Αν για παράδειγμα, ο σεφ μαγειρεύει ένα δελεαστικό πιάτο στην τηλεόραση, ο θεατής θα μπορεί να μυρίσει τη μυρωδιά του φαγητού στο δωμάτιό του! Και αν κανείς χαζεύει στον υπολογιστή του μια μαγευτική παραλία σε κάποιο εξωτικό μέρος, θα μυρίζει γύρω του τη μυρωδιά της θάλασσας.
Η ιδέα, που βρίσκεται στα πρώτα στάδια υλοποίησής της ακόμα και καθοδηγείται από τον δρ Κενίτσι Οκάντα του Πανεπιστημίου Κέιο του Τόκιο, βασίζεται στην μετατροπή ενός κοινού εκτυπωτή ψεκασμού μελάνης (inkjet), έτσι ώστε να απελευθερώνει αρώματα σε διαφορετικές κάθε φορά αναλογίες. Αντί για τα τέσσερα φυσίγγια μελάνης (μαύρο, κόκκινο, μπλε, πράσινο), ο τροποποιημένος εκτυπωτής αφήνει στην ατμόσφαιρα τέσσερα ξεχωριστά αρώματα ανακατεμένα διαφορετικά κάθε φορά, που θυμίζουν μέντα, κανέλα, λεβάντα, μήλο, βανίλια κ.α..
Οι Ιάπωνες ερευνητές, αν και πρέπει να αποδείξουν ότι όντως η ιδέα τους μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη με επιτυχία, πιστεύουν ότι μπορεί να φέρει επανάσταση στον τρόπο που παρακολουθούμε τηλεόραση ή χρησιμοποιούμε τον υπολογιστή.
Η τεχνολογία, συνδυασμού εικόνας με οσμές (Smell-O-Vision) δεν είναι νέα, καθώς δοκιμάστηκε για πρώτη φορά, σε «πρωτόγονη» μορφή, στον κινηματογράφο στη δεκαετία του ΄60. Το νέο σύστημα, όμως, υπόσχεται ακρίβεια στα εκπεμπόμενα αρώματα. Αντίθετα με τις παλιές τεχνολογίες, που οι μυρωδιές διαρκούσαν ενοχλητικά μεγάλο χρονικό διάστημα, ο «αρωματικός» εκτυπωτής απελευθερώνει το άρωμά του μόνο για όσο κρατάνε δύο ανθρώπινες αναπνοές.
Σύμφωνα, όμως, με τον δρ Στέφεν Μπρούστερ του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης στη Σκωτία, αν και η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να έχει εντυπωσιακές επιπτώσεις και πέρα από τον τομέα της ψυχαγωγίας (π.χ. να θυμίζει μέσω αρωμάτων σε ανθρώπους με άνοια ότι πρέπει να πάρουν ένα φάρμακο), μια τέτοια «γεννήτρια» οσμών δεν αναμένεται να κατασκευαστεί άμεσα.