οι "θετικές" ε­πιτυγχάνονται όταν το νερό πλη­σιάζει τους +4°C. Σ' αυτήν την θερμοκρασία, η "φυγόκεντρος κυκλωτική σπειροειδή κίνηση" του νερού, αυξάνεται. Το ίδιο, γίνεται υγιές-ζωντανό - και συνεχώς ανα­ζωογονείται μέσα από το φαινόμενο που ονομάζει "γαλάκτωση".

Στις "Αρνητικές" θερμοκρα­σίες - πάνω από τους +4°C - υ­πάρχει μειωμένη ενέργεια και μειωμένη βιολογική ποιότητα. Αυτό οδηγεί στην αργή αποσύν­θεση του νερού που χάνει την ζω­ογόνο δύναμη του, μια κατάστα­ση που ενθαρρύνει τα παθογόνα βακτήρια.

«Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρωπινό σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης..."

Το νερό είναι το βασικό στήριγμα κάθε πληροφορίας. Χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε ζωή στην γη. Είναι παρόν από την αρχή της σύλληψης μας: το έμβρυο ενός μηνός είναι γεμάτο νερό κατά 98%.

Το νερό θεωρείτο πάντα ως πηγή πληροφορίας. Μόνο ο σύγχρονος πολιτισμός μας δεν βλέπει αυτό παρά ένα υγρό που μας ξεδιψά, απαραίτητο για ζωή. Μολύνουμε και καθαρίζουμε το νερό με χημικούς τρόπους χωρίς να σκεφτόμαστε ότι έτσι αλλάζουμε τις πληροφορίες μας και το συλλογικό δυναμικό μας. Ο αρετές του νερού εξαρτώνται από τον χώρο της πηγής, ο όποιος ενεργοποιεί πολλαπλά δυναμικά. Στις μέρες μας οι αποθηκευτικές δεξαμενές νερού αποθηκεύουν με λανθασμένο τρόπο το νερό αφαιρώντας όλες του τις πληροφορίες καθιστώντας το, ¨νεκρό¨. Ένας καθαρός εξαγνισμός γίνεται μόνο με νερό, οι αρχαίοι έλληνες γνώριζαν τις μυστικές ιδιότητες του νερού, γιαυτό ποτέ δεν αλλοίωναν την ταχύτητα του, την φορά του και την ένταση του. Απαρνήθηκαν την αρχή του σιφονιού και των δεξαμενών αποθήκευσης. Δεν ήθελαν να αλλοιώσουν ή να αναβαπτίσουν το νερό της πηγής μέσω διαφορών πίεσης ή μιας άλλης πιο γρήγορης ροής. Οι σκέψεις αλλοιώνουν ή αποκαθιστούν την φύση του νερού εκπέμποντας κύματα. Για να είναι αποτελεσματική μια τέτοια «αποκατάσταση» δεν αρκεί να χρησιμοποιήσουμε ένα απλό τελετουργικό, όπως για παράδειγμα μια προσευχή μη κατανοητή, αλλά να διακινήσουμε μια πληροφορία μέσω της σκέψης μας, ικανή να δώσει στο νερό ένα μελλοντικό δυναμικό μη μολυσμένο. Το να ¨πιούμε¨ μια σκέψη εξισορροπημένη, συμπυκνωμένη σε ένα ποτήρι βρώμικου νερού, θα μπορούσε  να είναι πιο ευεργετικό από το να πιούμε ένα ποτήρι νερό που έχει καθαριστεί μέσω σύγχρονων διαδικασιών. 
Το νερό δεν δίνει απλά ζωη, ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ. 

 http://diogeneis.blogspot.gr

Κλικ στις ιστοσελίδες μας: Αρμενιστής, Εμείς και η Κοινωνία μας, Γιάννης Αργυρός Σαντορίνη