Βέβαια επειδή η βοήθεια της δεν μου αρκεί, απλά και μόνο από ευχαρίστηση δουλεύω ως μισθωτός, έτσι για να μη δίνω στόχο στον περίγυρο μου. Το αστείο είναι ότι και η σύζυγος μου(μητέρα τεσσάρων ανήλικων παιδιών) έχει και αυτή το καπρίτσιο να δουλέυει.
Αν υπολογίσεις και το επίδομα του Κράτους Πρόνοιας στο οποίο ζούμε, τότε πιστεύω ότι η απόκτηση ενός σαλέ με θερμαινόμενη πισίνα και όλα τα απαραίτητα πολυτελή αξεσουάρ δεν είναι μακριά.Περιμένω φυσικά και το λανσάρισμα ενός νέου επταθέσιου κάμπριο για τις βόλτες μας στην παραλιακή.Επίσης πρόσφατα έλαβα πρόσκληση εγγραφής στο κλειστό club μέλη του οποίου είναι φτωχογιατροί του Κολωνακίου, υπεργολάβοι κρατικών έργων,και πολλοί άλλοι παρόμοιας οικονομικής επιφάνειας.Προβληματίζομαι όμως γιατί στο Σύνταγμα της Ελλάδας (άρθρο 21) ενώ γράφει ότι ''οι πολύτεκνοι έχουν το δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος'' για τα άλλα μέλη του club δεν γίνεται κάποια αναφορά και φοβάμαι μήπως νιώθουν μειονεκτικά απέναντι μου.
Μα τι λέω ο ανόητος.....
Υπάρχουν κάτι υποανάπτυκτες χώρες της Βόρειας Ευρώπης με άθλια συστήματα Κοινωνικής Πρόνοιας που έχουν θεσπίσει περισσότερα μέτρα στήριξης των πολυτέκνων.Εκεί θα πάω.
ΥΣ.
Όσο για σένα αγαπητή αναγνώστρια σε αρκετά χρόνια απο τώρα μην παραξενευτείς όταν τα περισσότερα παιδιά που θα βλέπεις στις παιδικές χαρές θα είναι αλλοδαπών.Αυτά βέβαια δεν θα τα ταΐζεις εσύ και εκείνα ποτέ δεν θα χτυπήσουν την πόρτα σου για να πουν τα κάλαντα. Ή μήπως θα φοβάσαι να ανοίξεις;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
