Κοίτα ψηλά
κάνε όνειρα πολλά κι αν προσπαθήσεις θα σου βγουν αληθινά…
Δεν υπάρχει τέλος στα όνειρα, η καρδιά και η ψυχή τα φέρνει στο προσκήνιο πάντα, δεν υπάρχει τέλος στα όνειρα, μια ελπίδα χρειάζεται για να κρατηθούν μονάχα…
Κι εκείνη αναλλοίωτη ξεπροβαίνει και της ζωής σου μέγας κυρίαρχος αποδεικνύεται, των ονείρων σου στρατηγός. Οδηγεί στην ευτυχία τη δική σου ζωή και προβάλει με μανία τη θετική όψη της. Κι όλα αυτά μονάχα η ελπίδα.
Μπορείς να αναζητήσεις τα δικά σου ιδανικά στο δάσος της επιβίωσης σου, μπορείς να μαζέψεις τα δικά σου άνθη μα ότι κι αν επέλεξες όσο καλά ή άσχημα σου φαίνονται ένας καταρράκτης θα αχνοφαίνεται πίσω από την πυκνή φυλλωσιά και θα σου προσδίδει ελπίδες ότι κρύβει κι άλλα που εσύ δεν ανακάλυψες στο δάσος.
Εκεί πίσω από το τρεχούμενο νερό που δεν μπορείς καθαρά να διακρίνεις, εκεί νομίζεις κρύβονται τα όνειρά σου κ είναι οι ελπίδες μια σταλιά νερού ικανή για να πιστέψεις ότι μπορείς να περάσεις τον καταρράκτη να αγγίξεις το όνειρο….
Στη ζωή σου θα γεμίσεις από άνθη όμορφα και μη. Κ όταν στο καλαθάκι σου βλέπεις μόνο τα άσχημα, άφησε τους οφθαλμούς σου να κοιτάξουν πιο μέσα κι άσε το βλέμμα σου ελεύθερο μονάχα τα ωραία άνθη να αντικρίζει…
Ακόμα και τότε
ποτέ δε θα σταματήσεις να κοιτάς τον καταρράκτη. Σε όλη σου τη ζωή σε
μια άκρη της στεριάς θα κάθεσαι και θα τον αντικρίζεις θα κλείνεις τα
μάτια σου και θα ονειροπολείς, θα αγναντεύεις το όνειρό σου νοητά. Μόνος
σου; Όχι βέβαια, θα έχεις παρέα εκεί, μια δική σου παντοτινή συντροφιά
που ποτέ σου δε θα σ’ εγκαταλείψει. Θα ‘χεις παρέα εκεί αγναντεύοντας το
όνειρό σου, θα κάθεται δίπλα σου και θα φωτίζει την κάθε σου στιγμή ,θα
σε αγκαλιάζει νοητά το φως της το αέναο, θα σου δωρίζει με χάρη λίγη
απ’ την ομορφιά της…
Θα χεις παρέα εκεί στην ακρογιαλιά δε θα ‘σαι μόνος σου. Θα’ χεις παρέα πάντα, την ελπίδα. Αγέρωχη θα στέκεται κοντά σου σε κάθε δυσκολία. Κι έτσι κάπως θα ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής σου μέχρι να τελειώσει η κλωστή και να πέσει η κλακέτα του δικού σου έργου.
Μα μέχρι τότε να χεις τα μάτια σου ανοιχτά και να θωρείς τον καταρράκτη. Μπορεί κάποια μυστική είσοδο να βρεις για να κρυφτείς στη δική σου ονειροχώρα. Πάντα να αναζητάς το μυστικό το δρομάκι αυτό μαζί με την ελπίδα! Ακόμα κι όταν έχεις φτάσει στο δικό σου τέλος να ξαναρχίσεις μπορείς και με την τελευταία σου πνοή. Αρκεί μονάχα εσύ να το πιστέψεις…
Να ξαναρχίσεις το ταξίδι σου μπορείς ακόμα και με την τελευταία σου ανάσα. Να το θυμάσαι πάντα! Τον κόσμο των ονείρων να αντικρίσεις. Μπορείς. Μην το ξεχνάς ποτέ σου.
Πηγή: ΕΥ - ΛΕΓΕΙΝΔεν υπάρχει τέλος στα όνειρα, η καρδιά και η ψυχή τα φέρνει στο προσκήνιο πάντα, δεν υπάρχει τέλος στα όνειρα, μια ελπίδα χρειάζεται για να κρατηθούν μονάχα…
Κι εκείνη αναλλοίωτη ξεπροβαίνει και της ζωής σου μέγας κυρίαρχος αποδεικνύεται, των ονείρων σου στρατηγός. Οδηγεί στην ευτυχία τη δική σου ζωή και προβάλει με μανία τη θετική όψη της. Κι όλα αυτά μονάχα η ελπίδα.
Μπορείς να αναζητήσεις τα δικά σου ιδανικά στο δάσος της επιβίωσης σου, μπορείς να μαζέψεις τα δικά σου άνθη μα ότι κι αν επέλεξες όσο καλά ή άσχημα σου φαίνονται ένας καταρράκτης θα αχνοφαίνεται πίσω από την πυκνή φυλλωσιά και θα σου προσδίδει ελπίδες ότι κρύβει κι άλλα που εσύ δεν ανακάλυψες στο δάσος.
Εκεί πίσω από το τρεχούμενο νερό που δεν μπορείς καθαρά να διακρίνεις, εκεί νομίζεις κρύβονται τα όνειρά σου κ είναι οι ελπίδες μια σταλιά νερού ικανή για να πιστέψεις ότι μπορείς να περάσεις τον καταρράκτη να αγγίξεις το όνειρο….
Στη ζωή σου θα γεμίσεις από άνθη όμορφα και μη. Κ όταν στο καλαθάκι σου βλέπεις μόνο τα άσχημα, άφησε τους οφθαλμούς σου να κοιτάξουν πιο μέσα κι άσε το βλέμμα σου ελεύθερο μονάχα τα ωραία άνθη να αντικρίζει…
Ακόμα και τότε
ποτέ δε θα σταματήσεις να κοιτάς τον καταρράκτη. Σε όλη σου τη ζωή σε
μια άκρη της στεριάς θα κάθεσαι και θα τον αντικρίζεις θα κλείνεις τα
μάτια σου και θα ονειροπολείς, θα αγναντεύεις το όνειρό σου νοητά. Μόνος
σου; Όχι βέβαια, θα έχεις παρέα εκεί, μια δική σου παντοτινή συντροφιά
που ποτέ σου δε θα σ’ εγκαταλείψει. Θα ‘χεις παρέα εκεί αγναντεύοντας το
όνειρό σου, θα κάθεται δίπλα σου και θα φωτίζει την κάθε σου στιγμή ,θα
σε αγκαλιάζει νοητά το φως της το αέναο, θα σου δωρίζει με χάρη λίγη
απ’ την ομορφιά της… Θα χεις παρέα εκεί στην ακρογιαλιά δε θα ‘σαι μόνος σου. Θα’ χεις παρέα πάντα, την ελπίδα. Αγέρωχη θα στέκεται κοντά σου σε κάθε δυσκολία. Κι έτσι κάπως θα ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής σου μέχρι να τελειώσει η κλωστή και να πέσει η κλακέτα του δικού σου έργου.
Μα μέχρι τότε να χεις τα μάτια σου ανοιχτά και να θωρείς τον καταρράκτη. Μπορεί κάποια μυστική είσοδο να βρεις για να κρυφτείς στη δική σου ονειροχώρα. Πάντα να αναζητάς το μυστικό το δρομάκι αυτό μαζί με την ελπίδα! Ακόμα κι όταν έχεις φτάσει στο δικό σου τέλος να ξαναρχίσεις μπορείς και με την τελευταία σου πνοή. Αρκεί μονάχα εσύ να το πιστέψεις…
Να ξαναρχίσεις το ταξίδι σου μπορείς ακόμα και με την τελευταία σου ανάσα. Να το θυμάσαι πάντα! Τον κόσμο των ονείρων να αντικρίσεις. Μπορείς. Μην το ξεχνάς ποτέ σου.
