Με διάμετρο μόλις ενός χιλιοστού, η μικρότερη κάμερα του κόσμου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην ιατρική, ή ακόμα και σε αυτοκίνητα, αντικαθιστώντας τον καθρέπτη. Εκτός όμως από μικρό μέγεθος, η κάμερα έχει και μικρό κόστος, τόσο μικρό που θα μπορούσε να είναι μίας χρήσης.
«Η κάμερα είναι μικρή όσο ένας κόκκος χοντρού αλατιού -η μικρότερη κάμερα που γνωρίζουμε» υπερηφανεύεται ο Στέφαν Βολτζ, διευθύνων σύμβουλος της γερμανικής εταιρείας Awaiba, η οποία συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Fraunhofer.
Εργαλείο για ιατρικές επεμβάσεις
Η νέα μικροκάμερα, με ανάλυση 62.500 εικονοστοιχείων (pixel), αναμένεται να χρησιμοποιηθεί αρχικά σε ενδοσκόπια για ιατρικές επεμβάσεις. «Μπορούμε να τις παράγουμε με τόσο μικρό κόστος ώστε ο γιατρός να μπορεί να πετά τα ενδοσκόπια έπειτα από μία μόλις χρήση» σχολιάζει ο Μάρτιν Βίλκε του ινστιτούτου.
«Από τις αρχές του 2012, θα μπορούμε να προσφέρουμε ενδοσκόπια μιας χρήσης με τιμή μερικών ευρώ. Έχουμε ήδη το πρωτότυπο» αναφέρει ο διευθυντής της εταιρείας.
Αργότερα, η μικροκάμερα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην αυτοκινητοβιομηχανία: τοποθετημένη στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, χωρίς να επηρεάζει την αεροδυναμική του συμπεριφορά, η κάμερα θα επέτρεπε την αντικατάσταση του καθρέπτη του οδηγού με μια οθόνη.
Ακόμα, θα μπορούσε να τοποθετηθεί πάνω από το παρμπρίζ για να παρακολουθεί το βλέμμα του οδηγού και να ελέγχει αν τον έχει πάρει ο ύπνος.
Οι ψηφιακές κάμερες αποτελούνται γενικά από δύο τμήματα: έναν φακό και έναν αισθητήρα που μετατρέπει την εικόνα σε ηλεκτρικά σήματα.
Στην περίπτωση μιας μικροκάμερας, οι αισθητήρες παράγονται συνήθως μαζικά όπως τα τσιπ υπολογιστών: μέχρι και 28.000 αισθητήρες μπορούν να κατασκευαστούν ταυτόχρονα πάνω σε έναν δίσκο πυριτίου.
Μέχρι σήμερα, οι αισθητήρες αυτοί έπρεπε να κόβονται και να συνδέονται ένας-ένας με τον φακό και το καλώδιο που μεταφέρει το σήμα της εικόνας.
Πιο εύκολη διαδικασία κατασκευής
Με τη νέα τεχνική κατασκευής, οι αισθητήρες συνδέονται με τις ηλεκτρικές επαφές του καλωδίου πριν κοπούν από τον δίσκο. Επιπλέον, οι φακοί για τις μικροκάμερες συνδέονται όλοι ταυτόχρονα, υπό τη μορφή ενός δίσκου με ενωμένους φακούς. Στο τέλος της διαδικασίας, οι έτοιμες μικροκάμερες κόβονται από τον δίσκο και είναι έτοιμες για χρήση.
Το μικρό μέγεθος της κάμερας λύνει και ένα άλλο πρόβλημα: Οι κάμερες των σημερινών ενδοσκοπίων είναι τόσο μεγάλες ώστε πρέπει να χωρίζονται σε δύο τμήματα: ο φακός βρίσκεται μία άκρη του ενδοσκοπίου, το οποίο περιέχει μια οπτική ίνα, και ο αισθητήρας βρίσκεται στην άλλη άκρη της ίνας.
Με τη νέα τεχνική, ολόκληρη η κάμερα τοποθετείται στην άκρη του ενδοσκοπίου και η οπτική ίνα αντικαθίσταται από ένα λεπτό καλώδιο.
