Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Εκκλησίες Καμαριού και Επισκοπής Γωνιάς Σαντορίνης, καθώς και οι εορταστικές τους εκδηλώσεις!!!

Η Επισκοπή Γωνιά ή Μέσα Γωνιά ή και Παλιό Χωριό όπως το ονομάζουν οι κάτοικοι της περιοχής, ένεκα του ότι κατά το σεισμό της 9ης Ιουλίου 1956 είχε υποστεί μεγάλες καταστροφές και κατά συνέπεια δημιουργήθηκε ο νέος του οικισμός, με την ονομασία Καμάρι.

Για το λόγο αυτό οι κάτοικοί του το ονόμασαν και "Παλιό Χωριό".

Το χωριό αυτό βρίσκεται στους πρόποδες των γύρω χωριών Πύργου και Έξω Γωνιάς.

Ο οικισμός του είναι μέσα στην απόλυτη και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του νησιού εντυπωσιάζοντας τον κάθε επισκέπτη του από τον ιδιαίτερο παραδοσιακό αρμονικό ρυθμό δόμησης των κτισμάτων.

Πανέμορφες είναι και οι εκκλησίες της περιοχής με τις ανάλογες προετοιμασίες των κατά την ημέρα του εορτασμού, τηρώντας μια βαθιά παράδοση η οποία πηγάζει από γενιά σε γενιά!

Στη περιοχή του βρίσκεται ο ιστορικός βυζαντινός ναός της Παναγίας της Επισκοπής. Η εκκλησία αυτή χτίστηκε στα τέλη του 11ου αιώνα από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό και είναι ένα πολύ σημαντικό βυζαντινό μνημείο.

Τον Δεκαπενταύγουστο και κατά την παραμονή του εορτασμού της κοιμήσεως της Θεοτόκου γίνεται μεγάλος πανηγυρικός εορτασμός στο χώρο αυτό. Ο Σύλλογος Μεσαγωνιατών Θήρας διοργανώνει μεγάλο πανηγύρι κατά την ημέρα αυτή. Λίγο πριν φθάσουμε στον ναό, υπάρχει το κοιμητήριο του χωριού η Αγία Άννα ή και Άη Γιώργης όπως τον αναφέρουν, πιο δίπλα & παρακάτω βρίσκεται ο ο νέος ναός του Αγίου Ραφαήλ και ακόμη χαμηλότερα ο νέος ναός της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Μέσα στον οικισμό του βρίσκεται ο ιερός ενοριακός ναός της Αγίας Τριάδας (της Κεραλεούσας), λίγο πιο κάτω ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, του Χριστού, όπως αναφέρεται από τους ντόπιους, ο οποίος παλαιότερα και πριν τον ναό της Αγίας Τριάδας λειτουργούσε ως ενοριακός ναός του χωριού.

Ανηφορίζοντας στα πρανή του χωριού ή στο πάνω χωριό όπως το αναφέρουν, συναντούμε τον Άγιο Γεώργιο των Μαρινήδων, τον μεγαλοπρεπή ναό των Ταξιαρχών, πιο πάνω τον Άη Ματθιό, τον Άη Γιώργη τον Σιδερή, τον Άη Γιώργη (τον Γάτη), και τον Άγιο Ελευθέριο, οι οποίοι στολίζουν διάσπαρτα την λαγκαδιά της περιοχής. Στο ακόλουθο βίντεο μπορείτε να δείτε αποσπασματικές λατρευτικές εκδηλώσεις από την περιοχή του Παλιού Χωριού και του Καμαριού της Σαντορίνης!

Ο παραδοσιακός οικισμός του μαγνητίζει καθημερινά αρκετούς επισκέπτες κατά την θερινή περίοδο, διαβαίνοντας τα γραφικά και στενά σοκάκια ώστε να θαυμάσουν από κοντά την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του!

Το χωριό αυτό υπέστη εκτεταμένες ζημιές όπως προείπαμε από τον σεισμό του 1956, γι' αυτό οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν και εγκαταστάθηκαν στο σημερινό παραλιακό οικισμό του Καμαριού.

Το Καμάρι έχει μία από τις διασημότερες και κοσμοπολίτικες παραλίες, η οποία κατακλύζεται κάθε χρόνο από επισκέπτες όλων των εθνικοτήτων και είναι ένα διαρκώς αναπτυσσόμενο παραθαλάσσιο θέρετρο, που συγκεντρώνει κάθε χρόνο πλήθος κόσμου για να απολαύσουν τις διακοπές τους.

Η μαύρη του αμμουδιά αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού στον κάθε επισκέπτη, η οποία απλώνεται αρμονικά στα πεντακάθαρα νερά του Αιγαίου.

Πάνω απ΄ αυτή υψώνεται επιβλητικά το Μέσα Βουνό, στο οποίο είναι κτισμένη η Αρχαία Θήρα. Ξεκινώντας από τους πρόποδες του βουνού θα συναντήσουμε τον παλιό Άη Νικόλα, που βρίσκεται στα πέλματα του βουνού, με την μικρή και βραχώδη εναλλασσόμενη αυλή του, πότε από την απέραντη και μαύρη αμμουδιά, και πότε από την προσέγγιση της θάλασσας, μετά από έντονους και ισχυρούς νότιους ανέμους κατά την χειμερινή περίοδο. Από την περιοχή αυτή της Καμάρας (το άλλοτε παλιό Τελωνείο της περιοχής) γίνεται ο Αγιασμός των υδάτων κατά την ημέρα των Θεοφανείων, καθώς επίσης και ως ορμητήριο για τις βουτιές από τους τολμηρούς επισκέπτες του κατά την θερινή περίοδο. Δίπλα και λίγο παραπάνω βρίσκεται το κάτασπρο και γραφικό εκκλησάκι του Άη Νικόλα. Πάνω στη ράχη του βουνού και μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Θήρας, βρίσκεται ο Άγιος Στέφανος, το εκκλησάκι του Ευαγγελισμού, και το Χριστουλάκι, τα οποία λειτουργούνται από τους Πατέρες της Ιεράς Μονής του Προφήτη Ηλία.

Κατεβαίνοντας και έξω από την πόλη της Αρχαίας Θήρας βρίσκεται η Ζωοδόχος Πηγή με το παρακείμενο σπήλαιο και τα τρεχούμενα νερά του. Στους πρόποδες του βουνού και επί του επαρχιακού δρόμου βρίσκεται νεότερος ναός, της Ζωοδόχου Πηγής. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται και ο ναός του Αγίου Αρτεμίου. Στην κεντρική πλατεία του χωριού, δεσπόζει η εκκλησία της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, όπου γίνεται μεγάλο πανηγύρι κατά την ημέρα του εορτασμού της στις 24 Σεπτεμβρίου. Επίσης δίπλα και λίγο πιο πάνω και στο λόφο του χωριού βρίσκεται ο Άγιος Παγκράτιος. Στην βόρεια περιοχή και έξω από τον οικισμό του χωριού βρίσκεται νεότερος ναός αφιερωμένος στον Άγιο Νεκτάριο, όπου την ημέρα του εορτασμού γίνεται ανάλογο γλέντι. Στην βορειότερη περιοχή του Καμαριού και στην περιοχή ΑΒΙΣ, βρίσκεται και το εκκλησάκι του Άη Γεωργιού του Θαλασσίτη. Στον ενδιάμεσο δρόμο του ΑΒΙΣ βρίσκεται ο ναός της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου.

Κατά την αρχαιότητα το Καμάρι ήταν το επίνειο της Αρχαίας Θήρας και ονομαζόταν Οία, της οποίας τα ερείπιά της βρίσκονται σήμερα μέσα στην αμμουδιά και την θαλάσσια περιοχή!

Το 2002, ανακαλύφθηκε στο Καμάρι, ένα αρχαϊκό Ιερό του Αχιλλέα.

Η ανακάλυψη αυτή αποδεικνύει ότι ο μυθικός ήρωας λατρευόταν και σε άλλα μέρη εκτός από τη Θεσσαλία. Κοντά στην είσοδο του κτίσματος, βρέθηκαν κεραμικά, μεταξύ των οποίων και ένας ιωνικός κύλικας με εγχάρακτη επιγραφή που αναφέρει το όνομα του αναθέτη και το όνομα του ήρωα. Είναι το μοναδικό ιερό που έχει ταυτιστεί με τη λατρεία του ήρωα, παρά το γεγονός ότι είναι γνωστή η λατρεία του στην αρχαιότητα από διάφορες γραπτές πηγές. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Καμάρι έχει ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αφού στο Μέσα Βουνό ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της Αρχαίας Θήρας, της πόλης που αποτελούσε και το μοναδικό αστικό κέντρο του νησιού μέχρι την εξάπλωση του Χριστιανισμού. Η οργανωμένη παραλία του Καμαρίου, έχει συνεχόμενο μήκος πέρα των 6 χιλιομέτρων και είναι βραβευμένη με τη γαλάζια σημαία.

Έχει σπειρωτή μαύρη άμμο, διαθέτει θαλάσσια σπορ, κέντρο καταδύσεων, ναυαγοσώστες, λίγο πιο πάνω στο χωριό υπάρχει οργανωμένο γήπεδο ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα νέου τύπου, μπάσκετ, παιδική χαρά, κλειστό και θερινό κινηματογράφο, αλλά και αυτόματα τραπεζικά μηχανήματα συναλλαγής για την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση των επισκεπτών μας. Κοντά στο βράχο, θα παρατηρήσετε την Καμάρα, το άλλοτε Τελωνείο της περιοχής. Λίγο παραπάνω, βρίσκονται τα Ασκηταριά, φυσικές και διαμορφωμένες σπηλιές μέσα στο βράχο ή μικρά οικοδομήματα, όπου είχαν αποσυρθεί οι ασκητές από τα τέλη του 17ου αιώνα. Μεγάλη και οργανωμένη είναι η τουριστική υποδομή από ξενοδοχεία, τουριστικά γραφεία, γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων, καφετέριες, ταβέρνες, έντονη νυκτερινή ζωή και πληθώρα επιλογών για τον κάθε επισκέπτη, όπου συνθέτουν την εικόνα του Καμαρίου.

Τα βράδια, όταν ανατέλλει το φεγγάρι, καθρεφτίζεται στα πεντακάθαρα νερά της περιοχής, προσφέροντας μια ιδανική και μαγευτική εικόνα στο νυκτερινό περίπατο των διερχομένων μέσα στον οργανωμένο παραλιακό πεζόδρομο του νησιού. Στα ανάλογα εστιατόρια της περιοχής μπορείτε να δοκιμάσετε την παραδοσιακή κουζίνα της Σαντορίνης, αλλά και τη διεθνή κουζίνα. Στο Καμάρι, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και κυρίως, τον Αύγουστο, ο Δήμος Θήρας διοργανώνει ενδιαφέρουσες πολιτιστικές δραστηριότητες από μουσικές συναυλίες, χορευτικά σχήματα κτλ που συγκεντρώνουν επισκέπτες από όλο το νησί.

Ο μεγάλος παραλιακός πεζόδρομος, ο οποίος κατακλύζεται από κάθε δραστηριότητα, προσφέρει τις υπηρεσίες του στο διερχόμενο κοινό, αφήνοντας τις καλύτερες αναμνήσεις από την επίσκεψή του.

Στους εσωτερικούς δρόμους θα βρείτε πολλά ακόμη καταστήματα, σούπερ μάρκετ, γραφεία ενοικίασης οχημάτων, ταξιδιωτικά γραφεία κ.α.

Επίσης και για τους λάτρεις της φύσης, το Καμάρι προσφέρει ιδανικά μονοπάτια πεζοπορίας, στο βουνό της περιοχής, και αναρρίχηση στα επιλεγμένα σημεία του Μέσα Βουνού.

Για όσους λατρεύουν τις υποβρύχιες καταδύσεις στους μαγευτικούς βυθούς της Σαντορίνης, τους παρέχεται η δυνατότητα να την απολαύσουν.

Όσοι πάλι επιθυμούν να επισκεφθούν τον αρχαιολογικό χώρο της περιοχής με την παραδοσιακή μεταφορά, υπάρχουν τα ανάλογα γαϊδουράκια και ιπποειδή, προκειμένου να φθάσουν στον προορισμό τους και να απολαύσουν από ψηλά την γενικότερη εικόνα του Καμαριού.

Εκκλησίες της περιοχής: Επισκοπής Γωνιάς - Μέσα Γωνιά - Παλιό Χωριό 12

1. Άγιος Γιώργης (Μαρινίδα)

2. Ταξιάρχες (Πάνω χωριό) (1653)

3. Παναγία Επισκοπή (πάνω από τον Τζιβαδίνο). Η εκκλησία της Επισκοπής ή Παναγίας της Γωνιάς στη Μέσα Γωνιά είναι το πιο σημαντικό βυζαντινό μνημείο της Σαντορίνης. Ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Αλέξιος Α’ Κομνηνός (1081 - 1118) αναγνωρίζεται ευρύτερα ως ο κτήτορας και χορηγός της εκκλησίας, η οποία αρχικά αποτελούσε πιθανότατα καθολικό μονής. Ο Αλέξιος είχε καταγράψει την ίδρυση σε χρυσόβουλλο, το οποίο δεν σώζεται σήμερα.

Σύμφωνα με έγγραφο της Επαρχίας της Σαντορίνης, η Επισκοπή ιδρύθηκε το 1115. Η ιστορία της εκκλησίας από αυτή τη χρονολογία και μετά γίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Συνταράσσεται από τους επιδρομείς και διαδοχικούς κατακτητές του νησιού και ανήκει στους ορθόδοξους για ενενήντα περίπου χρόνια. Το 1207 την κυρίευσαν οι Φράγκοι και ο ορθόδοξος επίσκοπος εκδιώχθηκε. Το 1537, με την τουρκική κατοχή του νησιού, η εκκλησία επανήλθε στους ντόπιους, αλλά ξεκίνησε μία μακρόχρονη διαμάχη ανάμεσα σε ορθόδοξους και καθολικούς, η οποία κράτησε έως τον 18ο αιώνα. Το 1860 έγινε έδρα επισκοπής.

Η Επισκοπή είναι ο πρώτος ναός που κτίστηκε στη Σαντορίνη στον τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου με τρούλο. Επάνω από το κεντρικό τμήμα υπάρχει ελλειψοειδής τρούλος (με άνοιγμα 2 μέτρων). Έως το 1986, όταν έγιναν οι εργασίες αποκατάστασης του εξωτερικού της εκκλησίας, ο τρούλος καλυπτόταν ακόμα με βυζαντινά κεραμίδια.

Η πιο σημαντική εικόνα που βρίσκεται στον Ναό Επισκοπής Θήρας είναι η Παναγιά Γλυκοφιλούσα, η οποία είναι λιτανευτική εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό στον εικονογραφικό τύπο της Γλυκοφιλούσας, ενώ στο πλαίσιο υπάρχουν οι μορφές έξι ιεραρχών.

Η εικόνα συμμετείχε στις λιτανείες στα τείχη της Κωνσταντινούπολης και δόθηκε στον Ναό της Επισκοπής τον 11ο αιώνα.

4. Άγιος Ελευθέριος (πάνω χωριό) (1700)

5. Άγιος Ματθαίος (πάνω χωριό)

6. Άγιος Γιώργης του Γάτη (πάνω χωριό) Από το παρατσούκλι του ιδιοκτήτη.

7. Άγιος Γιώργης του Σιδερή (πάνω χωριό) Όταν έκαναν κάποιο τάμα για το παιδί τους, χρησιμοποιούσαν την έκφραση «κάνε το παιδί μου σιδερένιο».

8. Αγία Τριάδα (κέντρο χωριού)

9. Άγιος Γιώργης και Αγία Άννα (νεκροταφείο) 10. Μεταμόρφωση του Σωτήρος (κέντρο χωριού) (1819)

11. Άγιος Ραφαήλ

12. Τιμία Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Εκκλησίες της περιοχής: Καμάρι 10

1. Παναγία η Μυρτιδιώτισα στο κέντρο του Καμαρίου 24.9.1968. Η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε μέσα σε μυρτιές.

2. Άγιος Παγκράτιος (πίσω από την κοινότητα Καμαρίου) (1974)

3. Άγιος Νικόλαος πάνω υπερυψωμένος στους πρόποδες του βουνού της παραλίας (1537 - 1650)

4. Άγιος Νικόλαος κάτω από την Καμάρα, δίπλα στην αμμουδιά

5. Άγιος Αρτέμιος

6. Ζωοδόχου Πηγής

7. Εικονοστάσι Ζωοδόχου Πηγής

8. Άγιος Νεκτάριος

9. Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου

10. Άγιος Γεώργιος ο Θαλασσίτης (παραλία Καμαρίου) (1537-1650) Επειδή η εκκλησία είναι χτισμένη δίπλα στη θάλασσα.

Εκκλησίες της περιοχής: Αρχαίας Θήρας 5 (Ι.Μ. Προφήτου Ηλιού)

1. Άγιος Στέφανος (Αρχαία Θήρα) (βυζαντινή)

Η εκκλησία αυτή βρίσκεται ακριβώς στην είσοδο προς την Αρχαία Θήρα, στο βόρειο άκρο της και σε ύψος 356 μέτρων.

Πρόκειται για το πιο αξιόλογο σωζόμενο χριστιανικό ναό της περιοχής. Είναι ιδρυμένος επάνω στα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου. Για την κατασκευή του έχουν χρησιμοποιηθεί τα υλικά του παλαιού ναού, καθώς και άλλα των κοντινών αρχαίων κτιρίων.

Ο ναός του Αγίου Στεφάνου υπάγεται στις δίκλιτες καμαροσκεπείς βασιλικές. Το νότιο κλίτος τιμάται στο όνομα του Αγίου Στεφάνου, ενώ το βόρειο είναι αφιερωμένο στον Ταξιάρχη Μιχαήλ. Τα τέμπλα, όπως και οι Άγιες Τράπεζες είναι κατασκευασμένα από διάφορα αρχαία μάρμαρα.

Σ’ αυτήν, το 1707, ιδρύθηκε το πρώτο μοναστήρι της Θήρας από τον ιεροδιάκονο Παρθένιο Σιγάλα.

2. Ευαγγελισμός (Αρχαία Θήρα) (βυζαντινή). Βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του Μέσα Βουνού, κάτω από την αρχαία πόλη και είναι θεμελιωμένος επάνω σε ερείπια αρχαίου Ηρώου. Αρχιερατικό Γράμμα του Ζαχαρία Γύζη, που εκδόθηκε το 1707, αναφέρει ότι πρόκειται να κτιστεί ναός με κελιά. Ο ναός αυτός κτίστηκε αργότερα, από τον ιεροδιάκονο Παρθένιο Σιγάλα, για να χρησιμοποιηθεί ως Μονύδριο. Αργότερα, επί ηγουμένου Γαβριήλ Μπελώνια, περιήλθε στη Μονή Προφήτη Ηλία με όλη την κτηματική του περιουσία. Υπάγεται στον τύπο των μονόκλιτων καμαροσκεπών βασιλικών. Η είσοδος βρίσκεται στη νότια πλευρά.

Πλευρικά εφάπτεται με οικίσκο, όπου λέγεται ότι διέμεναν οι

μοναχοί. Τόσο ο ναός όσο και το πλευρικό κτίριο είναι

κατασκευασμένα από λαξευτά αρχαία μαρμάρινα και αρχιτεκτονικά μέλη.

3. Ζωοδόχος Πηγή (πριν από την Αρχαία Θήρα)

Ανεβαίνοντας δυτικά από το Καμάρι το μονοπάτι προς το Μέσα Βουνό, που οδηγεί στην Αρχαία Θήρα, συναντάμε, σε υψόμετρο 190 μέτρων, τον ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Ο ναός υπάγεται στον συνηθισμένο τύπο των μονόκλιτων καμαροσκεπών βασιλικών. Στη βόρεια πλευρά του ο ναός στηρίζεται επάνω σε ψηλούς βράχους, ενώ περιβάλλεται από τεράστιους ογκόλιθους και μοιάζει σαν να εκφύεται μέσα από μία σχισμή τους.

Υποστηρίζεται ότι κτίστηκε μεταξύ 1825 – 1834 από τους

ασκητές του μονυδρίου του Μέσα Βουνού.

Δίπλα στον ναό υπάρχει το στόμιο ευρύχωρου σπηλαίου με

σταλακτίτες και τρεχούμενο νερό, που λέγεται αγίασμα. Το σπήλαιο εκτείνεται οριζόντια σε αρκετό βάθος και αποτελείται από δύο κοιλότητες. Ο ναός φαίνεται πως έλαβε την ονομασία του από το γειτονικό σπήλαιο με το πηγαίο νερό.

Το νερό, το μοναδικό τρεχούμενο του νησιού, πέφτει μέσα σε

λίθινες λεκάνες συλλογής. Η σπηλιά έχει μήκος 25 μέτρα, πλάτος 3 – 6 μέτρα και ύψος 5 – 8 μέτρα. Υποστηρίζεται η γνώμη ότι πρόκειται για κρύπτη των χριστιανών κατά την περίοδο των διωγμών.

4. Μεταμόρφωση του Σωτήρος ή Χριστουλάκι (ΑρχαίαΘήρα)

Ο ναός βρίσκεται πιο πάνω από τον Άγιο Στέφανο, λαξευμένος σε ασβεστολιθικό βράχο. Πρόκειται για το κοινώς λεγόμενο «Χριστουλάκι», εξαιτίας του μικρού μεγέθους του. (Μήκος: 2,70 μέτρα, Πλάτος: 2,80 μέτρα, Ύψος: 2,00 μέτρα). Υποστηρίζεται η γνώμη ότι κατά την αρχαιότητα χρησίμευε ως ειδωλολατρικός ναός (Ιερό της Δήμητρας), ενώ δεν γνωρίζουμε πότε μετατράπηκε σε χριστιανικό. Υπήρχε πάντως το 1716, χρονιά που το αγόρασε ο ηγούμενος και κτήτορας της Μονής Προφήτη Ηλία Γαβριήλ Μπελώνιας, ο οποίος ανήγειρε και τις τρεις εκκλησίες του Μέσα Βουνού (Άγιος Στέφανος, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Παναγία Κατευχιανή), για να τον προσαρτήσει στη Μονή. Είναι σκαλισμένος εξολοκλήρου μέσα σε βράχο και έχει περίπου τετραγωνική κάτοψη.

5. Ιερά Σκήτη (Μέσα Βουνό, θέση «Κιόνι»)

Ο ιερομόναχος της Μονής του Προφήτη Ηλία Πορφύριος ή κατά κόσμον Σάββας Μηνδρινός, από τη Γωνιά, κατόπιν αδείας του ηγούμενου Γεράσιμου Μαυρομάτη, βοηθούσε τον πατέρα του, ο οποίος καλλιεργούσε τα κτήματα της Μονής.

Έμενε μαζί του σε οίκημα της Μονής στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου τελούσε και τις διάφορες ακολουθίες. Παράλληλα, κατά το έτος 1825, στο μετόχι του Προφήτη Ηλία Άγιος Ιωάννης, στον Μονόλιθο της Κοινότητας Μεσαριάς, ασκήτευε ο μοναχός Μακάριος Στεφανάκης από την Κρήτη μαζί με τον αγιορείτη μοναχό Αγάπιο Μεταξά από την Κωνσταντινούπολη. Ο Αγάπιος Μεταξάς είχε φτάσει στο νησί το 1822.

Οι δύο μοναχοί άνηκαν στους Κολυβάδες και ήταν ιδιαίτερα σεβαστοί από ολόκληρο το νησί. Η δυσκολία των πιστών να μεταβαίνουν στο Μονόλιθο για τις συχνές και μακρές ακολουθίες, οδήγησε στη μεταφορά τους στον ναό της Μεταμορφώσεως της Γωνιάς.

Συγχρόνως, οι δύο μοναχοί επιθυμούσαν να ιδρύσουν

ασκητάριο στο Μέσα Βουνό. Πράγματι, μέσα σε δύο χρόνια το κατόρθωσαν, χάρη στις συνδρομές των κατοίκων του νησιού και τους εράνους στην Αμοργό, Πάρο, Σύρο και Ύδρα. Για την κατασκευή της Σκήτης μαζί με τους κτίστες εργάστηκαν και οι ίδιοι, καθώς και μοναχοί από τον Προφήτη Ηλία, ιδίως ο μοναχός Ιωάσαφ Πατηνιώτης από την Αστυπάλαια.

Η Σκήτη αυτή βρισκόταν στο απόκρημνο άκρο του ανατολικού μέρους του βουνού, στη θέση «Κιόνι». Είχε τριγωνικό σχήμα, στενό διάδρομο και μικρά διαμερίσματα, που κατέληγαν σε πολύ στενά κελιά. Σ’ αυτήν οδηγούσε στενό μονοπάτι, που είχε στο άκρο του ξύλινο σταυρό, γνώρισμα της Σκήτης. Ο σταυρός αυτός διατηρήθηκε μέχρι το 1897.

Μετά την αποπεράτωση του Ασκητηρίου στο Μέσα Βουνό,

έκτισαν στη Γωνιά ένα άλλο, μικρότερο, όπου μόναζαν γυναίκες.