Κάτι ανάλογο με τον Γκανιέ (κλικ εδώ) είναι και η Δωδεκάρα.
Παιζόταν στο αυλόγυρο του Δημοτικού Σχολείου Καμαριού της Σαντορίνης και οι αντίπαλες ομάδες ήταν διατεταγμένες διαγώνια του αύλειου σχολικού χώρου, από 5 έως 12 περίπου παίχτες αντίστοιχα.
Όταν έβλεπες τον αντίπαλο να κυκλοφοράει έξω από τα όρια του χώρου η οποία προστατεύεται με μια απλή γραμμή, τότε ο αντίπαλος εφόσον ήταν εντός των ορίων είχε το δικαίωμα να τον κυνηγήσει και να τον σκοτώσει.
Όταν όμως ο κυνηγημένος έτρεχε προς την ομάδα του και έμπαινε στα όρια που φαίνονται στην φωτογραφία, τότε γινόταν το αντίστροφο, δηλαδή αυτός κυνηγούσε πλέον τον αντίπαλο είχε το δικαίωμα τώρα να τον κυνηγήσει, γιατί πήρε το δικαίωμα από την φωλιά της ομάδας του.
Αυτό συνέβαινε όταν ο παίχτης έβγαινε τώρα από την φωλιά του, όσους αντίπαλους παίχτες έβλεπε είχε το δικαίωμα να τους κυνηγήσει.
Με την προϋπόθεση όμως, όταν αυτοί ξανάμπαιναν στη φωλιά τους γινόταν το αντίθετο.
Δηλαδή ήταν ένα έξυπνο αθλητικό παιχνίδι και με εγρήγορση των αντανακλαστικών του σώματος και του πνεύματος.
Αυτό γινόταν διαδοχικά μέχρι να περιοριστούν οι παίχτες και παράλληλα αν ο αντίπαλος κατάφερνε και πήγαινε στην αντίθετη φωλιά χωρίς παίχτη, τότε έμπαινε στη φωλιά και έβαζε «Δωδεκάρα» όπου και σήμαινε την νίκη του παιχνιδιού.
 |
| Καμάρι όπως κατασκευάστηκε μετά τον σεισμό του 1956 |
 |
| Μια άλλη όψη του παλιού Καμαριού. Τα τότε αμπέλια, σημερινά τουριστικά καταλύματα |
 |
