Γράφει η Θάλεια Καραμολέγκου Και είναι εκείνη η στιγμή, που πιστεύεις πως τα 'χεις δει όλα, πως έχεις ακούσει τα πάντα, πως έχεις μιλήσει για την κάθε μηδαμινή πιθανότητα, σχετικά με το τι πρόκειται να συμβεί σε αυτόν τον τόπο, σε αυτή τη χώρα, στην πατρίδα σου.. Μα δε σας έχω πει να μη βάζετε ποτέ ένα τέλμα, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της πνοής σας; Την έβαλαν να πληρώνει δάνεια, να φορολογεί οικτρά, να απολύει κόσμο, να αυξάνει τις τιμές, να μειώνει τους μισθούς, τις συντάξεις, τις απολαβές, το βιοτικό
επίπεδο, τις αξίες.. αλλά μέχρι πού;!
Φαίνεται ότι κανείς δεν το ξέρει τελικά τον πάτο εκεινου του
τεράστιου πηγαδιού, που χαριστικά μας το ονόμασαν "κρίση". Και θα μου
πείτε, πάλι αερολογίες, λόγια του τίποτα και του πουθενά, συζητήσεις,
που απλά κατηγορούν τις πράξεις των νομίμων εκπροσώπων μας και μπλα μπλα
μπλα, ατέρμονες κουβέντες του χάους και του μηδενός. Όχι δεν γράφω για
το γνωστό γενικό παιχνιδάκι του "βγάλτα απλώς από μέσα σου, κοιτώντας
τον καναπέ σου". Μια είδηση μεταφέρω, απλώς.
Όταν μας είχε πρωτό-επισκεφτεί ο τυφώνας κρίση, όχι δεν
πιάσαμε τα ραβδιά να κάνουμε κανένα ξόρκι προστασίας. Με το καπέλο του
μάγου περήφανοι, ακόμα, ατενίζαμε τις ειδήσεις, που άρχισαν να ξεπηδούν
απ' τους υπονόμους, τις παραφιλολογίες του στυλ "ΠΩΛΕΙΤΑΙ η Ελλάς".
Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα ανέκδοτα, διάφορα μαύρα Αγγλικά αστεία , σίγουρα
θυμάστε και φτάσαμε σε κάτι τραγικές διαδικτυακές δημοσκοπήσεις: "Αν
ζούσε ο Ωνάσης ποιο νησί της Μεσογείου πιστεύετε ότι θα έπαιρνε;" ή στις
περίφημες εξωτερικές αποστολές ταλαντούχων δημοσιογράφων με ερωτήσεις
"Αν είχατε τα λεφτά, ποιο νησί θα θέλατε να αγοράσετε;". Μέχρι και
reality γίναμε στην Αγγλία: "Γίνε και εσύ Έλληνας για ένα διάστημα".
Πολύ λίγοι ασχολήθηκαν σοβαρά με το ζήτημα και ακόμα λιγότεροι πίστεψαν
ότι θα εξαγοραστεί η χώρα. Εσείς; Τώρα; Τι πιστεύετε;
Πούλησαν τα δικαιώματα του Εθνικού Ύμνου της Ελλάδας στην
ιαπωνική εταιρεία διαχείρισης και διανομής μουσικής IODA, που τώρα
ονομάζεται ORCHARD. Ναι ναι όπως διαβάσατε, ο Εθνικός μας Ύμνος, σε
στίχους Διονύσιος Σολωμός και μελοποίηση Νικόλαος Μάντζαρος, θα γίνει
μια μελωδική επιτυχία σαν αυτές των MAD, θα προσπαθήσει τουλάχιστον. Τι
να ευχηθούμε; Καλή επιτυχία; Αλλά σας βλέπω απορημένους. Για να δούμε αν
μπορεί να γίνει λιγάκι πιο ξεκάθαρο.
Έχουμε ένα δίσκο με το αγαπημένο μας τραγούδι, ας πούμε με το
τραγούδι "Αχ Ελλάς μου σ' αγαπώ", που ταιριάζει κιόλας. Αυτό διαθέτει
κάποια πνευματικά δικαιώματα, που προστατεύονται από τη συγκεκριμένη
εταιρεία έκδοσής του και απαγορεύεται η χρήση του χωρίς να αποδοθούν τα
πνευματικά του δικαιώματα.
Είστε έτοιμοι λοιπόν; Θέλετε να αναρτήσετε ένα video στο
youtube με τον Εθνικό μας ύμνο; Μην εκπλαγείτε όταν σας βγάλει το σήμα
ότι δε δικαιούστε να το δημοσιεύσετε γιατί δεν είστε κάτοχος των
πνευματικών του δικαιωμάτων ή ακόμη καλύτερα μόλις σας ζητήσει να παίζει
στην αρχή του αποσπάσματος διαφημίσεις για να δοθεί στον κάτοχο των
δικαιωμάτων το ποσό που του αναλογεί.
Και θα με ξανα ρωτήσετε ποιος είναι κάτοχος του Εθνικού μας Ύμνου;
Μα σας είπα. Η Ιαπωνική Εταιρεία ORCHARD, η οποία μάλιστα ανήκει κατά
ένα πολύ μεγάλο μέρος στην εταιρεία Sony. Μπράβο μας, όχι αν ήταν να
διαλέγουμε πήραμε το καλύτερο. Ο Εθνικός μας Ύμνος ανήκει πλέον στην
πολυεθνική Sony Music. "Sony, κι αν τον αγόρασες, ο ύμνος δε σε σώνει"
Και τώρα έρχεται η στιγμή της στρογγυλής τραπέζης. Άρχισαν οι
ερωτήσεις. Ποιος δήλωσε κάτοχος των Πνευματικών Δικαιωμάτων του Εθνικού
μας Ύμνου και τον εκχώρησε σε εταιρεία; Ήταν μέσα στα ψηφίσματα των
μνημονίων μεταξύ Παπανδρέου και Σαμαρά για μια καλύτερη χώρα; Ήταν
πολιτική για να καλυφθεί κάποιο από τα πολλά μας χρέη; Ο Chuck Norris
από τα ξένα και η Πυθία από τα ενδότερα σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Και θα έλεγα να τους εξηγήσει κάποιος ότι δεν πρόκειται για ένα απλό
ενορχηστρικό τραγουδάκι, αλλά για να μιλήσεις πρέπει να υπάρξει και
αντίλογος. Το παιχνιδάκι του "Μάντεψε ποιος φταίει" δε βοηθάει την
κατάσταση, δεν αλλάζει τα πράγματα. Είναι πιο αποδοτικός ο διάλογος με
το ταβάνι σας, ή ακόμα καλύτερα με μια μπάλα βαμμένη σα να ναι
προσωπάκι, παρά μια οποιαδήποτε προσέγγισή τους για απάντηση.
Και θα πω κάτι, που θα σας σοκάρει. Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ.
Δεν είναι επιτυχία του αγαπημένου Χατζή, να πουν έλα Sony τη θες; Θα
γίνει σουξέ. Είναι από τα μεγαλύτερα και όσο πάμε και από τα σπανιότερα
σύμβολα του Έθνους μας, αλλά δε βαριέσαι, παρανάλωμα κι αυτό για μια
πολιτική, για μια τακτική, ή και ακόμα για ένα χαρτάκι, που κάποιοι
πρόγονοι το ονόμασαν χαρτονόμισμα.
Και δε φοβάστε εμάς, λογικό, δεν κολλάτε στην πώληση νομικά,
λογικό, δεν έχετε κανένα αισθηματισμό για αυτόν, λογικό, μα, σας ρωτώ,
εκείνον τον έρμο Σολωμό, που τρίζουν τα κόκαλά του δεν τον σκιάζεστε και
με εκείνα τα τείχη, που σας περικυκλώνουν γεμάτα ιστορία, δε
φοβερίζεστε μια στάλα; Πώς κοιμάστε τα βράδια; Ερωτώ! Με ηρεμιστικά και
χάπια; Ερωτώ... Ή σ' άλλη διάσταση ζείτε μακριά;! Ερωτήσεις του τώρα και
του πάντα, αναπάντητες.
Και κάπως έτσι, αγαπητοί μου θεατές το Θέατρο Ελλάς χάνει σιγά σιγά
τον τίτλο, μα μη σας περάσει ότι εξαγοράζεται, όχι υπάρχει ακόμα ελπίδα
για ανακαίνιση. Ναι ναι. Έτσι μας τάζουν, έτσι σας λέω. Ο χρόνος θα
δείξει, για όσο υπάρχουν παραστάσεις ακόμα....
" Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά
Απ' τη Sony αγορασμένη, Χαίρε Ω Χαίρε, Ελευθεριά"
Πηγή: ΕΥ-ΛΕΓΕΙΝ
