Επετεύχθη σε ηλικιωμένα ποντίκια μέσω της αύξησης ενός ενζύμου στον εγκέφαλο.
Την αδύναμη μνήμη που συνοδεύει την πάροδο του χρόνου κατάφεραν να αναστρέψουν σε ποντίκια ερευνητές στη Γερμανία.
Λονδίνο
Η λησμονιά που συνοδεύει την πάροδο του χρόνου μπορεί να είναι
αναστρέψιμη – τουλάχιστον στα ποντίκια. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της
Χαïδελβέργης κατάφεραν να επαναφέρουν την αδύναμη μνήμη ποντικών
χορηγώντας τους επιπλέον ποσότητες ενός ενζύμου που «ανάβει» και
«σβήνει» γονίδια στον εγκέφαλο.
«Είδαμε ότι μετά τη θεραπεία τα ηλικιωμένα ζώα απέδιδαν όπως και τα νεαρά» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης
Χίλμαρ Μπάντινγκ.
Εγχυση ιού στον ιππόκαμπο
Ο δρ Μπάντινγκ και η ομάδα του ενέχυσαν έναν ιό απευθείας στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου – την περιοχή του που είναι υπεύθυνη για τη μνήμη – όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature Neuroscience». Ο ιός περιείχε επιπλέον αντίγραφα ενός γονιδίου το οποίο παράγει το ένζυμο DNA μεθυλτρανσφεράση (Dnmt3a2). Το συγκεκριμένο ένζυμο αλλάζει τη δραστηριότητα των γονιδίων μέσω μεθυλίωσης (της προσθήκης δηλαδή μεθυλομάδων στο DNA).
Στη συνέχεια η ομάδα υπέβαλε ποντίκια (τόσο νεαρά που δεν είχαν υποβληθεί στη θεραπεία όσο και τα ηλικιωμένα που είχαν υποβληθεί σε αυτή) σε μια σειρά ασκήσεων μνήμης. Για παράδειγμα οι ερευνητές εμφάνιζαν στα ζώα ένα αντικείμενο και την επόμενη ημέρα τους παρουσίαζαν το ίδιο αντικείμενο καθώς και ένα καινούργιο.
Με δεδομένο ότι τα νεαρά ποντίκια θυμούνταν ότι είχαν ξαναδεί το ένα από τα δύο αντικείμενα, ασχολούνταν τον περισσότερο χρόνο τους με τη… νέα άφιξη. Τα ηλικιωμένα ποντίκια όμως ξόδευαν συνήθως αντίστοιχο χρόνο προκειμένου να επεξεργαστούν τα δύο αντικείμενα.
Νεαρές… επιδόσεις
Όταν όμως τα ηλικιωμένα ποντίκια του πειράματος έλαβαν τον ιό εμφάνισαν επιδόσεις αντίστοιχες με εκείνες των νεαρότερων ζώων – περνούσαν δηλαδή το 70% του χρόνου τους με το να επεξεργάζονται το νέο αντικείμενο.
Οι ερευνητές διεξήγαγαν και το αντίστροφο πείραμα – χρησιμοποίησαν δηλαδή παρόμοιες τεχνικές προκειμένου να μειώσουν στο μισό την ποσότητα του Dnmt3a2 που παρήγαγαν τα νεαρά ποντίκια. Είδαν ότι οι επιδόσεις των νεαρών ποντικών έγιναν πολύ χειρότερες και για την ακρίβεια αντίστοιχες με εκείνες των ηλικιωμένων ζώων στα οποία δεν είχε γίνει παρέμβαση. «Είναι σαφές ότι οι μικρές ποσότητες του συγκεκριμένου ενζύμου επιδρούν αρνητικά στη μνήμη» σημείωσε ο δρ Μπάντινγκ.
Σημειώνεται ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιο φάρμακο το οποίο να αυξάνει τα επίπεδα του Dnmt3a2 στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ωστόσο σύμφωνα με τον ερευνητή όσο περισσότερο «εργάζεται» ο εγκέφαλός μας τόσο παράγονται με φυσικό τρόπο υψηλότερα επίπεδα του ενζύμου. Ετσι η κύρια συμβουλή του δρος Μπάντινγκ προς όλους είναι να κρατούν σε εγρήγορση τόσο το μυαλό όσο και το σώμα τους όσο τα χρόνια περνούν.
http://www.tovima.gr
«Είδαμε ότι μετά τη θεραπεία τα ηλικιωμένα ζώα απέδιδαν όπως και τα νεαρά» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης
Χίλμαρ Μπάντινγκ.
Εγχυση ιού στον ιππόκαμπο
Ο δρ Μπάντινγκ και η ομάδα του ενέχυσαν έναν ιό απευθείας στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου – την περιοχή του που είναι υπεύθυνη για τη μνήμη – όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature Neuroscience». Ο ιός περιείχε επιπλέον αντίγραφα ενός γονιδίου το οποίο παράγει το ένζυμο DNA μεθυλτρανσφεράση (Dnmt3a2). Το συγκεκριμένο ένζυμο αλλάζει τη δραστηριότητα των γονιδίων μέσω μεθυλίωσης (της προσθήκης δηλαδή μεθυλομάδων στο DNA).
Στη συνέχεια η ομάδα υπέβαλε ποντίκια (τόσο νεαρά που δεν είχαν υποβληθεί στη θεραπεία όσο και τα ηλικιωμένα που είχαν υποβληθεί σε αυτή) σε μια σειρά ασκήσεων μνήμης. Για παράδειγμα οι ερευνητές εμφάνιζαν στα ζώα ένα αντικείμενο και την επόμενη ημέρα τους παρουσίαζαν το ίδιο αντικείμενο καθώς και ένα καινούργιο.
Με δεδομένο ότι τα νεαρά ποντίκια θυμούνταν ότι είχαν ξαναδεί το ένα από τα δύο αντικείμενα, ασχολούνταν τον περισσότερο χρόνο τους με τη… νέα άφιξη. Τα ηλικιωμένα ποντίκια όμως ξόδευαν συνήθως αντίστοιχο χρόνο προκειμένου να επεξεργαστούν τα δύο αντικείμενα.
Νεαρές… επιδόσεις
Όταν όμως τα ηλικιωμένα ποντίκια του πειράματος έλαβαν τον ιό εμφάνισαν επιδόσεις αντίστοιχες με εκείνες των νεαρότερων ζώων – περνούσαν δηλαδή το 70% του χρόνου τους με το να επεξεργάζονται το νέο αντικείμενο.
Οι ερευνητές διεξήγαγαν και το αντίστροφο πείραμα – χρησιμοποίησαν δηλαδή παρόμοιες τεχνικές προκειμένου να μειώσουν στο μισό την ποσότητα του Dnmt3a2 που παρήγαγαν τα νεαρά ποντίκια. Είδαν ότι οι επιδόσεις των νεαρών ποντικών έγιναν πολύ χειρότερες και για την ακρίβεια αντίστοιχες με εκείνες των ηλικιωμένων ζώων στα οποία δεν είχε γίνει παρέμβαση. «Είναι σαφές ότι οι μικρές ποσότητες του συγκεκριμένου ενζύμου επιδρούν αρνητικά στη μνήμη» σημείωσε ο δρ Μπάντινγκ.
Σημειώνεται ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιο φάρμακο το οποίο να αυξάνει τα επίπεδα του Dnmt3a2 στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ωστόσο σύμφωνα με τον ερευνητή όσο περισσότερο «εργάζεται» ο εγκέφαλός μας τόσο παράγονται με φυσικό τρόπο υψηλότερα επίπεδα του ενζύμου. Ετσι η κύρια συμβουλή του δρος Μπάντινγκ προς όλους είναι να κρατούν σε εγρήγορση τόσο το μυαλό όσο και το σώμα τους όσο τα χρόνια περνούν.
http://www.tovima.gr
