«Στο ψάρεμα πρέπει να περνάμε καλά, γιατί αυτός είναι ο λόγος που το κάνουμε» είπε ο Γιάννης Σιδέρης στο σεμινάριο που διοργάνωσε ο Γλαύκος, για να απομυθοποιήσει το βαθύ ψάρεμα. «Tο βάθος δεν δίνει τα ψάρια, απλά δίνει περισσότερες ευκαιρίες» δήλωσε στα μέλη του Συλλόγου ο πλέον διάσημος βαθύτης της χώρας μας, προσγειώνοντας αρκετούς από αυτούς που «καταπίνουν» τα μέτρα σαν να είναι... στραγάλια!
Tο αφιέρωμα του σημερινού τεύχους προσφέρεται σε αυτούς που απολαμβάνουν το ψάρεμα όλο τον χρόνο, χωρίς φόβο για το κρύο και τις αντίξοες συνθήκες που αυτό διεξάγεται στις έρημες ακρογιαλιές.
Tα ψάρια έχουν βαθύνει, αλλά αυτά που θα συναντήσουν όσοι επιμένουν στα... ρηχά, θα τους αποζημιώσουν για όλες τις κρυάδες στο μπες - βγες.
Tο ψαροτούφεκο τον χειμώνα είναι το πλέον επιλεκτικό γιατί δεν επιτρέπει παλικαρισμούς του... ζεστού νερού.
Eίναι μία ακόμα απόδειξη ότι η ερασιτεχνική αλιεία δεν επιβαρύνει το θαλάσσιο οικοσύστημα όσο θέλουν κάποιοι να τη στοχοποιήσουν.
Tο σημερινό τεύχος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως αφιέρωμα στους εμπνευστές της απαγόρευσης του Θερμαϊκού, με τον Bαρδάρη του χειμώνα να «ξυρίζει» ψαράδες και βάρκες, αποτρέποντας ακόμη και ως σκέψη την όποια μείωση των αλιευμάτων...
Στη χώρα μας με τα αναρίθμητα νησιά και τις ακτές της που αναπτύσσονται σε εντυπωσιακά μεγάλη έκταση είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η ερασιτεχνική αλιεία, που έχει σκοπό λιγότερο την άθληση και περισσότερο την ψυχαγωγία.
Αφού η ερασιτεχνική αλιεία έχει μοναδικό σκοπό την ψυχαγωγία, είναι λογικό να ασκείται με τρόπο που να μην προκαλεί προβλήματα και δυσάρεστες επιπτώσεις ούτε στα αποθέματα των ψαριών και στο θαλάσσιο οικοσύστημα, αλλά ούτε και στους επαγγελματίες ψαράδες.
'Ετσι ένας ερασιτέχνης ψαράς εκτός από την τήρηση των κανονιστικών διατάξεων που ισχύουν για την αλιεία, είναι υποχρεωμένος να τηρεί επί πλέον και τις διατάξεις που προβλέπονται από το Π.Δ. 373/85 για την ερασιτεχνική αλιεία.
Είναι ευνόητο ότι ο ερασιτέχνης ψαράς, σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να αποβλέπει στην αύξηση του εισοδήματός του, όταν ασκεί την ερασιτεχνική αλιεία. Σύμφωνα με το Π.Δ. 373/85 η ερασιτεχνική αλιεία με σκάφος τόσο στη θάλασσα όσο και στα ποτάμια και στις λίμνες απαιτεί την έκδοση άδειας ερασιτεχνικής αλιείας, που εκδίδεται από τις κατά τόπους Λιμενικές αρχές και τα αστυνομικά τμήματα (για τα εσωτερικά νερά) μετά από αίτηση του ενδιαφερόμενου. Η άδεια αυτή είναι ετησίας ισχύος και μπορεί να ανανεωθεί. Αυτή η άδεια χορηγείται μόνο σε αυτούς που διαθέτουν ατομική άδεια ερασιτεχνικής αλιείας. Ερασιτεχνική Αλιεία
Η ερασιτεχνική - αθλητική αλιεία διέπεται από τις διατάξεις του Π.Δ. 373/85 (Α'/131). Η ερασιτεχνική - αλιευτική αλιεία είναι η αλιεία που σκοπό έχει τη ψυχαγωγία ή την άθληση και όχι το βιοπορισμό ή την απόκτηση εισοδήματος. Οι ερασιτέχνες αλιείς πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με ατομική αστυνομική άδεια αλιείας που εκδίδεται από τη Λιμενική Αρχή. Από την υποχρέωση αυτή εξαιρούνται οι ερασιτέχνες αλιείς που αλιεύουν από την ξηρά (άρθρο 232 Γενικός Κανονισμός Λιμένα). Απαγορεύεται:
•Η ερασιτεχνική αλιεία με τη βοήθεια φωτεινών πηγών. Εξαιρείται η περίπτωση αλιείας στη θάλασσα με καμάκι χεριού και με λαμπτήρα χωρίς καταυγαστήρα έντασης 500 κερίων.
•Η ερασιτεχνική αλιεία με πλωτά μέσα στις λιμνοθάλασσες και τα λοιπά ιχθυοτροφεία μισθωμένα ή μη.
•Η ερασιτεχνική αλιεία οστράκων, σπόγγων και κοραλλιών.
•Η πώληση και γενικά η εμπορία αλιευμάτων που προέρχονται από ερασιτεχνική αλιεία.
•Η ερασιτεχνική αλιεία με δίχτυα.
•Η ερασιτεχνική αλιεία με παραγάδια το μήνα Μάιο κάθε έτους.
•Η ερασιτεχνική αλιεία με πεζόβολο στις εκβολές των ποταμών, σε απόσταση 500 μέτρων ακτινοειδώς από αυτές και στα εσοδευτικά στόμια των ιχθυοτροφείων σε απόσταση 200 μέτρων ακτινοειδώς απ' αυτά.
Οι ερασιτέχνες αλιείς, που αλιεύουν με εργαλεία, που μένουν στη θάλασσα υποχρεούνται να σημαίνουν ώστε να είναι ορατά από 300 μέτρα τουλάχιστον. Η ερασιτεχνική αλιεία στη θάλασσα επιτρέπεται να γίνεται μόνο με τα εξής εργαλεία και περιορισμούς:
•Με παραγάδια των οποίων ο αριθμός των αγκιστριών να μην υπερβαίνει τα εκατόν πενήντα (150) για κάθε ερασιτέχνη ψαρά, που βρίσκεται μέσα σ' αυτό. Ο συνολικός όμως αριθμός των αγκιστριών δε μπορεί να υπερβαίνει τα τριακόσια (300) ανεξάρτητα από τον αριθμό των ερασιτεχνών, που βρίσκονται στο σκάφος ή το πλωτό μέσο.
•Με παγίδες (Κοφινέλλα - Κιούρτους) μέχρι δύο (2) από τα εργαλεία αυτά για κάθε ερασιτέχνη ψαρά και με μήκος πλευράς κάθε ματιού, μετρούμενο από κόμπο σε κόμπο, μεγαλύτερο από σαράντα (40) χιλιοστά.
•Με πεζόβολο, ένας για κάθε ερασιτέχνη ψαρά, με μήκος πλευράς κάθε ματιού μεγαλύτερο από τριάντα (30) χιλιοστά και διάμετρο του πεζόβολου μικρότερη από δέκα (10) μέτρα.
•Με απόχη, καμάκι χεριού, καθώς και διάφορα αγκιστρωτά εργαλεία γνωστά με τις κοινές ονομασίες καθετή, συρτή, πεταχτάρι, τσαπαρί, παρακόλα, καλάμι, πετονιά, σαλαγγιά, χωρίς κανένα περιορισμό.
Κάθε ερασιτέχνης ψαράς επιτρέπεται να ψαρεύει συνολικά:
•Μέχρι πέντε (5) κιλά ψάρια ή κεφαλόποδα κατά 24ωρο, εφόσον αλιεύει με οποιοδήποτε από τα επιτρεπόμενα εργαλεία, εκτός από παραγάδια, με τα οποία επιτρέπεται να ψαρεύει μέχρι δέκα (10) κιλά. Εξαιρείται η περίπτωση που ένα ψάρι μόνο έχειμεγαλύτερο βάρος
•Ένα μόνο άτομο του γένους των ροφοειδών (Epinnephelus).
Υποβρύχια Ερασιτεχνική Αλιεία
Απαγορεύεται η άσκηση της υποβρύχιας ερασιτεχνικής αλιείας:
•Κατά το μήνα Μάιο κάθε χρόνο.
•Αμέσως μετά τη δύση μέχρι την ανατολή του ηλίου.
•Από άτομα που δεν έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους.
•Σε απόσταση διακοσίων (200) μέτρων από:
•-- το σημείο όπου συνήθως κολυμπούν οι λουόμενοι.
•-- τα λιμενικά έργα ή ναυτιλιακές σημάνσεις ή σκάφη ή άλλα πλωτά μέσα αλιείας, καθώς και τα δίχτυα με εμφανή σήμανση.
•-- τα αγκυροβολημένα πλοία.
•-- Σε θαλάσσιες ζώνες διέλευσης σκαφών, καθώς και εισόδους - εξόδους λιμανιών ή αγκυροβολίων.
Απαγορεύεται στους ερασιτέχνες υποβρύχιους ψαράδες:
•Να αφαιρούν αλιεύματα από τα αλιευτικά εργαλεία άλλων ψαράδων.
•Να εξακολουθούν να έχουν οπλισμένα τα εργαλεία, που είναι ειδικά για την υποβρύχια αλιεία, όταν βρίσκονται έξω από το νερό ή στη ξηρά.
•Να χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μορφή καταδυτικής συσκευής παροχής αέρα από σκάφος ή φορητή αυτόνομη καταδυτική συσκευή. Επίσης απαγορεύεται να υπάρχουν αναπνευστικές συσκευές στα σκάφη και γενικά τα πλωτά μέσα που χρησιμοποιούνται από αυτούς. Από την απαγόρευση αυτή εξαιρείται η περίπτωση διεξαγωγής ερευνών ή άλλων δραστηριοτήτων, που έχουν σχέση με την αλιεία για την οποία ο Υπουργός αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων μπορεί να εγκρίνει τη χρησιμοποίηση καταδυτικών συσκευών παροχής αέρα για ορισμένο χρονικό διάστημα και συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές.
•Να χρησιμοποιούν καμάκι, που η προσωπική του χρήση να προέρχεται από την εκπυρσοκρότηση εκρηκτικής ύλης ή άλλου χημικού μίγματος.
•Να χρησιμοποιούν δίχτυα σε οποιαδήποτε φάση της αλιείας.
•Να αλιεύουν ψάρια βάρους μικρότερο από εκατόν πενήντα (150) γραμμάρια.
•Να χρησιμοποιούν υποβρύχιο φως.
Οι ερασιτέχνες υποβρύχιοι ψαράδες, όταν είναι σε κατάδυση, υποχρεούνται να φέρουν έναν επιπλέοντα σημαντήρα (πλαστικό), χρώματος κίτρινου, οποίος να φέρει σημαία κίτρινη με διαγώνια κόκκινη γραμμή στην οποία αναγράφονται τα ψηφία Υ.Δ. (Υποβρύχια Δραστηριότητα) και ο οποίος πρέπει να είναι ορατός με κανονικές συνθήκες από απόσταση τριακοσίων (300) τουλάχιστον μέτρων.
Εάν ο υποβρύχιος ψαράς συνοδεύεται από πλωτό μέσο, η σημαία αυτή πρέπει να είναι στερεωμένη σε εμφανές σημείο πάνω στο μέσο αυτό. Ο υποβρύχιος ψαράς πρέπει να κινείται σε μια ακτίνα πενήντα (50) μέτρων από το σημαντήρα ή το πλωτό μέσο.
Άδειες ερασιτεχνικής αλιείας
Η άδεια ερασιτεχνικής αλιείας σκάφους χορηγείται σύμφωνα με τις διατάξεις του Β.Δ. 666/66 και επιπλέον, εφόσον ο ενδιαφερόμενος:
•Είναι κάτοχος ατομικής άδειας ερασιτεχνικής αλιείας.
•Υποβάλλει αίτηση, που συνοδεύεται από διπλότυπο κατάθεσης τέλους υπέρ του Δημοσίου.
Η ερασιτεχνική άδεια αλιείας σκάφους ανανεώνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 του Β.Δ. 666/66 (Α'/160).
Η φράση επικίνδυνα ψάρια ίσως παραπέμπει σε εικόνες θρίλερ με καρχαρίες και σκυλόψαρα. Ευτυχώς στα νερά μας οι συναντήσεις με επικίνδυνα καρχαριοειδή είναι ελάχιστες. Έτσι λέγοντας επικίνδυνα ψάρια εννοούμε είδη, που μάλλον από δική μας υπαιτιότητα μπορούν να μας δημιουργήσουν πρόβλημα.
Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι σκορπιοί, η δράκαινα, κάποια είδη σαλαχιών και φυσικά η γνωστή μας σμέρνα. Τα παραπάνω είδη γενικά δεν θεωρούνται υψηλής γευστικής αξίας και σε καμία περίπτωση δεν προσφέρουν τις ψαρευτικές συγκινήσεις που αναζητά ο ψαροτουφεκάς. Είναι απαραίτητο όμως να τα έχουμε υπόψη μας ώστε να αποφύγουμε κακοτοπιές που πιθανόν θα χαλάσουν το ψάρεμα μας και ίσως μας βάλουν σε μπελάδες.
Οι δράκαινες ανήκουν στην οικογένεια των τραχινιδών. Η μεγάλη δράκαινα (Trachinus araneus) χαρακτηρίζεται από το μικρότερο κεφάλι το οποίο καταλήγει σε ένα στόμα το οποίο έχει διεύθυνση προς τα πάνω. Μπορεί να φτάσει στα 40 εκατοστά και είναι αρκετά επικίνδυνη. Έχει επτά δηλητηριώδης αγκαθωτές ακτίνες στο ραχιαίο πτερύγιο, ενώ και στην άκρη του επικαλύμματος υπάρχει ένα αγκάθι. Αυτά συνδέονται με δηλητηριώδεις αδένες, το δηλητήριο των οποίων ενεργεί τόσο στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου όσο και στο αίμα όταν αυτός έχει την ατυχία να τσιμπηθεί.
Το αποτέλεσμα σε αυτή την περίπτωση είναι ο έντονος και με διάρκεια πόνος, η λιποθυμία, ο εμετός και ο υψηλός πυρετός. Οι παρενέργειες ενός τέτοιου τσιμπήματος διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο ανάλογα με τις άμυνες και τις αντιστάσεις του οργανισμού του. Τα ίδια ισχύουν και για τη μικρή δράκαινα (Trachinus draco) η οποία διαφέρει μορφολογικά ως προς τα χρώματα σε σχέση με τη μεγάλη δράκαινα. Οι δράκαινες ζουν και κυνηγούν σε αμμώδεις περιοχές. Τις ζεστές μέρες του χρόνου οι δράκαινες γίνονται νωχελικές στις αντιδράσεις τους και έτσι δεν αποκλείετε κάποιος κολυμβητής να πατήσει μία και φυσικά να δεχθεί ένα αναπάντεχο τσίμπημα. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να βγούμε αμέσως έξω από το νερό και αν είναι δυνατόν να επισκεφθούμε ένα σημείο που θα μας προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Αυτό είναι σημαντικό γιατί το τσίμπημα μιας δράκαινας (όσο μεγαλύτερη είναι σε μέγεθος, τόσο πιο επώδυνο το τσίμπημα) μπορεί σε ορισμένους να δημιουργήσει αλλεργικό σοκ με πολύ άσχημα επακόλουθα. Στο ίδιο μοτίβο και το τσίμπημα από τους σκορπιούς και τις σκορπίνες.
Η σκορπίνα ή σκόρπαινα είναι σε εμφάνιση ένα από τα πιο άσχημα ψάρια. Ζει συνήθως σε βαθύτερα νερά και μπορεί να φθάσει και τα 45 εκατοστά μήκος σώματος. Το χρώμα της είναι κυρίως κόκκινο και συνοδεύεται με τις ιδιαίτερες αποχρώσεις του βυθού. Το τσίμπημα γίνεται από τα δηλητηριώδη αγκάθια του ραχιαίου πτερυγίου, όμως ιδιαίτερα επώδυνο είναι όταν το τσίμπημα γίνει από τα αγκάθια που βρίσκονται στο επικάλυμμα. Ο σκορπιός είναι πιο μικρός από τη σκορπίνα και μπορεί να φθάσει τα 20-25 εκατοστά μήκος σώματος. Είναι πιο κοινό είδος και συναντάται εύκολα στα πολύ ρηχά. Οι εξαιρετικές δυνατότητες του στη παραλλαγή, κάνει πιθανή μια τυχαία επαφή μαζί του. Μερικές φορές η σκόρπαινα γίνεται αρκετά μεγάλη και αποτελεί ένα καλό θήραμα. Είναι εύκολο να χτυπηθεί με ψαροτούφεκο, αλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή κατά το ξεψάρισμα.
Η σμέρνα ανήκει στην οικογένεια των μουρενοειδών. Το σώμα της είναι φιδίσιο με χρώμα που ποικίλει στις αποχρώσεις του καφέ και συμπληρώνεται από βούλες υποκίτρινου χρώματος. Το κεφάλι της καταλήγει σε κωνοειδές σχήμα και η μασέλα της είναι εξαιρετικά δυνατή. Αυτό είναι και το πρόβλημα. Τα δόντια της σμέρνας έχουν μια κλήση προς τα μέσα, έτσι αν δαγκώσει κάτι δεν μπορεί να το αφήσει, παρά μόνο αν αποκολλήσει το κομμάτι που δάγκωσε.
Η σμέρνα κατοικεί σε όλα τα βάθη, ακόμα και σε πολύ ρηχά νερά. Εκεί θα την δούμε στο βραχώδες περιβάλλον να ξετρυπώνει από κάποια τρύπα. Η θωριά της παραπέμπει σε επιθετικό χαρακτήρα και καθώς ανοιγοκλείνει το στόμα της μοιάζει να απειλεί τον δύτη. Η αλήθεια είναι ότι η σμέρνα δεν θα επιτεθεί στο δύτη που περνά έξω από το θαλάμι της. Ανοιγοκλείνει το στόμα της γιατί έτσι αναπνέει. Η σμέρνα θα γίνει επικίνδυνη όταν χτυπηθεί σε κακό σημείο, τότε θα προσπαθήσει να δαγκώσει ότι βρεθεί μπροστά της. Επίσης έλκεται από τη μυρωδιά του αίματος, γι' αυτό καλό είναι όταν κάνουμε ψαχτήρι σε περιοχές που γνωρίζουμε ότι υπάρχουν σμέρνες να μην κρεμάμε σκοτωμένα ψάρια στη μέση μας. Αν σας αρέσει το κρέας τη σμέρνας, τότε η βολή θα πρέπει να γίνεται με ακρίβεια στο κεφάλι. Τέλος θα πρέπει να προσέχουμε κατά τις περιόδους που βλέπουμε από γειτονικές τρύπες να βγαίνουν δύο σμέρνες. Ίσως είναι εποχή αναπαραγωγής και τότε η σμέρνα μπορεί να γίνει πολύ επιθετική.
Λέγοντας σαλάχι ή σελάχι εννοούμε ένα μεγάλο εύρος από είδη που ανήκουν στην οικογένεια των ραγιδών. Ο αετός, η τρυγόνα, το διαβολόψαρο και η ρίνα είναι μερικά από αυτά. Τα σαλάχια μπορεί να γίνουν επικίνδυνα για τον ψαροτουφεκά, λόγω ενός πριονωτού αγκαθιού που έχουν στη βάση της ουράς τους.
Αν μετά το χτύπημα δεν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί, είναι πολύ πιθανόν ο δύτης να δεχθεί ένα χτύπημα με αυτό το αγκάθι. Ο πόνος είναι δυνατός και γίνεται περισσότερο έντονος καθώς περνά η ώρα. Μάλιστα ανάλογα με το είδος του σαλαχιού και τις αντοχές του οργανισμού του ψαροκυνηγού ίσως δημιουργηθούν λιποθυμικές τάσεις κτλ. Μάλιστα θα πρέπει να τονιστεί, ότι λόγο του αγκιστρωτού σχήματος του αγκαθιού είναι πολύ δύσκολο να βγει. Είναι καλύτερο όταν βρίσκεστε κοντά σε σημείο που μπορείτε να πάρετε τις πρώτες βοήθειες, να αφήσετε σε κάποιον ειδικό το βγάλσιμο του αγκαθιού. Για να αποφύγουμε όλα αυτά είναι καλό να κόβουμε το αγκάθι του σαλαχιού αμέσως μετά το χτύπημα του και να είμαστε πάντα πολύ προσεκτικοί.
Καταλήγοντας, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι αρκετά είδη ψαριών μπορεί να γίνουν επικίνδυνα. Ας σκεφτούμε τα κοφτερά δόντια του λούτσου, το δάγκωμα του γοφαριού, της συναγρίδας ή του φαγκριού.
Το θέμα είναι ότι τα ψάρια δεν φταίνε ποτέ.
Εμείς εισβάλουμε στο δικό τους χώρο.
Ας φροντίσουμε τουλάχιστον αυτό να γίνεται με διακριτικό τρόπο και τόσο αποτελεσματικά ώστε ούτε τα ψάρια να υποφέρουν και φυσικά ούτε εμείς.
Για την έκδοση κυνηγετικής άδειας, τα παρακάτω δικαιολογητικά είναι απαραίτητα:
Για την έκδοση κυνηγετικής άδειας, τα παρακάτω δικαιολογητικά είναι απαραίτητα:
Για ανανέωση της κυνηγετικής άδειας
Αίτηση προς την αρμόδια αρχή για χορήγηση άδειας κυνηγίου.
Ασφαλιστήριο συμβόλαιο (ομαδικό ή ατομικό) για την κάλυψη ζημιών από τυχόν ατύχημα που θα προκληθεί κατά την άσκηση του κυνηγίου.
Τριπλότυπο ή γραμμάτιο είσπραξης των τελών κυνηγίου υπέρ του Κ.Τ.Γ.Κ. (Κεντρικό Ταμείο Γεωργίας Κτηνοτροφίας) και Δασών (Κεφάλαιο Θήρας).
Υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599/86 στην οποία θα δηλώνεται ότι δεν έχει καταδικαστεί για παραβάσεις των "περί θήρας" διατάξεων και δεν εκκρεμεί σε βάρος του σχετική ποινική δίωξη.
Για καινούργιους κυνηγούς
Επιπλέον των παραπάνω, απαιτούνται:
'Αδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου ή βεβαίωση από την Αστυνομική Αρχή του τόπου κατοικίας του ενδιαφερόμενου, ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις χορήγησης άδειας κατοχής κυνηγετικού όπλου.
Δύο πρόσφατες φωτογραφίες τύπου ταυτότητας που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί.
Βεβαίωση της Επιτροπής Κρίσης Ικανότητας Νέων Κυνηγών στην οποία θα βεβαιώνεται ότι πέτυχαν στις σχετικές εξετάσεις.
Σε περίπτωση ανάκλησης της άδειας κυνηγετικού όπλου από την αρμόδια κυνηγετική αρχή, ανακαλείται αμέσως και η άδεια θήρας.
Για υπηκόους της Ε. Ε., για ομογενείς, για αλλοδαπούς 15ετούς και άνω παραμονής και για διπλωματικούς υπαλλήλους για άσκηση κυνηγετικής δραστηριότητας.
'Aδεια κυνηγίου.
'Aδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου ή βεβαίωση από την Αστυνομική Αρχή του τόπου κατοικίας ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις χορήγησης άδειας κατοχής κυνηγετικού όπλου.
Ασφαλιστήριο συμβόλαιο (ομαδικό ή ατομικό) για την κάλυψη ζημιών από τυχόν ατύχημα που θα προκληθεί κατά την άσκηση κυνηγιού.
Τριπλότυπο ή γραμμάτιο είσπραξης των τελών κυνηγιού υπέρ Κ.Τ.Γ.Κ. και Δασών (κεφάλαιο Θήρας).
Υπεύθυνη δήλωση του Ν 1599/86 στην οποία θα δηλώνεται ότι δεν έχει καταδικαστεί για παραβάσεις των "περί Θήρας" διατάξεων και δεν εκκρεμεί σε βάρος του σχετική ποινική δίωξη.
Υπεύθυνη δήλωση του Ν 1599/86 για τον τόπο προσωρινής κατοικίας.
Τα παραπάνω δικαιολογητικά υποβάλλονται στην αρμόδια δασική αρχή (Δασαρχείο ή Διεύθυνση Δασών).
Η άδεια κυνηγίου, η άδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου και το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που καταθέτουν οι υπήκοοι κράτους μέλους της Ε. Ε., οι ομογενείς, οι αλλοδαποί 15ετούς και άνω παραμονής και οι διπλωματικοί υπάλληλοι και έχουν εκδοθεί στην χώρα της οποίας είναι υπήκοοι, γίνονται δεκτά από τις δασικές αρχές οι οποίες όταν το θεωρούν απαραίτητο ζητούν από τον αιτούντα να προσκομίσει και αντίστοιχη επίσημη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα.
Σε περίπτωση που επιθυμούν να εκδώσούν αρχική άδεια στην Ελλάδα θα πρέπει να προσκομίσουν όλα τα παραπάνω δικαιολογητικά και επιπλέον α) δύο πρόσφατες φωτογραφίες τύπου ταυτότητας που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί, β) βεβαίωση της Επιτροπής Κρίσης Ικανότητας Νέων Κυνηγών στην οποία θα βεβαιώνεται ότι πέτυχαν στις εξετάσεις.
Την παραμονή των υπηκόων ξένων κρατών στην χώρα μας (εκτός Ε. Ε.) για τουλάχιστον 15 χρόνια, βεβαιώνει το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής κατοικίας του ενδιαφερόμενου. Η βεβαίωση αυτή κατατίθεται στη Δασική Αρχή ως απαραίτητο δικαιολογητικό αυτής της κατηγορίας αιτούντων.
Οι υπήκοοι ξένων κρατών δεν μπορούν να είναι μέλη των Κυνηγετικών Συλλόγων και επομένως να εφοδιάζονται άδεια κυνηγίου μέσω αυτών. Εξαιρούνται οι ομογενείς ξένης υπηκοότητας που διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα.
Για υπηκόους ξένων κρατών (εκτός Ε. Ε.) που διαμένουν στην Ελλάδα διάστημα μικρότερο των 15 ετών ή επισκέπτονται την Ελλάδα για άσκηση κυνηγετικής δραστηριότητας.
Οι κυνηγοί αυτοί μπορούν να κυνηγούν μόνο στις Ελεγχόμενες Κυνηγετικές Περιοχές, Δημόσιες ή Ιδιωτικές.
Τα δικαιολογητικά για την έκδοση άδειας κυνηγίου είναι τα εξής:
Αίτηση στην αρμόδια δασική αρχή.
Δύο πρόσφατες φωτογραφίες.
Τριπλότυπο ή γραμμάτιο είσπραξης των τελών κυνηγιού υπέρ Κεντρικού Ταμείου Γεωργίας Κτηνοτροφίας και Δασών (κεφάλαιο Θήρας).
Πρωτότυπη άδεια κυνηγίου που ισχύει για την χώρα του ή κατάθεση επικυρωμένου φωτοαντίγραφου.
Αποδεικτικό στοιχείο για την ασφαλιστική κάλυψη του ενδιαφερομένου σε περίπτωση κυνηγετικού ατυχήματος στη χώρα μας (ασφαλιστικό συμβόλαιο η βεβαίωση ασφαλιστικού φορέα ή αναγραφή του αριθμού του ασφαλιστηρίου στην άδεια κυνηγίου).
Για τις Δημόσιες Ε.Κ.Π. η απαραίτητη γενική άδεια κυνηγίου εκδίδεται από τη δασική αρχή στην οποία υπάγεται η Ε.Κ.Π.
Για κάθε Ε.Κ.Π. απαιτείται και ειδική άδεια κυνηγίου με τέλος που καθορίζεται με το σχετικό ετήσιο πρόγραμμα της, σύμφωνα με τις διατάξεις του αρθρου3 του Π.Δ. 453/1977 σε συνδυασμό με εκείνα των Π.Δ. 332/1983 και Π.Δ. 94/1993 και των Ν. 2240/94 και Ν. 2503/97 με απόφαση του Γ. Γ. της Περιφέρειας.
Για τις ιδιωτικές Ε.Κ.Π., η γενική άδεια κυνηγίου εκδίδεται από την τοπική δασική αρχή και ισχύει για ολόκληρη την κυνηγετική περίοδο.
Ψάρια ψητά στη σχάρα, τόσο απλό άλλα και τόσο δύσκολο για όσους δεν ξέρουν να ψήσουν
Το μυστικό της επιτυχίας να ψήσεις ένα ψάρι στη σχάρα είναι ότι πάντα το ψήνεις περίπου 20 λεπτά από την μια μεριά και 20 λεπτά από την άλλη και ποτέ δεν το γυρίζεις πολλές φορές, αν το ψάρι είναι πάνω από ένα κιλό καλό είναι να το χαράξεις στα πλευρά του κοντά στο κεντρικό του κόκαλο παράλληλα με το σώμα του ψαριού πέρα για πέρα και πότε πολλές χαρακιές κάθετα στο σώμα του.
Το ψάρι στη σχάρα καταλαβαίνεις ότι είναι έτοιμο όταν εκεί που το έχεις χαράξει με ένα μαχαίρι παραμερίζεις τη σάρκα του και αυτή ξεκολλάει εύκολα από το κόκαλο.
Στο ψητό ψάρι υπάρχει μεγάλη διαφορά αν θα το χαράξεις η όχι, αν καταφέρετε ακόμα και ψάρια πάνω από ένα κιλό να τα ψήσετε χωρίς να τα χαράξετε θα ενθουσιαστείτε από την γεύση τους, αυτό οφείλετε στο ότι το ψάρι δεν στεγνώνει και κρατάει όλα τα ζουμιά του μέσα στο ψάρι, ακόμα πάντα στη κοιλιά του ψαριού να βάζετε φέτες λεμόνι.
Δείτε τι χρειάζεστε για να αποκτήσετε άδεια αλιείας
Η ερασιτεχνική άδεια αλιείας του σκάφους μας (Άρθρο 1 του β.δ. 666/1966, ΦΕΚ 160 Α΄) είναι ένα βιβλιάριο το οποίο χορηγείται μετά από σχετική αίτηση στο τοπικό Λιμεναρχείο. Η διάρκεια ισχύος της άδειας είναι δύο χρόνια και ανανεώνεται από το ίδιο Λιμεναρχείο στα τέλη του δεύτερου χρόνου για άλλα δύο χρόνια.
Δικαιολογητικά:
* Έντυπο ατομικής ερασιτεχνικής αδείας αλιείας
* Αίτηση για την εν λόγω άδεια σκάφους.
* Έντυπο ερασιτεχνικής άδειας αλιείας του σκάφους από τη Λιμενική Αρχή αξίας (35€)
* Διπλότυπο είσπραξης από Δ.Ο.Υ. ποσού αναλόγως της ιπποδυνάμεως μηχανής, η οποία υπολογίζεται για τα κωπήλατα και για μηχανοκίνητα με ιπποδύναμη έως δέκα (10) ίππους στα 29,35 € στον Κ.Α.Ε. 1259 και για κάθε ίππο παραπάνω 1,47 €.
* Αποδεικτικό Είσπραξης Λιμενικής Αρχής τριών ευρώ (03€) υπέρ ΜΤΝ.
* Αποδεικτικό Είσπραξης Λιμενικής Αρχής οκτώ ευρώ και πενήντα λεπτών (08,50€) υπέρ ΕΚΟΕΜΝ.
* Φωτογραφία τύπου ταυτότητος ιδιοκτήτη.
* Επικυρωμένο φωτοαντίγραφο δύο όψεων Αστυνομικής Ταυτότητας ενδιαφερομένου.
* Αριθμός Φορολογικού Μητρώου ενδιαφερομένου.
* Αυτοπρόσωπη παρουσία ή ετέρου ατόμου με εξουσιοδότηση θεωρημένη από Δημόσια Υπηρεσία.
* Διπλότυπο είσπραξης Δημόσιου Ταμείου 14,67 €.
* Προσκόμιση ερασιτεχνικής ατομικής άδειας αλιείας ιδιοκτήτη ή ιδιοκτητών.
* Τριπλότυπο ΜΤΝ τριών ευρώ (03) €.
* Τετραπλότυπο ΕΚΟΕΜΝ πέντε ευρω (05) €.
* Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας ιδιοκτήτη ή ιδιοκτητών.
* Αριθμός Φορολογικού Μητρώου ιδιοκτήτη ή ιδιοκτητών.
* Αυτοπρόσωπη παρουσία ή ετέρου ατόμου με εξουσιοδότηση θεωρημένη από Δημόσια Υπηρεσία.
Εδώ σε περίπτωση ελέγχου τα πρόστιμα είναι άκρως τσουχτερά. Από την στιγμή που θα υπάρχει ψαροντούφεκο ξεχασμένο στο σκάφος μας, η άδεια ερασιτεχνικής αλιείας είναι απαραίτητη να βρίσκεται μέσα στο σκάφος και ας μην κάνουμε ψαροντούφεκο.
Ποιος είναι αυτός που δεν ξέρει τον τόνο και ποιος είναι αυτός που δεν τον έχει γευτεί
Ο Τόνος σε όλο τον κόσμο ψαρεύετε μετά μανίας και μπορεί να φτάσει μέχρι και 400 κιλά η σάρκα του είναι κόκκινη και ψαρεύετε με συρτή.
Στις φωτογραφίες μικρά τονάκια ψαρεμενα στο Σαρωνικό κόλπο με δίχτυα και στην κάτω φωτογραφία ψαράδες στο Σαν Σεμπάστιαν έπιασαν στα δίχτυα τους μία απροσδόκητη ψαριά, έναν γιγάντιο τόνο, βάρους 325 κιλών, ο οποίος πουλήθηκε σε εστιατόριο της Μαδρίτης έναντι 3.600 Ευρώ.
Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των Θηραίων πολιτών για την ανέλκυση του SeaDiamond
Καλούν όλο τον Θηραϊκό λαό την Τρίτη 5 Απριλίου στις 12:00 το μεσημέρι, έξω από την ΔΟΥ Θήρας, στην εκδήλωση διαμαρτυρίας για την παραμονή του ναυαγίου στα νερά της καλντέρας του νησιού.
Όλοι μαζί να απαιτήσουμε την άμεση απομάκρυνση του κουφαριού, για το δικό μας καλό, των παιδιών μας, αλλά και του πανέμορφου νησιού μας.
Τα Καβούρια king crab ψαρεύονται μετά μανίας στην Αλάσκα και είναι τα λεγόμενα Βασιλικά καβούρια, τα καβούρια αυτά ζουν σε πολύ κρύα θάλασσα και είναι ίσως τα μεγαλύτερα καβούρια που υπάρχουν.
Υπάρχουν περίπου 40 είδη βασιλικών καβουριών, οι κυριότερες ποικιλίες είναι τα Red King crabs, τα Blue King crabs και Golden King crabs.
Το κρέας που έχουν στα πόδια τους είναι πεντανόστιμο και κυριολεκτικά νομίζω το πιο νόστιμο θαλασσινό φαγητό που υπάρχε.
Θα τα βρείτε συνήθως μόνο σε μεγάλες πολυτελείς ψαροταβέρνας γιατί και σπάνια είναι στην αγορά αλλά και πανάκριβα, στις ταβέρνες κοστίζουν από 50 μέχρι και 60 ευρώ το κιλό
Ολοι, λίγο ή πολύ, έχουν τη δυνατότητα να κρατήσουν την αναπνοή τους και να καταδυθούν. Αλλωστε, η θάλασσα «δέχεται» τους πάντες. Οσους είναι κάποιας ηλικίας, τους λιγότερο ασκημένους, τους καπνιστές... Το να καταδύεται κανείς με μια ανάσα αποτελεί μια δεξιότητα, στην οποία όσο περισσότερο ασκείται, τόσο ανεβαίνουν οι επιδόσεις του.
Στη διαδικασία της ελεύθερης κατάδυσης υπάρχουν κρίσιμα σημεία, καθώς και δικλίδες ασφαλείας, γι’ αυτό δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα να παρακολουθήσει κανείς κάποιες σειρές μαθημάτων ελεύθερης κατάδυσης σε κάποια σχολή εξουσιοδοτημένη από την Ομοσπονδία. Εκεί θα μάθει χρήσιμα πράγματα και θα επιταχύνει την εξέλιξή του.
Μπορεί να ειπωθεί ανεπιφύλακτα πως το ψαροτούφεκο είναι πανάκεια, ή «πασπαρτού» αν προτιμάτε, το αλιευτικό εργαλείο με το οποίο πιάνονται όλα τα είδη των ψαριών. Οι πιο εξασκημένοι που γνωρίζουν να εφαρμόζουν τις τεχνικές προσέγγισης των θηραμάτων, μπορούν και πιάνουν συναγρίδες, μαγιάτικα, καθώς και όλα τα είδη των μεγάλων πετρόψαρων.
Η θάλασσα όμως θα φανεί γενναιόδωρη και στους αρχάριους. Εκτός από τα εύκολα θηράματα, τους «ακίνητους στόχους» όπως τα μαλάκια, τα μπαρμπούνια, τις γλώσσες κλπ., οι τελευταίοι θα έχουν συχνά την ευκαιρία να φέρουν στο τραπέζι των διακοπών μεγάλους κέφαλους, σκάρους και χειλούδες, ενώ η πρόοδος και η εξέλιξη θα αποτυπώνεται όσο περνάει ο καιρός, τόσο στην ποιότητα, αλλά και στην ποσότητα της ψαριάς.
Οι βασικοί τρόποι προσέγγισης ενός ψαριού σε απόσταση βολής, που είναι και το ζητούμενο, συνιστούν τέσσερις διαφορετικές μεθόδους οι οποίες αναφέρονται ως τεχνικές.
Η κατακόρυφη κάθοδος προς το ψάρι που στέκεται ή κινείται αργά στον βυθό, στην αργκό των υποβρύχιων ψαράδων λέγεται πλανάρισμα. Στη διάρκειά του ο δύτης «πέφτει» προς τα κάτω από ένα σημείο της βουτιάς και μετά, χάρη στην αρνητική πλευστότητα. Η έλλειψη κίνησης κι η ήρεμη προσέγγιση συχνά καθησυχάζουν το ψάρι και δεν μένει παρά η ευστοχία του κυνηγού που θα επισφραγίσει την επιτυχία.
Το καρτέρι είναι μία τεχνική που μόλις την τελευταία εικοσαετία αναπτύχθηκε στις ελληνικές θάλασσες. Σε αυτό, ο δύτης ακινητοποιείται σε κάποιο σημείο του βυθού, αφήνοντας την πρωτοβουλία της προσέγγισης στο θήραμα. Οι λόγοι για τους οποίους ένα ψάρι θα κάνει κάτι τέτοιο ποικίλλουν, από την απλή περιέργεια έως τη διεκδίκηση του ζωτικού του χώρου. Είναι μια τεχνική συναρπαστική, χάρη στην οποία η γκάμα των θηραμάτων του ψαροκυνηγού διευρύνθηκε, συμπεριλαμβάνοντας δύσκολα και δύσπιστα ψάρια, όπως οι συναγρίδες και τα διάφορα πελαγικά είδη.
Η φαντασία και ο αυτοσχεδιασμός, αφιερωμένων σε αυτόν τον τρόπο κυνηγών έφερε στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια το συρτό καρτέρι, μια τεχνική που συνδυάζει την ενέδρα με την κίνηση. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά και εξόχως συναρπαστικά.
Στο ψάρεμα στην τρύπα, ο κυνηγός ψαρεύει δυναμικά, ερευνώντας τα ανοίγματα των βράχων, χτυπώντας τα ψάρια στο θαλάμι τους. Πρόκειται για την πρώτη τεχνική που εφαρμόστηκε και απέδωσε σε θηράματα. Το αρνητικό στοιχείο είναι ο κίνδυνος βραχώματος των μεγάλων ροφών, ένας κίνδυνος που δεν είναι διόλου αμελητέος και θα αναλυθεί στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο.
Οι κίνδυνοι
Οπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και στο υποβρύχιο ψάρεμα υπάρχουν κίνδυνοι, τους οποίους δεν πρέπει να αγνοεί κανείς, αλλά ούτε και να φτάνει σε επίπεδο φοβίας. Ο τρόπος που ασκεί κανείς μια δραστηριότητα κι όχι η δραστηριότητα αυτή καθαυτή είναι που δημιουργεί τις προϋποθέσεις επικίνδυνου συμβάντος. Στο ψάρεμα με άπνοια οφείλει να γνωρίζει κανείς ότι σε κάθε βουτιά το υπ’ αριθμόν ένα ζητούμενο παραμένει η έγκαιρη έξοδος στην επιφάνεια κι όχι το ψάρι που κυνηγά.
Η παρατεταμένη, εκτός ορίων άπνοια, οδηγεί τον οργανισμό στην υποξία, μια λιποθυμική κατάσταση που στη στεριά δεν θα είχε κανένα επακόλουθο, αλλά στη θάλασσα κατά κανόνα συνεπάγεται πνιγμό. Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι η υποξία σε πολλές περιπτώσεις προκλήθηκε εξαιτίας βραχώματος ροφού ή άλλου πετρόψαρου.
Οι αλλεπάλληλες καταδύσεις, το αυξημένο στρες αλλά και η μυϊκή προσπάθεια που απαιτεί ένα ξεβράχωμα, συχνά αποδείχτηκαν μοιραίοι παράγοντες. Ιδού λοιπόν ο λόγος που το ψάρεμα στην πέτρα δεν πρέπει να προτιμάται. Η παρουσία συντρόφου αποτελεί παράγοντα ασφάλειας, και είναι μια πρακτική αυτή που πρέπει να ακολουθεί κανείς, ιδίως όταν βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο εκπαίδευσης.
Η ραγδαία αύξηση του αριθμού των ταχύπλοων σκαφών, αλλά και το έλλειμμα ενημέρωσης και εκπαίδευσης των χειριστών έχουν αποτελέσει τις αιτίες σημαντικού αριθμού δυστυχημάτων τα τελευταία χρόνια. Ο πλωτήρας που σηματοδοτεί την ύπαρξη ανθρώπου στη θάλασσα δυστυχώς αγνοείται από πολλούς κυβερνήτες και δεν καλύπτει απόλυτα εκείνον που τον μεταφέρει. Θα πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός, να αποφεύγει να ψαρεύει σε πολυσύχναστα μέρη και, αν είναι δυνατόν, να εποπτεύεται από βάρκα με κυβερνήτη έμπειρο και επιδέξιο θαλασσινό.
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα περί του ψαρέματος με άπνοια. Η θάλασσα απαιτεί τον σεβασμό μας κι εφόσον υπεισέρχεται ο παράγοντας της θανάτωσης του θηράματος θα πρέπει ό,τι γίνεται να απέχει από έννοιες όπως επιβεβαίωση, αναψυχή, χαβαλές. Η σωστή προσέγγιση της θάλασσας μπορεί να ανοίξει μια ανέλπιστη ατραπό, μια διέξοδο που για πολλούς είναι πολύτιμη σταθερά, σε έναν κόσμο που δυσκολεύεται να βρει την ουσία.
Γι’ αυτό, αν νιώθεις το κάλεσμά της, μη διστάζεις. Εκεί, κάτω από την επιφάνεια του νερού, η θάλασσα καρπίζει την τροφή σου. Εκεί θα ξυπνήσεις τον κυνηγό που αιώνες τώρα ασφυκτιά μέσα σου. Εκεί επίσης θα πραγματοποιήσεις το όνειρο της κίνησης στις τρεις διαστάσεις, το όνειρο της πτήσης. Εκεί ίσως να νιώσεις τον χρόνο να διαστέλλεται, σχεδόν να σταματά, σαν τη σταματημένη αναπνοή σου.
Η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών στις μέρες μας, όπου τα θηράματα έχουν γίνει τόσο δύσκολα στην σύλληψη τους, αλλά και ανακαλύπτουν συνεχώς νέους τρόπους να μας ξεγελούν έχει γίνει κάτι παραπάνω από επιτακτική. Μια από αυτές τις συσκευές είναι και το όργανο το οποίο μετράει το βάθος, απεικονίζει σε μεγάλη η μικρή κλίμακα την διαμόρφωση του βυθού αλλά και μας προειδοποιεί για το αν υπάρχουν η όχι ψάρια στην συγκεκριμένη περιοχή, το βυθόμετρο.
Το βυθόμετρο λοιπόν εκμεταλλεύεται στο έπακρο την τεχνολογία sonar-χρησιμοποιεί δηλαδή ηχητικά κύματα για να αποκαλύψει αντικείμενα στον βυθό –τα ηχητικά κύματα αυτά καθώς διαχέονται στον βυθό παίρνουν μια κωνική μορφή η καλυτέρα σχηματίζουν μια δέσμη. Το εύρος της γωνίας αλλά και η ποσότητα των δεσμών καθορίζει και τα τεχνικά χαρακτηριστικά της κάθε συσκευής. Τα βυθόμετρα λοιπόν με πολλές δέσμες και μεγάλο εύρος είναι τα καλύτερα κ συνδυαζόμενα με μια έγχρωμη οθόνη με δυνατότητα zoom in –zoom out θα μας βοηθήσουν πάρα πολύ σε ένα ψάρεμα σε άγνωστο βυθό όπου χωρίς αυτά θα ψαρεύαμε στα τυφλά.
Το μόνο που χρειάζεται για να ανακαλύψεις μέρη με μεγάλη ποικιλία ψαριών η μια μεσοπέλαγη ξερά δεν είναι πλέον η τύχη, δημοφιλέστερη τεχνική για την ανακάλυψη νέων τόπων είναι η παρακάτω...με το βυθόμετρο στο μεγαλύτερο zoom in που διαθέτει και με μικρή ταχύτητα περνάμε αργά σε οποιαδήποτε διαδρομή που μας ενδιαφέρει και δεν παίρνουμε τα μάτια μας από την οθόνη, το παραμικρό ανέβασμα η κάθε μεγάλη συγκέντρωση ψαριών-ας είναι και μεσαίου μεγέθους- είναι σημαντική κ δεν μένει παρά να βουτήξουμε για να διαπιστώσουμε το μέγεθος της. Πάντοτε χρειάζεται κ ένας οπτικός έλεγχος του βυθού αλλά μόνο όταν τα μετρά είναι μέσα στις δυνατότητες μας.
Σημαντική βοήθεια επίσης θα μας δώσει το βυθόμετρο στην ρίψη της άγκυρας στον βυθό, αφού θα μας γλιτώσει από βραχώματα της άγκυρας και ανεξέλεγκτης καθόδου στον βυθό λόγω βαθιών αποχών
Το μεσογειακό σαλάχι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα είδη σαλαχιών στον κόσμο και γι’αυτό το αποκαλούνε και σαλάχι γίγας
Το μεσογειακό σαλάχι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα είδη σαλαχιών στον κόσμο και γι’αυτό το αποκαλούνε και σαλάχι γίγας. Μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 6,50 μέτρα μήκος και τα 1300 κιλά!
Κινείται στην Μεσόγειο ενώ άλλα παρόμοια είδη κινούνται και στον ατλαντικό ωκεανό. Το χαρακτηριστικό φυλετικό τους γνώρισμα είναι το κεφάλι τους στο οποίο διακρίνονται δύο πολύ μεγάλα κέρατα(προεκτάσεις των πτερυγίων τους) τα οποία και χρησιμοποιεί για την ευκολότερη σύλληψη των θηραμάτων του. Τρέφεται κυρίως με μικρότερα ψάρια και μαλάκια κινούμενο κυρίως στα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας. Το στόμα του είναι μεγάλο με πολλά μικρά δοντάκια. Το σώμα του έχει κυρίως μαύρο σκούρο χρώμα ενώ το μήκος του είναι πολύ μικρότερο του πλάτους.
Τα πτερύγια του είναι πολύ μακρόστενα δίνοντας του ένα απόλυτα σωστά διαμορφωμένο σχήμα για να αποκτά μεγάλες ταχύτητες μέσα στο νερό. Η ουρά του είναι μακρόστενη και λεπτή. Είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί ότι έχουν την τάση να πηδάνε με πολύ μεγάλη ορμή κάθετα έξω από το νερό.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Είναι ένα είδος ενταγμένο στην κόκκινη λίστα των απειλούμενων υπό εξαφάνιση ψαριών καθώς ο αριθμός του έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια.
Γαλαζόπτερος τόνος. Ο γαλαζόπτερος τόνος (Thunnus thynnus) είναι ένα μεγάλο μεταναστευτικό ψάρι που ζει στο δυτικό και ανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Από τον γαλαζόπτερο τόνο παράγεται κυρίως το σούσι. Αν η αλιεία του ψαριού στον Ανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο, δεν σταματήσει, τότε το είδος θα αντιμετωπίσει σοβαρούς κινδύνους εξαφάνισης. Σύμφωνα με τη WWF, μια προσωρινή απαγόρευση του εμπορίου του ψαριού θα επέτρεπε στο είδος να ανακάμψει.
Ζάγκρεμπ: Ο γαλαζόπτερος τόνος, από τα ακριβότερα ψάρια του κόσμου, απειλείτα με εμπορική και βιολογική εξαφάνιση από τα νερά της Μεσογείου, και η σωτηρία του απαιτεί δραστικά μέτρα, προειδοποιεί η οργάνωση WWF την αρμόδια διεθνή επιτροπή.
Το είδος απειλείται από «μαζική παράνομη υπεραλίευση στη Μεσόγειο» υποστηρίζει η οργάνωση, καθώς εκπρόσωποι των 42 χωρών που μετέχουν στη Διεθνή Επιτροπή για τη Διατήρηση του Τόνου του Ατλαντικού (ICCAT) συναντώνται στο Ζάγκρεμπ από τις 17 έως τις 26 Νοεμβρίου, για να συζητήσουν μέτρα προστασίας και διαχείρισης για τη βιομηχανία αλιείας, που αντιμετωπίζει κρίση.
«Τεράστια ευθύνη βαραίνει τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων του κόσμου καθώς συγκεντρώνονται στην Κροατία για να αποφασίσουν το μέλλον ενός από τα πλέον επιβλητικά είδους ψαριού» αναφέρει ανακοίνωση της WWF που αναμεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Σε έκθεσή της τον Ιούλιο για τον γαλαζόπτερο τόνο, η WWF υποστήριξε ότι η ποσότητα του ψαριού που αλιεύεται κάθε χρόνο στη Μεσόγειο είναι 50% υψηλότερη από το όριο που έχει θέσει η ICCAΤ.
H οργάνωση ανησυχεί επίσης για τη σημαντική φετινή μείωση στη χρήση εκτροφείων τόνου. Περίπου 22.520 τόνοι από τη φετινή ψαριά οδηγήθηκαν σε ιχθυοτροφρία για πάχυνση, ποσότητα μειωμένη κατά 25% σε σχέση με το 2005, εκτιμά η οργάνωση.
Η Greenpeace, από την πλευρά της, έχει καταγγείλει ότι τα εκτροφεία τόνου στη Μεσόγειο δέχονται υπερβολικά μεγάλες ποσότητες του ψαριού και εν μέρει ευθύνονται για την υπερεκμετάλλευση του ερυθρού τόνου.
Η τελευταία προειδοποίηση έρχεται λίγες ημέρες μετά τη δημοσιοποίηση διεθνούς επιστημονικής έρευνας που προειδοποιούσε ότι η εμπορική αλιεία στους ωκεανούς απειλείται με ολοκληρωτική κατάρρευση έως το 2050.
Μεγάλη ποσότητα από τους μεσογειακούς γαλαζόπτερους τόνους καταλήγει στην Ιαπωνία, όπου ένα κιλό του ψαριού μπορεί να αποφέρει από 100 έως και 500 δολάρια.
Ο σκάρος είναι ένα ψάρι που θα τον βρείτε στα παράλια της Κρήτης στο λιβυκό πέλαγος αλλά και στο Κάρπαθιο πέλαγος, τον Σκάρο τον συναντάμε από τα πολύ παλιά χρόνια αφού είναι ψάρι αρχαίο και το βλεπουμε σε τοιχογραφίες της Κνωσού όσο και σε διάφορα αρχαία κοσμήματα.
Το κρέας του είναι πολύ νόστιμο, με απαλή και γλυκιά γεύση.
Ο τρόπος μαγειρέματος του είναι ψητός στα κάρβουνα, μαγειρευτός με διάφορες σάλτσες, ακόμα και τηγανητός αν είναι μικρός .
Ακόμα αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σκάρος γίνεται ψητός χωρίς να αφαιρεθούν λέπια και εντόσθια και το μόνο που πρέπει να αφαιρέσεις από το σκάρο είναι η χολή του, απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει ψητός ο Σκάρος και με τα εντόσθια του τα οποία τρώγονται και είναι πεντανόστιμα είναι να είναι το ψάρι Σκάρος πολύφρέσκο
Σε κάποια μεγάλα εστιατόρια γεύσεων, τα εντόσθια του Σκάρου γίνονται διάφορες σάλτσες που με αυτές περιχύνουν διάφορες σπεσιαλιτέ.
Ο Ροφός είναι ένα από τα αγαπημένα θηράματα κάθε ψαροντουφεκά. Συγγενεύει με τη Πέρκα το Λαβράκι και μοιάζει πολύ με τη Στήρα. Είναι πετρόψαρο και συχνάζει σε βραχώδεις βυθούς και σε βάθη από 5-300 μέτρα. Είναι μεγάλο ψάρι και το βάρος του μπορεί να φτάσει και τα 60 κιλά, (στις ελληνικές θάλασσες μέχρι 25 κιλά βάρος και 1,5 μέτρο μήκος), ενώ η διάρκεια ζωής του μπορεί να φτάσει και τα 50 χρόνια.
Ανήκει στα περκοειδή και η επιστημονική ονομασία του είναι Epinephelus marginatus (επινέφελος). Ανήκει στην οικογένεια των Σερανιδών και πιο συγκεκριμένα στην υποοικογένεια Επινεφελιδών (epiphelinae).
Είναι το κυρίαρχο ψάρι στη Μεσόγειο ενώ συναντάται και στον Ανατολικό Ατλαντικό και σε πολλές περιοχές ανά τον κόσμο με διάφορες μορφές.
Ονομασία ανά την Ελλάδα:
* Ροφός: κοινή ονομασία ανά την Ελλάδα.
* Ορφός: στα Δωδεκάνησα
* Ρουφός: στις Κυκλάδες και βγαίνει από το ρουφάω. Ο ροφός λόγω της μεγάλης στοματικής του κοιλότητας έχει την τάση να καταβροχθίζει τα θηράματα του.
* Μαυρόψαρο-Μαύρο: κοινή ονομασία ανά την Ελλάδα λόγω του σκούρου χρώματός του. Στην γλώσσα του ψαροντούφεκου όταν λέμε «Πάω να ψαρέψω Μαύρα» εννοούμε ότι πάμε να κυνηγήσουμε ψάρια όπως ο ροφός, η στήρα ο βλάχος κ.α.
ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Γενικά ο ροφός είναι ένα κοντόχοντρο ψάρι με πολύ μεγάλο κεφάλι το οποίο αποτελεί το 1/3 του συνολικού του μήκους. Στο κεφάλι του, αυτό που διακρίνεται πολύ έντονα είναι το πολύ μεγάλο στόμα του με τις πολύ σκληρές βρογχικές του πλάκες που καλύπτουν τα βράγχια. Ποτέ δεν πιάνουμε τον ροφό από τα βράγχια καθώς είναι εξαιρετικά κοφτερά. Το καλύτερο σημείο για να πιάσεις με τα χέρια ένα ροφό είναι τα μάτια.
Τα δόντια του είναι γενικά πολύ ψιλά και πριονωτά. Τα μάτια του είναι πολύ μεγάλα και επιβλητικά ενώ η σκληρότητα του κρανίου του διαπιστώνεται σε κάθε βολή με το ψαροντούφεκο. Δεν είναι λίγες φορές που βέργες σφηνώνουν στο κρανίο του ροφού δυσκολεύοντας το ξεβράχωμα. Ο όγκος του σώματός του αρχίζει να μειώνεται αισθητά μετά το κεφάλι προς την ουρά, ενώ τα πλευρικά του πτερύγια καθώς και η ουρά έχουν χαρακτηριστικό σχήμα βεντάλιας και είναι πολύ ισχυρά.
Το χρώμα του ποικίλει ανάλογα με το περιβάλλον που ζει. Το πιο σύνηθες χρώμα είναι το σκούρο μαύρο-καφέ με έντονες πρασινόασπρες κηλίδες καθ’όλο το μήκος του σώματός του. Η κοιλιακή του χώρα έχει χρώμα ανοιχτό καφέ-κόκκινο και πλησιάζοντας την ουρά ασπρίζει τμηματικά.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Γενικά ο ροφός είναι ένα ψάρι που καταβροχθίζει ότι ελκυστικό βρεθεί στην περιοχή της κυριαρχίας του. Συνήθως ειδικεύεται στο καρτέρι, όπως ένας καλός ψαροντουφεκάς και εκτινάσσεται ανοίγοντας διάπλατα το στόμα του και ρουφώντας το θήραμα του. Ο ροφός τρέφεται με κάθε λογής μικρότερα ψάρια όπως, σκορπίνες, σαργοί κ.α. ενώ το αγαπημένο του θήραμα είναι το χταπόδι και γενικά όλα τα μαλάκια, όπως σουπιές και καλαμάρια. Τα καβούρια , τα κυδώνια, τα στρείδια, μύδια και όλων των λογής οστρακοειδή αποτελούν μέρος της δίαιτας των ροφών. Επίσης καραβίδες, μικροί αστακοί και γαρίδες αποτελούν ελκυστικά μενού για τον λαίμαργο ροφό.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
rofos3Ο ροφός αποτελεί ένα πολύ δυνατό, άγριο και κυρίαρχο διεκδικητή της περιοχής του. Δεν επιτρέπει εύκολα την προσέγγιση κοντά στο θαλάμι του άλλων ομοίων ψαριών. Την περιοχή του την οριοθετεί προκειμένου να απομακρύνει άλλα μεγάλα ψάρια καθώς και να προσελκύσει τα θηλυκά κατά την περίοδο αναπαραγωγής. Παρόλα αυτά ο ροφός είναι πολύ πιο φιλικός και κοινωνικός με άλλα μικρότερα ψάρια πολλά εκ των οποίων ζουν μαζί του μέσα στο θαλάμι. Ένα ψάρι που επισημαίνει την παρουσία ροφού στην ευρύτερη περιοχή είναι ο σικυός. Δεν είναι λίγες φορές που συναντάμε σικυούς, σαργούς ή κακαρέλους στο θαλάμι του ροφού. Ο λόγος είναι η προστασία τους από μεγαλύτερους θηρευτές. Κατά την αναπαραγωγική περίοδο θα συναντήσουμε ροφούς να συγκατοικούν σε μεγάλα θαλάμια.
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
Ο ροφός είναι ένα ψάρι ερμαφρόδιτο. Ο ροφός από τον πρώτο κιόλας χρόνο ζωής του ξεκινάει την παραγωγή αυγών. Παραμένει ως θηλυκό για τα πρώτα 10 έτη της ζωής του ενώ όταν ξεπεράσει τα 10 χρόνια ζωής(6-7 κιλά) αρχίζει να μετατρέπεται κατά ένα περίεργο τρόπο σε αρσενικό. Δηλαδή με την αύξηση του βάρους και ηλικίας ο ροφός μετατρέπεται σε αρσενικός. Είναι χαρακτηριστικό ότι εάν σε μία περιοχή υπάρχει ένα αρσενικό το οποίο για κάποιο λόγο ψοφήσει ή εγκαταλείψει την περιοχή τότε άμεσα ξεκινάει η μετατροπή ενός άλλου θηλυκού ροφού σε αρσενικό. Ποτέ στην ίδια περιοχή δεν συναντάμε πάνω από ένα αρσενικό ροφό.
ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΤΟΥ ΡΟΦΟΥ ΜΕ ΨΑΡΟΝΤΟΥΦΕΚΟ
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να ψαρέψεις τον ροφό με το ψαροντούφεκο είναι το ψαχτήρι. Ο ροφός ζει κυρίως σε ξέρες και βραχώδης βυθούς ενώ τα αγαπημένα του θαλάμια είναι μεγάλα μονόπετρα με περιτριγυρισμένες φυκιάδες που αποτελούν το καλύτερο καμουφλάζ κατά την διάρκεια της αναζήτησης τροφής. Επίσης είναι πολλές οι φορές που συναντάμε ροφούς μέσα σε σχισμές και τρύπες σε ρηχές ξέρες. rofos_sargosΈνα ψαροντούφεκο 90αρι με δυνατά λάστιχα είναι άξιο για την σύλληψη ενός μεγάλου θηράματος.
Ο ροφός όταν χτυπηθεί μέσα στο θαλάμι του ή όταν βρίσκεται κοντά στο θαλάμι έχει την τάση να βραχώνει εύκολα κάνοντας πολύ δύσκολο το ξεβράχωμα του. Τα βράγχια του είναι εξαιρετικά ογκώδη και με το άνοιγμά τους μέσα στην τρύπα γαντζώνουν οι σκληρές βρογχικές πλάκες στα βράχια. Είναι καλό όταν σκοπεύουμε να πάμε ψαροντούφεκο για ροφούς, να έχουμε εφεδρικά ψαροντούφεκα για δευτέρωμα και θανάτωση, καθώς και γάντζο και μπαλονάκι ξεβραχώματος. Επίσης ένας άλλος τρόπος για το ψάρεμα του ροφού είναι το καρτέρι ή το συρτό καρτέρι. Ο ροφός είναι ένα περίεργο ψάρι όπως ο χάνος.
Είναι ικανός να σε περιμένει να τον πλησιάσεις πολύ κοντά αλλά συνήθως στο τελευταίο δευτερόλεπτο πριν την βολή εξαφανίζεται αστραπιαία. Το καρτέρι μπορεί να κινήσει την περιέργεια του ροφού αλλά πρέπει να είμαστε σε αρκετά καλή φόρμα με υπομονή και αυτοσυγκράτηση. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η βολή θα είναι καίρια και σίγουρα στο κεφάλι.
Τέλος, δεν πρέπει να χτυπάμε ροφούς κάτω των 4-5 κιλών γιατί ο πληθυσμός τους έχει αρχίσει εδώ και χρόνια να μειώνεται αισθητά. Εμείς οι ψαροντουφεκάδες πρέπει να είμαστε αυτοί που θα εναντιωθούμε απέναντι στην παράνομη αλιεία του ροφού και να απομονώσουμε όλους αυτούς που δεν σέβονται τους νόμους της θάλασσας και τα ίδια τα ψάρια. Η απληστία και η ανευθυνότητα είναι δύο συναισθήματα τα οποία δεν πρέπει να κυριαρχούν σε κανένα ψαροντουφεκά.
Την θάλασσα και τα ψάρια πρέπει να τα σεβόμαστε με όλη μας την δύναμη.
Αυτό είναι το ραδιενεργό σύννεφο που έφυγε από το Τσερνομπίλ και ταξίδεψε πάνω από την Ευρώπη από τις 26 Απριλίου μέχρι τις 9 Μαΐου το 1986--εσείς που ήσασταν τότε;;;
Μια από τις καλύτερες 'συντροφιές' για τις κρύες ημέρες του χειμώνα, αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα φλιτζάνι ζεστό αφέψημα ή έγχυμα από το αγαπημένο μας βότανο.
Ο Ιπποκράτης και αργότερα ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης, εστίασαν και κατέγραψαν με σχολαστική επιμέλεια τη θεραπευτική δράση εκατοντάδων βοτάνων, αιώνες πριν. Η γνώση αυτή μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά, εμπλουτισμένη κάθε φορά με καινούρια στοιχεία και παρατηρήσεις. Σήμερα δεκάδες τεκμηριωμένες μελέτες, έρχονται να επιβεβαιώσουν τα οφέλη υγείας πολλών βοτάνων.
Πέρα όμως από τις ιδιαίτερες θεραπευτικές χρήσεις διαφόρων βοτάνων, η απλή πόση ενός αφεψήματος (παρασκευάζεται όταν βράσουμε τα μέρη του βοτάνου μαζί με το νερό και κατόπιν σουρώσουμε) ή ενός εγχύματος (παρασκευάζεται όταν βράσουμε σκέτο νερό, κατόπιν το ρίξουμε στα μέρη του φυτού και σουρώσουμε μετά από κάποια λεπτά) αποτελεί σίγουρα μια υγιεινή συνήθεια.
Ας δούμε λοιπόν από κοντά κάποια από τα αγαπημένα μας φυτά από τα οποία παίρνουμε ευεργετικά ροφήματα, τονώνοντας την άμυνα του οργανισμού μας.
Το τσάι του βουνού που ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών φυτών και το γένος Σιδηρίτις (sideritis sp.), εμπεριέχει τρεις φυτοχηµικές οµάδες με έντονη βιοχημική δράση: φλαβονοειδή, διτερπένια και συγκεκριμένα πτητικά συστατικά.
Οι ουσίες αυτές ευθύνονται τόσο για την αντιφλεγμονώδη δράση σε οξεία φάση φλεγμονής που παρουσιάζει το τσάι του βουνού, όσο και για τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες.
Μελέτες, υποδεικνύουν προληπτικά οφέλη που προκύπτουν από το τσάι του βουνού έναντι του ενδεχομένου εμφάνισης καταρράκτη (Tomas –Barberan et al 1986), θρόμβων (Villar et al 1985) και υπέρτασης (Paya et al 1985).
Το τσάι του βουνού, το οποίο στη χώρα μας συλλέγεται από τον Όλυμπο, τον Ταΰγετο, τον Παρνασσό, την Εύβοια και την Κρήτη, δεν εμφανίζει διεγερτική δράση σε αντίθεση με το κλασικό και συνεπώς μπορεί να καταναλωθεί και βράδυ χωρίς να επηρεάσει τον ύπνο.
Το φασκόμηλο ή λατινικά Salvia officinalis L, εμπεριέχει πλειάδα βιοενεργών συστατικών όπως καμφορά (14-37%), άλφα- και βήτα-καρυοφυλλένιο, ροσμαρινικό οξύ, χλωρογενικό οξύ, διτερπένια και φλαβονοειδή όπως η ισχυρά αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη λουτεολίνη. Ασκεί ευεργετική δράση σε περιπτώσεις κρυολογήματος, λαρυγγίτιδας και φαρυγγίτιδας, ενώ λαϊκές αναφορές εικάζουν ότι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ανακούφιση των δυσάρεστων εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων. Δεν συνιστάται η πόση του κατά την εγκυμοσύνη ή τον θηλασμό.
Το χαμομήλι αποτελεί βότανο του οποίου του έγχυμα χρησιμοποιείται πολύ συχνά για τις χαλαρωτικές και αντισηπτικές του ιδιότητες.
Οι επιδράσεις του στο πεπτικό σύστημα είναι ιδιαιτέρως ευεργετικές και καταπραϋντικές, όπως και σε κάθε μόλυνση βλεννογόνου του οργανισμού μας (πολύ συχνά άλλωστε χρησιμοποιείται και με τη μορφή κομπρέσας για μολύνσεις των ματιών). Η στοματίτιδα, χαρακτηριστική φλεγμονή που παρουσιάζεται σε ασθενείς υπό χημειοθεραπεία, μπορεί επιτυχώς να αντιμετωπιστεί με την καθημερινή συστηματική κατανάλωση χαμόμηλου. Αν και γενικώς ασφαλές, το χαμομήλι πρέπει να αποφεύγεται από άτομα με διαπιστωμένη αλλεργία σε φυτά της οικογένειας Asteraceae/Compositae.
Στις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα βότανα που εμπλέκονται στη θωράκιση του ανοσοποιητικού μας συστήματος, φιγουράρει η Εχινάτσεα (Echinacea). Το φυτό των αστέρων του Χόλιγουντ, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται η Echinacea, μοιάζει με μαργαρίτα και εμπεριέχει μια άκρως δραστική ουσία την εχινακίνη. Η εχινακίνη είναι ένα γλυκοσίδιο που καταπολεμά τα βακτήρια σαν φυσικό αντιβιοτικό, (6mgr εχινακίνης αντιστοιχούν εργαστηριακά σε 1 μονάδα πενικιλίνης), γεγονός που εξηγεί την αποτελεσματικότητα του φυτού σε στρεπτοκοκκικές και σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις. Σε κυτταρικό δε επίπεδο, η εχινακίνη ελαττώνει την παραγωγή της υαλουρονιδάσης, ενζύμου που ως γνωστό καταστρέφει το υαλουρονικό οξύ και οδηγεί σε λύση του συνδετικού ιστού. Πρόσφατη μελέτη, ανέδειξε τη συνεργιστική δράση της Echinacea με σκεύασμα σκόρδου, στη μείωση της διάρκειας και της έντασης της συμπτωματολογίας του κοινού κρυολογήματος, ανοίγοντας καινούριο πεδίο επιστημονικής διερεύνησης.
Το κλασικό τσάι το βρίσκουμε σε 3 βασικά είδη ανάλογα με το βαθμό ζύμωσης που έχουν υποστεί τα φύλλα του φυτού Camellia Sinensis. Έτσι στο πράσινο τσάι τα φύλλα δεν περνούν καμία διαδικασία ζύμωσης, διατηρώντας το πράσινό τους χρώμα, στο μαύρο τσάι έχουμε πλήρη ζύμωση των φύλλων που αποκτούν έτσι μαύρο χρώμα, ενώ στο λευκό τσάι τα πιο τέλεια φύλλα συλλέγονται πριν καν ανοίξουν εντελώς, διατηρώντας στην κορυφή τους ένα λευκό χρώμα στο οποίο το τσάι αυτό οφείλει την ονομασία του. Προφανώς και το λευκό τσάι, όπως και το πράσινο δεν έχει υποστεί καμία ζύμωση. Η ζύμωση του τσαγιού αναφέρεται στην ελεγχόμενη διαδικασία οξείδωσης που λαμβάνει χώρα κατά την έκθεση των φύλλων στον ατμοσφαιρικό αέρα και σταματά μέσω ξήρανσης (το τσάι περνά μέσα από στεγνωτήρες καυτού αέρα).
Βασικά συστατικά των διαφόρων ειδών τσαγιού είναι οι κατεχίνες, η καφεΐνη, η θεανίνη και το βουτυρικό οξύ.
Οι κατεχίνες αποτελούν ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες και ανευρίσκονται σε μεγαλύτερα ποσά στο πράσινο και στο λευκό τσάι, από ότι στο μαύρο (φαίνεται πως η διαδικασία της ζύμωσης μειώνει την περιεκτικότητα σε κατεχίνες). Από τις κατεχίνες που γνωρίζουμε έως σήμερα, η επιγαλλοκατεχίνη (EGCG) ασκεί την πιο έντονη αντιοξειδωτική δράση. Η EGCG είναι 25-100 φορές πιο ισχυρή από ότι οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες E και C.
Το κόκκινο τσάι αν και εμπίπτει σε παρόμοια διαδικασία παραγωγής με το κλασικό τσάι, δεν έχει καμία σχέση με το φυτό Camelia Sinensis. Στη Νότια Αφρική, από όπου και προέρχεται, το Rooibos (κόκκινο τσάι), χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια ως όπλο έναντι πολλών αλλεργικών συμπτωμάτων, ενώ ερευνητικά δεδομένα το καθιστούν εξαίσιο ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος. Το πλούσιο σε αντιοξειδωτικά Rooibos δεν περιέχει καφεΐνη, αλλά ούτε και οξαλικό οξύ και έτσι μπορεί να καταναλώνεται άφοβα από όλες τις πληθυσμιακές ομάδες.
Ο Δίκταμος ή Ερωντας αποτελεί φυτό που φύεται μόνο στην Κρήτη και μας δίνει ένα εξαίσιο και τονωτικό ρόφημα. Τα κυριότερα συστατικά του αιθέριου ελαίου του Δίκταμου είναι η καρβακρόλη (πανίσχυρη αντιμικροβιακή ουσία που την συναντάμε ακόμη στη ρίγανη και στο θυμάρι), η θυμόλη και η πουλεγκιόνη. Οι ουσίες αυτές έχουν ισχυρές αντισηπτικές και αντισπασμωδικές ιδιότητες.
Ο Δίκταµος χρησιµοποιείται παραδοσιακά ως επουλωτικό ρόφημα και τελευταία επιβεβαιώθηκε η δράση του κατά του έλκους του στοµάχου µε πειράµατα που έγιναν σε στελέχη ελικοβακτηριδίου του πυλωρού (Helicobacter pylori).
Σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3861/2010 το πρόγραμμα "Δι@ύγεια" στοχεύει στην δημοσιότητα της Κυβερνητικής Πολιτικής και της Διοικητικής Δραστηριότητας, τη διασφάλιση της διαφάνειας και την εμπέδωση της υπευθυνότητας και της λογοδοσίας από την πλευρά των φορέων άσκησης της δημόσιας εξουσίας.
Με το πρόγραμμα αυτό, εισάγεται η υποχρεωτική ανάρτηση των αποφάσεων των κυβερνητικών οργάνων και της διοίκησης στο Διαδίκτυο
Έτσι ο πολίτης μπορεί να έχει την πρόσβασή του, από ένα σημείο, στο σύνολο των νόμων και αποφάσεων που εκδίδουν τα κυβερνητικά όργανα, οι φορείς του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και οι Ανεξάρτητες Αρχές.
Ήδη από τις 15 Μαρτίου του 2011 έχουν ενταχθεί και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ και Β΄ βαθμού, δηλαδή οι Περιφέρειες, οι Δήμοι και τα Νομικά των Πρόσωπα
Όλες οι αποφάσεις δεν εκτελούνται αν δεν αναρτηθούν στον δικτυακό τόπο et.diavgeia.gov.gr.
Mε την ολοκλήρωση της ανάρτησης η κάθε απόφαση αποκτά έναν μοναδικό αριθμό Αριθμό Διαδικτυακής Ανάρτησης (ΑΔΑ), ο οποίος την πιστοποιεί.
Οι λειτουργίες προβολής και αναζήτησης αποφάσεων ανά δημόσιο φορέα παρέχονται μέσω του κεντρικού δικτυακού τόπου του Εθνικού Τυπογραφείου που λειτουργεί στην διεύθυνση et.diavgeia.gov.gr κάνοντας κλικ εδώ.
Ιστορικό στοιχείο : Γνωστό από τους αρχαίους χρόνους, αναφέρεται ήδη στον πάπυρο του Ebers 4.000 χρόνια π.Χ.. Ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος αναφέρονται στο είδος αυτό με τις ονομασίες κιχόρη ή κιχόριον, ήμερος Σέρις, πικρίδα κ.ά. Ο Γαληνός το ονομάζει “φίλο του συκωτιού”.
Πως καλλιεργείται :
Υπάρχουν πάρα πολλά είδη ραδικιού, το άγριο, το ήμερο, το σταμναγκάθι, το ιταλικό, το ραντίκιο, το Witloof ή Βρυξελλών μέχρι και ραδίκι για την παραγωγή υποκατάστατου του καφέ υπάρχει. Και μιλάμε για αυτά που καλλιεργούμε όχι για τα αυτοφυή ... Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η πικρή τους γεύση που τους δίνει και ιδιαίτερη νοστιμάδα. Για να μην μπλέξουμε εμείς θα ασχοληθούμε με το ήμερο φυλλώδες ραδίκι. Το παλιό καλό ραδίκι δηλαδή. Στη νότιο Ελλάδα μπορεί να καλλιεργηθεί τέτοια εποχή. Στα βόρεια όχι. Θέλει ηλιόλουστη θέση, χώμα με καλή στράγγιση, αφράτο και πλούσιο σε οργανική ουσία. Σκαλίστε καλά και σε βάθος 30-40 εκ. πριν σπείρετε. Σπέρνουμε σε γραμμές που απέχουν 30 εκ. μεταξύ τους. Βάζουμε επάνω στη γραμμή 2-3 σποράκια ανά 5- 10 εκ. Σκεπάζουμε με λίγο χώμα και πατάμε καλά. Τελειώνουμε με πότισμα. Όταν τα νεαρά φυτά αποκτήσουν 10 φύλλα περίπου τα αραιώνουμε ώστε όσα μείνουν να απέχουν μεταξύ τους 20 - 25 εκ. Προσοχή με το πότισμα. Το ραδίκι δεν θέλει υπερβολές.
Τι πρέπει να προσέξω : Μην ξαφνιαστείτε αν τα άγρια ιταλικά ραδίκια σας δεν κοκκινίσουν πολύ γρήγορα, τα χρώμα γίνετε πιο έντονο με το κρύο.
Πότε μαζεύω και πως ? Μαζεύονται από το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές έως την άνοιξη. Συγκομίζεται όλο μαζί ή τμηματικά όταν έχει αναπτυχθεί αρκετά σε μέγεθος. Κόψτε τα φυτά όταν ο καιρός είναι καλός, ανάλογα με τις ανάγκες σας, όταν αυτοί θα είναι πλέον αρκετά συμπαγείς.
Χρήση μαγειρική : Καταναλώνονται ωμά, συχνά ανακατεμένα με άλλα σαλατικά.
Ασθένειες : Γυμνοσάλιαγκες, κάμπιες νυκτόβιων πεταλούδων, η αφίδα της ρίζας και τα γκρίζα σκουλήκια. Προσοχή στα ποντίκια του αγρού το χειμώνα.
Την αποκαλούν «φυτό της αθανασίας» και τη θεωρούν ελιξίριο μακροζωίας, αν και η ονομασία της, που πιθανότατα προέρχεται από την αραβική λέξη alloeh, σημαίνει «πικρή και γυαλιστερή ουσία».
Είναι από τα φυτά που χρησιμοποιήθηκαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς, όχι μόνο από διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά και σε διαφορετικές εποχές. Τελικά, πόσο «θαυματουργό» είναι το φυτό αυτό που στις μέρες μας κοσμεί τα μπαλκόνια και τις αυλές πολλών σπιτιών; Η χρήση της αλόης ξεκινά περίπου το 2200 π.X. με τα οφέλη της να είναι γνωστά στην Περσία, στην Αίγυπτο, στην αρχαία Ελλάδα, στη Ρώμη, στην Ινδία και στην Αφρική. Σύμφωνα με μύθους, υπήρξε το μυστικό ομορφιάς της Κλεοπάτρας και της Νεφερτίτης, ενώ ο Νικόδημος τη χρησιμοποίησε για την περιποίηση του λειψάνου του Χριστού. Στο δυτικό κόσμο και στην Αμερική, η διάδοσή της οφείλεται κατά μέγα μέρος στους ισπανούς Ιησουΐτες που τη φύτευαν στις αποικίες. Ωστόσο, μόλις το 1930 άρχισαν να μελετώνται επιστημονικά, κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, οι ιδιότητες του φυτού και η δυνατότητα χρήσης του στη δυτική ιατρική. Σήμερα, διεξάγονται όλο και περισσότερες έρευνες για τη θεραπευτική της δράση και σε πολλές περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι θεαματικά.
Η αλόη μπορεί να μοιάζει αρκετά με κάκτο, αλλά ανήκει στην οικογένεια των κρίνων και συγγενεύει με το κρεμμύδι, το σκόρδο και το σπαράγγι. Είναι φυτό ποώδες, με χοντρά, χυμώδη φύλλα και από το κέντρο της βγαίνουν λουλούδια συνήθως κιτρινοκόκκινα. Φυτρώνει στην Κούβα, στο Μεξικό, στη Βραζιλία, στην Αφρική και στα Κανάρια νησιά. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτική και αποτελείται κατά 96% από νερό. Αν και υπάρχουν περισσότερα από 300 είδη αλόης, μόνο δύο χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς, η Aloe Vera και πιο σπάνια η Aloe Ferox Miller.
Το ζελέ της Aloe Vera περιέχει πάνω από 75 γνωστά συστατικά, η συνέργεια των οποίων οδηγεί στην ενίσχυση της δράσης τους. Η Aloe Vera είναι πηγή βιταμινών, με κυριότερες τις Β, C, Ε και β-καροτίνη (πρόδρομο της βιταμίνης Α). Περιέχει μέταλλα και ιχνοστοιχεία, κυρίως μαγνήσιο, μαγγάνιο, ψευδάργυρο, ασβέστιο, σίδηρο και σελήνιο, αλλά και αμινοξέα, που είναι οι «οικοδομικοί λίθοι» των πρωτεϊνών. Επίσης, είναι πλούσια σε σακχαρίτες, ένζυμα που βοηθούν στη διάσπαση της τροφής, στερόλες, ανθρακινόνες (παυσίπονες ουσίες) και σαλικυλικό οξύ. Χάρη στα συστατικά της και τη συνέργειά τους, η αλόη διεισδύει βαθιά στο δέρμα, το καθαρίζει και αποτελεί φυσικό αναισθητικό. Ενισχύει την ανάπτυξη νέων κυττάρων, βελτιώνει τη λειτουργία των ιστών και επουλώνει τα τραύματα. Έχει αντιβιοτική, αντιμυκητιακή και αντιφλεγμονώδη δράση, τονώνει το ανοσοποιητικό, ηρεμεί το νευρικό σύστημα, καθαρίζει τα έντερα και αποτοξινώνει τον οργανισμό.
Τις περισσότερες φορές η αλόη χρησιμοποιείται ως καταπραϋντικό σε διάφορους ερεθισμούς του δέρματος, όπως εγκαύματα, κάλους, ουλές, έρπη. Η αλόη απορροφάται γρηγορότερα από το νερό και έτσι το δέρμα επουλώνεται γρήγορα. Επιπλέον, η αλόη κρατά το δέρμα απαλό και χρησιμοποιείται για την περιποίηση του σώματος και των μαλλιών, καθώς ενυδατώνει, αυξάνει την παραγωγή κολλαγόνου και ενισχύει τη φυσική τους άμυνα. Θεωρείται αποτελεσματική θεραπεία για την αντιμετώπιση της ακμής, επιβραδύνει τη γήρανση του δέρματος και καταπολεμά τη φαγούρα, τις δερματικές αλλεργίες, τα τσιμπήματα των εντόμων, τα εκζέματα και τις μυκητιάσεις, ενώ μπορεί να περιορίσει ακόμα και την ψωρίαση. Όμως, η δράση της δεν είναι μόνο εξωτερική, αλλά και εσωτερική. Φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, να περιορίζει τους μυϊκούς και σκελετικούς πόνους, τους κολικούς και τις κρίσεις άσθματος. Επίσης, τονώνει την πεπτική λειτουργία και καταπολεμά διαταραχές, όπως η δυσκοιλιότητα και η δυσπεψία, ενώ ενισχύει και το ανοσοποιητικό, γι’ αυτό και έχει χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με AIDS και καρκίνο.
Στην αγορά υπάρχουν πολλά προϊόντα που περιέχουν αλόη, κυρίως για την περιποίηση του σώματος, του προσώπου και των μαλλιών. Στα καταστήματα με προϊόντα υγιεινής διατροφής θα βρείτε χυμό αλόης, ενώ στα φαρμακεία θα βρείτε κάψουλες, εκχύλισμα σε ταμπλέτες, λάδι για εξωτερική ή εσωτερική χρήση και σκόνη αλόης. Την τελευταία καλό είναι να την αποφεύγετε, καθώς είναι πιο δύσκολο να υπολογίσετε τις δόσεις.
Σκόπιμο είναι να χρησιμοποιείτε τα τυποποιημένα προϊόντα αλόης. Καλύτερη επιλογή θεωρούνται τα παρασκευάσματα από Αloe Vera που προέρχονται από ολόκληρο το φύλλο αλόης και όχι μόνο από το εσωτερικό του, καθώς και όσα έχουν παρασκευαστεί από αλόη που έχει υποστεί ψυχρή και όχι θερμή επεξεργασία, γιατί με την τελευταία καταστρέφεται μέρος από τους σακχαρίτες. Καλό είναι, επίσης, τα προϊόντα που επιλέγετε να έχουν τη σφραγίδα έγκρισης του Διεθνούς Επιστημονικού Συμβουλίου της Αλόης (I.A.S.C.) και φυσικά μην ξεχνάτε να ελέγχετε τις ετικέτες τους, για να βλέπετε αν η αλόη βρίσκεται ανάμεσα στα πρώτα συστατικά. Τέλος, προτιμήστε να την προμηθεύεστε από φαρμακεία και καταστήματα βιολογικών προϊόντων.
Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ασφαλές φυτό, αρκεί να χρησιμοποιείται σωστά. Πρέπει να ακολουθείτε πάντα τις οδηγίες του φαρμακοποιού ή του βοτανοθεραπευτή, γιατί η παρατεταμένη ή υπερβολική χρήση του μπορεί να έχει παρενέργειες ή να προκαλέσει κάποια αλληλεπίδραση με άλλα βότανα και φάρμακα. Αν έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας, πρέπει να παρακολουθείστε από το γιατρό σας, ιδιαίτερα αν παίρνετε αλόη από το στόμα.
● Όταν η αλόη χρησιμοποιείται για επάλειψη στο δέρμα, θεωρείται ασφαλής, αρκεί ο χυμός να μην μπαίνει κατευθείαν πάνω σε εκτεταμένη ανοιχτή πληγή. Το ενδεχόμενο να προκαλέσει κάποια αλλεργική αντίδραση είναι σπάνιο. Από την άλλη, η κατανάλωση αλόης από το στόμα θέλει προσοχή, γιατί μπορεί να προκαλέσει κράμπες και διάρροια.
● Oι γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, αλλά και όσοι έχουν προβλήματα, όπως πόνους στην κοιλιά, ιστορικό ειλεών ή αλλεργία στο σκόρδο, στο κρεμμύδι και σε άλλα φυτά της οικογένειας αυτής, πρέπει να αποφεύγουν τη λήψη της.
● Η αλόη μπορεί να αλληλεπιδράσει με την υδροκορτιζόνη, τα διουρητικά, τα αντιπηκτικά και με τα φάρμακα για το διαβήτη. Έτσι, μπορεί, για παράδειγμα, να βελτιώσει τη λειτουργία του παγκρέατος, με αποτέλεσμα να χρειαστεί προσαρμογή της δόσης ινσουλίνης. Λόγω της καθαρτικής της δράσης, μπορεί ακόμα να ρίξει τα επίπεδα του καλίου στο αίμα και να προκαλέσει αρρυθμίες.
● Για εσωτερική χρήση, προτιμάτε πάντα τυποποιημένα προϊόντα αλόης.
Η αλόη είναι φυτό με λίγες απαιτήσεις που μπορείτε εύκολα να καλλιεργήσετε στο σπίτι. Φροντίστε, ωστόσο, αν η θερμοκρασία έξω είναι κάτω από 13 βαθμούς, να την έχετε σε κλειστό χώρο. Καλό είναι να γνωρίζετε την ηλικία του φυτού που θα αγοράσετε, επειδή στον 3-4ο χρόνο η θεραπευτική του δράση είναι η μέγιστη. Η αλόη μεγαλώνει αργά και χρειάζεται φως, αέρα και λίγο νερό. Όταν τη φυτεύετε, βάλτε στον πάτο της γλάστρας βότσαλα, που διευκολύνουν το στράγγισμα, ώστε να μη σαπίζουν οι ρίζες. Μην την ποτίζετε υπερβολικά, αλλά μόνο όταν το χώμα της έχει στεγνώσει. Αν, αντίθετα, τα φύλλα της είναι λεπτά και σπάζουν στη μέση, σημαίνει ότι δεν την ποτίζετε αρκετά. Επειδή η αλόη είναι ευαίσθητη στο χλώριο, μπορεί να εμφανίσει καφέ στίγματα· γι’ αυτό, όποτε μπορείτε, ποτίζετέ τη με λίγο εμφιαλωμένο νερό. Τέλος, όταν οι νέοι βλαστοί της ψηλώσουν μερικά εκατοστά, κόψτε τους και φυτέψτε τους αλλού, για να μην αφαιρούν συστατικά από το ώριμο φυτό.
Αν καείτε: Αν ακουμπήσατε στο μάτι της κουζίνας ή στο αναμμένο σίδερο, βάλτε κρέμα από χυμό ή τζελ αλόης στην καμένη περιοχή και επαναλάβετε μέχρι το κάψιμο να φύγει. Στην ανάγκη, κόψτε ένα φύλλο από τη γλάστρα, πλύντε το, ανοίξτε το στη μέση και βάλτε το πάνω στο ελαφρύ έγκαυμα. Αν σας πέφτουν τα μαλλιά: Απλώστε στο κεφάλι αλόη 2-3 φορές την ημέρα, αφήστε τη για λίγα λεπτά και ξεβγάλτε. Ακολουθήστε τη θεραπεία για διάστημα τουλάχιστον 3 μηνών. Έτσι, θα βοηθήσετε όχι μόνο τα μαλλιά σας, αλλά και το δέρμα του κεφαλιού. Αν πονάνε οι αρθρώσεις σας: Κάντε επαλείψεις στις προβληματικές περιοχές και συνδυάστε τις με εσωτερική λήψη. Για διάστημα 2 μηνών, πίνετε 2-3 φορές την ημέρα 1-2 κουταλάκια χυμό αλόης με χυμό φρούτων και 1 ποτήρι νερό και, μόλις τα συμπτώματα υποχωρήσουν, μειώστε τη δόση στο 1 κουταλάκι πρωί και απόγευμα.
Για μύκητες στα πόδια: Απλώστε το τζελ αλόης πάνω στην περιοχή και τυλίξτε τη με επίδεσμο. Επαναλάβετε μέχρι η μόλυνση να φύγει.
Για μελανιές: Απλώστε την αλόη κατευθείαν πάνω στο χτύπημα 3-4 φορές την ημέρα ή κόψτε ένα φύλλο και δέστε το πάνω στο χτυπημένο σημείο. O πόνος και το πρήξιμο θα μειωθούν αισθητά.
Για μικρά κοψίματα και εκδορές: Πρώτα καθαρίστε την πληγή και έπειτα απλώστε αλόη ή μουσκέψτε έναν επίδεσμο με χυμό αλόης και δέστε τον στη περιοχή. Επαναλάβετε μέχρι το κόψιμο ή η εκδορά να κλείσει. Η αναπλαστική δράση της αλόης θα βοηθήσει να επουλωθεί γρήγορα η μικρή πληγή.
Για εκζέματα: Μπορείτε και εδώ να τη χρησιμοποιείτε εξωτερικά σαν αλοιφή, αλλά και να πίνετε 1-2 κουταλάκια καθημερινά μέχρι το έκζεμα να παρουσιάσει βελτίωση.
Αν σας ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσετε αλόη για καλλυντική χρήση, μη ζητάτε από τα φαρμακεία απλώς «αλόη», αλλά συγκεκριμένα λευκό χυμό αλόης, που δεν βάφει την επιδερμίδα.
«Στο ψάρεμα πρέπει να περνάμε καλά, γιατί αυτός είναι ο λόγος που το κάνουμε» είπε ο Γιάννης Σιδέρης στο σεμινάριο που διοργάνωσε ο Γλαύκος, για να απομυθοποιήσει το βαθύ ψάρεμα. «Tο βάθος δεν δίνει τα ψάρια, απλά δίνει περισσότερες ευκαιρίες» δήλωσε στα μέλη του Συλλόγου ο πλέον διάσημος βαθύτης της χώρας μας, προσγειώνοντας αρκετούς από αυτούς που «καταπίνουν» τα μέτρα σαν να είναι... στραγάλια! 
Η σμέρνα ανήκει στην οικογένεια των μουρενοειδών. Το σώμα της είναι φιδίσιο με χρώμα που ποικίλει στις αποχρώσεις του καφέ και συμπληρώνεται από βούλες υποκίτρινου χρώματος. Το κεφάλι της καταλήγει σε κωνοειδές σχήμα και η μασέλα της είναι εξαιρετικά δυνατή. Αυτό είναι και το πρόβλημα. Τα δόντια της σμέρνας έχουν μια κλήση προς τα μέσα, έτσι αν δαγκώσει κάτι δεν μπορεί να το αφήσει, παρά μόνο αν αποκολλήσει το κομμάτι που δάγκωσε. 
● Όταν η αλόη χρησιμοποιείται για επάλειψη στο δέρμα, θεωρείται ασφαλής, αρκεί ο χυμός να μην μπαίνει κατευθείαν πάνω σε εκτεταμένη ανοιχτή πληγή. Το ενδεχόμενο να προκαλέσει κάποια αλλεργική αντίδραση είναι σπάνιο. Από την άλλη, η κατανάλωση αλόης από το στόμα θέλει προσοχή, γιατί μπορεί να προκαλέσει κράμπες και διάρροια.
● Oι γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, αλλά και όσοι έχουν προβλήματα, όπως πόνους στην κοιλιά, ιστορικό ειλεών ή αλλεργία στο σκόρδο, στο κρεμμύδι και σε άλλα φυτά της οικογένειας αυτής, πρέπει να αποφεύγουν τη λήψη της.
● Η αλόη μπορεί να αλληλεπιδράσει με την υδροκορτιζόνη, τα διουρητικά, τα αντιπηκτικά και με τα φάρμακα για το διαβήτη. Έτσι, μπορεί, για παράδειγμα, να βελτιώσει τη λειτουργία του παγκρέατος, με αποτέλεσμα να χρειαστεί προσαρμογή της δόσης ινσουλίνης. Λόγω της καθαρτικής της δράσης, μπορεί ακόμα να ρίξει τα επίπεδα του καλίου στο αίμα και να προκαλέσει αρρυθμίες.
● Για εσωτερική χρήση, προτιμάτε πάντα τυποποιημένα προϊόντα αλόης.