Ο κόσμος των ροφών«Τα παρακάτω μπορούν να αποτελέσουν μια θεωρητική βάση για το νέο απνεϊστα ψαροκυνηγό . Ίσως να συμπληρώσουν και τη γνώση κάποιου προχωρημένου. Όμως η πραγματική μάθηση βρίσκεται στην ίδια τη θάλασσα , στις ώρες βυθού και στη συχνότητα συναντήσεων και επιχείρησης σύλληψης ροφών».
Το ψάρι
Ο ροφός ανήκει στις σερρανίδες (βλάχος , στήρα, πίγγα, σφυρίδα κ.λ.π.) αλλά για τον ψαροτουφεκά είναι το αντιπροσωπευτικότερο του είδους αφού αποτελεί το πιο συνηθισμένο θήραμα μεταξύ των συγγενών του. Το χρώμα των μεγάλων ατόμων σε νορμάλ συνθήκες είναι σκούρο καφέ ενώ στα μικρά και μεσαία μεγέθη το σώμα τους διακοσμείται και από κίτρινες κηλίδες . Έχει την ικανότητα να παραλλάσσει το χρώμα του με αυτό του περιβάλλοντος , ιδιαίτερα όταν χωνεύει και όταν καρτερεύει ακουμπισμένος στο βυθό. Εμείς το αποκαλούμε μαύρο όχι άδικα αφού η πρώτη εντύπωση που μας δίνει στο βυθό είναι αυτή. Εξάλλου και η επιστημονική του ονομασία είναι επινέφελος που σημαίνει νεφοσκεπής, σκοτεινιασμένος. Συλλαμβάνει τη λεία του ανοίγοντας απότομα το τεράστιο στόμα του ρουφώντας μια ποσότητα νερού και δημιουργώντας έτσι μία δίνη. Η δίνη αυτή οδηγεί την τροφή του προς αυτόν και ταχύτατα την αιχμαλωτίζει με τις πολλαπλές σειρές μικρών και μυτερών δοντιών. Έτσι πήρε και το σημερινό του όνομα : «ροφώ» - «ρουφάω» - «ροφός».
Βάσει σχήματος θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε το ροφό σε δύο είδη : στον κλασσικό ροφό με το κοντόχοντρο σώμα και στον στενόμακρο με μικρότερη κοιλιά και δυνατότερους μύες. Ο πρώτος συνήθως κατοικεί σε μόνιμα θαλάμια και μετακινείται μόνο κατά τις περιόδους αναπαραγωγής ή για την ανεύρεση καλύτερων συνθηκών διατροφής . Ο δεύτερος είναι υπερκινητικός και επιρρεπέστερος στον υποβρύχιο κυνηγό αφού δεν έχει μόνιμα θαλάμια και την εμπειρία να αποφεύγει τον άνθρωπο.
Είναι μοναχικός έτσι τις περισσότερες φορές θα τον βρούμε μόνο του. Διεκδικεί τη περιοχή του από άλλα άτομα τους είδους του. Πειράματα που έγιναν με τοποθέτηση καθρεπτών έξω από τις φωλιές τους κατέληξαν στην μανιώδη επίθεση του ροφού προς τον καθρέπτη ενώ κάποιες φορές τον έσπασαν με δυνατές κουτουλιές.
Είναι ψάρι ερμαφρόδιτο έτσι ενώ στα πρώτα του χρόνια είναι θηλυκό, αργότερα και σύμφωνα με τις ανάγκες τις περιοχής του μπορεί να γίνει αρσενικό. Πάντως σε προχωρημένη ηλικία είναι σεξουαλικά ουδέτερο ενώ το βάρος του στη λεκάνη της Μεσογείου καταφέρνει να ξεπερνάει τα 35-40 κιλά.
Ο ροφός είναι το κυρίαρχο ψάρι της παράκτιας ζώνης. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες δεν είχε κανένα υπαρκτό εχθρό πέρα από τα ροφοπαράγαδα , τη ζόκα και τα μασούρια. Όταν όμως η τεχνολογία επέτρεψε στον άνθρωπο να κινηθεί υποβρυχίως είτε με αυτόνομη είτε με ελεύθερη κατάδυση και τον εξόπλισε με όπλα που μπορούσαν να σκοτώσουν ψάρια, ο ροφός ξαφνικά απέκτησε τον μεγαλύτερο εχθρό που έμελλε να βλάψει δραστικά το είδος του, αφού ο μεγάλος του όγκος, η νόστιμη σάρκα του και πολλές φορές η απληστία του ψαροκυνηγού κυρίως της δεκαετίας 1980 - 1990 συμπεριλαμβανομένου και εμού, οδήγησαν σε αλόγιστες ροφοψαριές κάθε μεγέθους καθώς και στην κακή διαχείριση των τόπων διαβίωσης τους .
Όμως και οι ροφοί από τη μεριά τους αντέδρασαν στο καινούριο κακό που τους βρήκε.
Τα γονίδια έχουν καταπληκτική μνήμη. Καταφέρνουν να διοχετεύουν τις γνώσεις της παλιάς γενιάς στη νεότερη. Ίσως η πλήρης μεταφορά της γνώσης να συντελείται κάπως αργά, αλλά κάποια στιγμή αυτό συμβαίνει. Και τότε ο ροφός υποσυνείδητα αναγνωρίζει το μαυροντυμένο πλάσμα με το όπλο στο χέρι σαν κίνδυνο. Ας μη το έχει ξανασυναντήσει.
Έτσι φτάνοντας στο σήμερα βλέπουμε το ροφό να έχει βαθύνει, να έχει αραιώσει και να έχει αλλάξει συνήθειες που προφανώς ακολουθούσε εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το υποβρύχιο κυνήγι του ροφού δυσκόλεψε.
Ο τόπος, ο χρόνος, τα σημάδια και οι συνθήκες
Δε θα διάλεγα ποτέ έναν αμιγώς αμμώδη βυθό για να αναζητήσω ροφούς. Αν όμως σε τέτοιους τόπους εντοπίσετε βραχώδεις εξάρσεις θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ψαρότοπο λαχείο. Ίσως να πρόκειται για αψάρευτο μέρος και οι ροφοί που περνούν από κει παραμένουν προκειμένου να απολαύσουν λίγη ησυχία.
Τα μεγάλα μονόπετρα που σχηματίζουν κενά στη βάση τους είναι ιδανικά για κατοικία ροφών. Αξίζει τον κόπο να κάνουμε μερικές ερευνητικές βουτιές σε τέτοια σημεία αφού σίγουρα είναι από τα πιο προσφιλή τους καταφύγια.
Τα κατρακύλια σε απότομους βυθούς όπως σε αρκετά νησιά του Αιγαίου μπορεί να επιφυλάσσουν κάποια ευχάριστη έκπληξη όπως και οι σχισμές σε κάθετους μονοκόμματους βράχους .
Αν δούμε ένα σύννεφο σκόνης στον πυθμένα και δε προέρχεται από μπαρμπούνια ή άλλα μικρόψαρα , πιθανότατα αφορά κάποιο ροφό που μας είδε πρώτος και έτρεξε να κρυφτεί στο θαλάμι του . Όταν στρίβει ωθώντας το σώμα του με τη δυνατή του σα βεντάλια ουρά μπορεί να δημιουργήσει τη θολούρα αυτή.
Όταν τα βράχια συνορεύουν με ποσειδωνία μπορούν να αποτελέσουν υπέροχες κρυψώνες για κάποιους ροφούς εξαιτίας του σκούρου χρώματος των φυκιών το οποίο βοηθάει τον επίσης σκουρόχρωμο επινέφελο να καλύπτεται όταν το επιθυμεί.
Ο ιδανικός βυθός πάντως είναι ο ισοβαθής μικτός , ειδικά όταν μετά την προσβάσιμη από εμάς ξέρα υπάρχουν βαθιά νερά βραχώδους υφής και πλούσια σε ζωή τα οποία μπορούν να συντηρούν τα ρηχότερα θαλάμια με τακτικά ανεβάσματα ροφών.
Αν στους τόπους που υπάρχουν συστάδες βράχων κολλημένες στην άμμο παρατηρήσουμε το σχηματισμό μιας αμμώδους λεκάνης , υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτή η λεκάνη να αποτελεί την είσοδο της κατοικίας ροφού, ο οποίος την έχει διανοίξει προκειμένου να διευκολύνει το πέρασμά του.
Στον ίδιο βυθό η προσοχή μας πρέπει να είναι στραμμένη στην άμμο γύρω από τα βράχια. Το παραμικρό σχήμα που προδίδει ψάρι πρέπει να παρατηρείται προσεκτικά. Ένας ροφός ξαπλωμένος και παραλλαγμένος στην άμμο δίπλα από τη φωλιά του , μπορεί να προσπεραστεί από ένα επιπόλαιο παρατηρητή. Ο προσεκτικός παρατηρητής θα δώσει σημασία σε κάθε τι που δε κολλάει με την εικόνα που βλέπει. Στο σχήμα, στο χρώμα και στην κίνηση.
Ένα από τα σημάδια που μαρτυρούν την ύπαρξη ροφού είναι κατά κύριο λόγο τα μισοχωνεμένα χταπόδια που για κάποιο λόγο έχει αποβάλλει έξω ή κοντά στη φωλιά του. Πρέπει οπωσδήποτε να μπούμε στον κόπο να ψάξουμε τα γύρω θαλάμια. Ακόμα επειδή ο ροφός θέλει καθαρή κατοικία, φροντίζει να βγάζει έξω από αυτή κάθε περιττό . Κοχύλια , μικρές πέτρες και φύκια μαζεμένα κοντά στις ρίζες βράχων είναι υποτιθέμενη ροφοφωλιά.
Αν στις ρίζες των βράχων υπάρχουν μικρόψαρα και δούμε ότι πετάγονται τρομαγμένα , μπορεί να προέρχεται από κάποιο ροφό που προσπαθεί να τα ρουφήξει.
Οι μεγάλες θολούρες διώχνουν το ροφό για καθαρότερα νερά , δηλαδή για βαθύτερα. Όπως και εμάς μας ενοχλεί η σκόνη της ατμόσφαιρας έτσι και για το ροφό η θολούρα δεν είναι και η καλύτερη συνθήκη. ¶σε που και να υπάρχει θα πρέπει να αναλωθούμε σε ατέλειωτες βουτιές μέχρι να τον εντοπίσουμε.
Επίσης ο μεγάλος κυματισμός που επικρατεί για κάμποσες μέρες θα τον διώξει για βαθύτερα νερά, αφού δεν του αρέσει να κοπανιέται στους τοίχους των θαλαμιών του.
Από αεράκι 3-4 μποφόρ Β – ΒΔ είναι ιδανικό για το ψάρεμά του. Ειδικά λίγες μέρες πριν και μετά από τη νέα σελήνη. Αν υπάρχει κι ένα ελαφρύ ρευματάκι ίδιας κατεύθυνσης ακόμα καλύτερα.
Προσωπικά έχω πάψει να ασχολούμαι ιδιαίτερα με τις συνθήκες πλην των ακραίων καιρικών φαινομένων. Σιγά μη δε πάω για το Σαββατιάτικο ψάρεμα αν το θερμοκλινές έχει κατέβει χαμηλά ή αν οι πλανήτες δεν βρίσκονται σε κατάλληλη θέση !!
Καταλληλότερες εποχές θεωρώ αυτές που η θάλασσα ησυχάζει από τους παραθεριστές και κάθε λογής καπεταναίους . Καλύτερη από όλες το Φθινόπωρο.
Αναζητήστε το ροφό μεταξύ των ωρών 11π.μ – 13μ.μ. Τότε υπάρχουν οι μεγαλύτερες πιθανότητες συνάντησης. Και οι πρώτες ώρες τις αυγής είναι μια χαρά αλλά προτιμήστε το ραντεβού των 11-13. Έτσι θα κερδίσετε λίγες ώρες ύπνου παραπάνω αφού δε θα ξυπνήσετε από τα άγρια χαράματα και καλές πιθανότητες θα έχετε να δείτε το μαυρούκο να κάνει τη σιέστα του έξω από τη φωλιά.
Ο εξοπλισμός
Για τον εξοπλισμό τι να πω ? Προσωπικά στα πλαναρίσματά μου σε μεσαία βάθη ένα 100στάρι με ένα ζευγάρι 18άρια δετά και βέργα 6,5 είναι υπεραρκετό. Σε βαθύτερα νερά και για βολές έξω από την τρύπα σε μεγάλα θηράματα με έχει βγάλει ασπροπρόσωπο ένα καδρόνι με 3 λάστιχα 16άρια δετά περαστά και 7άρα βέργα. Μέσα στο θαλάμι ένα δυνατό 75άρι κάνει πολύ καλή δουλειά.
Οι στολές εξωτερικά καλό θα ήταν να μην είναι από ευαίσθητο υλικό, γιατί η επαφή με τα βράχια θα τους κάνει ζημιά. Τα πέδιλα είναι μεγάλο κεφάλαιο. Αν στο μέρος που θα ψαρέψουμε πρόκειται να διανύσουμε μεγάλες αποστάσεις, πρέπει να είναι μικρής έως μεσαίας σκληρότητας .
Αν χρησιμοποιούμε σκάφος μπορούμε να φοράμε και σκληρότερα. Σε κάθε περίπτωση τα κάρβουνα θα μας απαλλάξουν από τη διαδικασία επιλογής. Το μαχαίρι να κόβει καλά και τοποθετημένο στη μέσα μεριά του ποδιού. Ένα μικρό εφεδρικό στη ζώνη είναι απαραίτητο. Μάσκες μικρού ή μεσαίου όγκου ανάλογα με το επιχειρησιακό μας βάθος αρκεί το οπτικό πεδίο που προσφέρουν να είναι αρκετό. Ζώνη ελαστική και τοποθετημένη στους γοφούς όχι στη κοιλιά . Στον πλωτήρα σας απαραίτητα μία άφτερη βέργα και ό,τι άλλο θέλετε αρκεί να μη κουδουνίζουν. Ο φακός νομίζω ότι απαγορεύεται από τη νομοθεσία. Και γενικά ο εξοπλισμός να είναι λειτουργικός και να μας κάνει να αισθανόμαστε άνετα με αυτόν όχι αυτός με εμάς.
Κάποιες τεχνικές
Η ρουτίνα μου
Ο ροφός που μας κοιτάζει σε στάση λαμπάδας και δεν τρυπώνει στο θαλάμι του ενοχλημένος, είναι ένα υποψήφιο θύμα. Η εγκατάλειψη της επιφάνειας πρέπει να γίνει εντελώς αθόρυβα αν είναι δυνατό να μη σηκωθεί νερό από τα πέδιλά μας και ακόμα περισσότερο να μη χτυπηθούν αυτά κατά την προσπάθεια των πρώτων δύσκολων μέτρων της κατάδυσης . Ο αναπνευστήρας θα πρέπει να τοποθετηθεί στη ζώνη βαρών ή να την κρατάει το ζευγάρι μας μέχρι να αναδυθούμε.
Αυτοί που εξισώνουν με τη μέθοδο Valsalva ή Frenzel καλό είναι να έχουν διαρκώς το χέρι στη μύτη τους και να το κάνουν αρκετά τακτικά. Αφενός το τσαφ που κάνουν οι ευσταχιανές κατά την διάνοιξή τους την τελευταία στιγμή είναι αρκετό για να γίνει αντιληπτό από το ροφό και να τον φοβίσει ενώ αν γίνεται νωρίτερα ο θόρυβος είναι πολύ μικρότερος, αφετέρου δεν κάνουμε ορατή την κίνηση της μεταφοράς του χεριού κάθε λίγο και λιγάκι, κίνηση που ο ροφός μπορεί να την εκλάβει και σαν απειλή.
Το χέρι που κρατάει το όπλο πρέπει να είναι τεντωμένο προς την κατεύθυνση του θηράματος καθ όλη τη διάρκεια της βουτιάς και όχι να περιμένουμε την τελευταία στιγμή να το προτείνουμε γιατί μάλλον θα τα χαλάσουμε όλα. Όταν πια μπούμε στη ζώνη αρνητικής πλευστότητας αφήνουμε το σώμα μας να βυθιστεί χωρίς να κάνουμε καμία περαιτέρω κίνηση. Αν χρειαστεί να διορθώσουμε λίγο την πορεία θα το πετύχουμε αλλάζοντας τη γωνία κατεύθυνσης των πέδιλων. Και κάτι σημαντικό. Αν όλα έχουν πάει καλά και ο ροφός εξακολουθεί να μας παρακολουθεί σε στάση λαμπάδας μισοκλείνουμε τα μάτια μας και συνεχίζουμε την πορεία μας προς αυτόν. Δύο γουρλωμένα μάτια είναι ικανά να τρέψουν σε φυγή την τελευταία στιγμή οποιοδήποτε θήραμα . Όταν πια είμαστε σε απόσταση δραστικού βεληνεκούς δε θα διστάσουμε καθόλου. Βολή σε πρώτο χρόνο . Η βέργα που εννοείται θα έχει ακόνισμα βελόνας θα καρφώσει σε καίριο σημείο το ροφό και με το ελεύθερο χέρι θα πάρουμε αμέσως τα μπόσικα του σκοινιού για να μη δώσουμε την ευκαιρία να μας βραχώσει.
Το 90 % των ροφών που έχω συλλάβει αφορά αυτή την τεχνική.
Να πούμε και δύο λόγια για τους παλμούς της καρδιάς. Ένα κεφάλαιο του καταδυτικού αντανακλαστικού (δηλαδή των αυτόματων αντιδράσεων του οργανισμού εξαιτίας της ελεύθερης κατάδυσης) είναι η αντανακλαστική βραδυκαρδία. Όμως σε συνθήκες νορμάλ. Ο νέος ψαροκυνηγός που θα ανταμωθεί με ροφό για πρώτη φορά θα είναι από δύσκολο μέχρι ακατόρθωτο να πείσει την καρδιά του να κατεβάσει παλμούς. Η ταχυπαλμία αυτή από μόνη της είναι αρκετή να φοβίσει το ροφό που έχουμε προσεγγίσει, ακόμα και αν τα παραπάνω έχουν εκτελεστεί με ακρίβεια.
Μέσα στη τρύπα
Θα ήθελα να τονίσω πως στην τρύπα το χτύπημα θα πρέπει να γίνεται μόνο στο κεφάλι και αυτό μόνο όταν ο ροφός είναι στραμμένος προς το μέρος μας. Προσοχή στα χτυπήματα της μάσκας και του όπλου στα βράχια. Ο θόρυβος που θα προκαλέσουν θα αναγκάσουν το ροφό να κρυφτεί σε ασφαλέστερο σημείο και μετά θα είναι δύσκολο να τον ξαναδούμε. Όταν είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε την ανάδυση είναι σοφό την πρώτη ώθηση να τη δώσουμε σπρώχνοντας με το χέρι ένα βράχο προκειμένου να μη δημιουργήσουμε θολούρα από τις δυνατές πεδιλιές του ξεκολλήματος από το βυθό. Αν βλέπουμε ουρά ή το σώμα του ροφού εκτός από το κεφάλι , ψάχνουμε την πρόσβαση από άλλο σημείο και αν αυτό δεν συμβεί αφήνουμε το ροφό προσωρινά στην ησυχία του και επιστρέφουμε είτε μετά από κάποια ώρα είτε στην επόμενη εξόρμηση.
Κατά τη χώνεψη
Ο ροφός που χωνεύει παραλλαγμένος έξω από τη φωλιά του είναι το ευκολότερο υποψήφιο θύμα.
Σε αυτή τη περίπτωση επίσης μια κατά μέτωπο αθόρυβη βουτιά μπορεί να μας δώσει ένα ανέλπιστα εύκολο και αξιόλογο θήραμα. Ο κορεσμός του από το φαγητό μάλλον τον αποχαυνώνει και τα ένστικτα του υπολειτουργούν.
Κατά το πλανάρισμα
Λέγοντας πλανάρισμα εννοούμε τις βουτιές που γίνονται στα μεσόνερα προς αναζήτηση θηράματος, όταν η ορατότητα από την επιφάνεια λόγω βάθους ή θολούρας δεν είναι ικανοποιητική. Στη περίπτωση που με την έναρξη της βουτιάς εντοπίσουμε το ροφό σε στάση λαμπάδας και θεωρούμε πως τα αποθέματα μας σε άπνοια αρκούν για να ολοκληρωθεί η βουτιά με ασφάλεια, συνεχίζουμε την πορεία μας προς αυτόν. Αν όμως αυτό συμβεί στο τέλος του πλαναρίσματος καλό θα ήταν να αρχίσουμε την ανάδυση αφού βάλουμε σημάδια για τον επανεντοπισμό του. Μπορούμε βέβαια να ποντίσουμε και το αποσπώμενο βαρίδι της σημαδούρας μας αφού το ρεύμα μπορεί να μας παρασύρει αρκετά πιο μακριά.
Το αριστερό κατέβασμα
Το αριστερό κατέβασμα είναι ίσως η παλιότερη τεχνική που ακόμα αποδίδει. Ο ροφός που εντοπίστηκε από την επιφάνεια η κατά τη διάρκεια ενός πλαναρίσματος και χώθηκε ήρεμα στη φωλιά του, ενδέχεται να παραμένει στον προθάλαμο του περιμένοντας να δει τι θα συμβεί. Ο ψαροκυνηγός που θα προσπαθήσει να αιφνιδιάσει το ψάρι αυτό θα πρέπει να δείξει όσο το δυνατό μικρότερο όγκο. Έτσι λοιπόν πλησιάζει την είσοδο του θαλαμιού όχι κατά μέτωπο αλλά κολλημένος στην αριστερή του μεριά έχοντας το όπλο προτεταμένο προς την είσοδο. Ο ροφός το μόνο που θα δει θα είναι η βέργα του όπλου και λίγο από το κεφάλι μας. Αν προλάβει να τα δει. Για τους αριστερόχειρες φίλους εννοείται πως ισχύει η δεξιά προσέγγιση.
Και μία προχωρημένη τεχνική…. Το σώμα του ροφού είναι επικαλυμμένο με μία βλεννώδη ουσία έντονης οσμής η οποία εξυπηρετεί την επούλωση των τραυμάτων , το σημάδεμα της περιοχής του αλλά και στο να γλιστράει ευκολότερα στα βραχώδη διαμερίσματά του. Κάποιες ποσότητες αυτού του υλικού φτάνουν μέχρι την επιφάνεια. Κολυμπώντας επιφανειακά πάνω από πετρώδεις βυθούς είναι δυνατό κάποια στιγμή να γίνει αντιληπτή από το πρωτεύον οσφρητικό μας σύστημα η συνηθισμένη οσμή που αναδύει ο ροφός.
Μη το παραβλέψετε ποτέ και ξεκινήστε μια ενδελεχή παρατήρηση στις γύρω πέτρες να βρείτε τα σημάδια της φωλιάς του. Μπορεί να γελάτε διαβάζοντας αυτή την τεχνική που θυμίζει κυνηγόσκυλο φέρμας , αλλά και εγώ δε θυμάμαι πόσα ζώα έχω ξετρυπώσει με τη μέθοδο αυτή. Έχω ακούσει για κάτι παρόμοιο μόνο από ένα άτομο γνωστό έμπορο καταδυτικού υλικού και μάλιστα όπως αναφέρει ο ίδιος «….μου μυρίζει ο πατσάς του…..»!!! Αν έχετε παρόμοια εμπειρία γράψτε .
Το ξεβράχωμα
Ποτέ δε χτυπάμε το ροφό σε άλλο σημείο εκτός του κεφαλιού και πιο συγκεκριμένα ανάμεσα από τα μάτια και λίγο πιο πίσω από αυτά. Για να αποφύγουμε τα ξεβραχώματα χρειαζόμαστε μια πολύ καλή βολή.
Αν όμως βραχώσει μην αναλώνεστε σε άσκοπες βουτιές. Πρώτη κίνηση είναι μία ή παραπάνω βολές με την άφτερη βέργα που πρέπει πάντα να μεταφέρουμε στον πλωτήρα μας. Κατά τη διάρκεια των απαραίτητων διαλειμμάτων επαναφοράς φέρτε στο μυαλό σας την θέση του βραχωμένου ψαριού.
Η λύση μπορεί να είναι ευκολότερη από την προσπάθεια του τραβήγματος. Ενίοτε χρειάζεται και η δύναμη, αλλά τις περισσότερες φορές τη λύση θα τη δώσει η σκέψη. Ψάξτε καλά για διπλανές τρύπες που θα διευκολύνουν την προσπάθεια. Μη διστάσετε να διακόψετε την κατάδυση όταν νομίσετε πως η βουτιά δεν θα ολοκληρωθεί με άνεση. Μη διστάσετε να εγκαταλείψετε το ψάρι όταν καταλάβετε ότι οι δυνάμεις σας δεν επαρκούν για συνέχεια. Το επίπονο μυϊκό έργο θα αναγκάσει τον οργανισμό να παράγει μεγάλες ποσότητες γαλακτικού οξέως , οι μύες θα ατονήσουν και μια κράμπα δεν θα ήταν ό,τι καλύτερο τη στιγμή αυτή. Το ζευγάρι που απαραίτητα θα έχει ανάλογες δυνατότητες με τις δικές μας θα βοηθήσει τη δύσκολη αυτή κατάσταση. Αν έχουμε βαρκάρη, καλό είναι να αντικαταστήσουμε τη ζώνη βαρών με μια 6κιλη βραζιλιάνα αφού αυτό θα μας επιτρέψει άνετες καταδύσεις και αναδύσεις.
Προσοχή στα βράγχια . Ποτέ τα χέρια στα βράγχια του βραχωμένου ροφού. Στη καλύτερη περίπτωση θα έχουμε ένα καταματωμένο χέρι. Στη χειρότερη δε θέλω να το σκέφτομαι. Ένας γάντζος θα μας βγάλει από τη δύσκολη θέση κάποιες φορές.
Σε περίπτωση βραχώματος να προσέχουμε τα μπλεξίματα ζώνης και θήκης μαχαιριού με το ποντισμένο σκοινί της σημαδούρας ή με το σκοινί του όπλου. Πριν από κάθε προσπάθεια βεβαιωνόμαστε πως το μαχαίρι είναι στη θέση του και σε σημείο προσβάσιμο και από τα δύο χέρια.
Αν τα πράγματα φαίνονται πολύ δύσκολα βυθίζουμε μια σημαδούρα με σκοινί δεμένο με το χτυπημένο ψάρι 1-2 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, και το αφήνουμε για αργότερα. Η διαρκής έλξη που ασκεί η σημαδούρα λόγω άνωσης θα αποδυναμώσει το ροφό και μπορεί να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει το θαλάμι του.
Το ένστικτο του κυνηγού
Η δύναμη που κρύβει μέσα του ο κυνηγός. Άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο. Είναι η δύναμη εκείνη που σου λέει αν θα πάς δεξιά ή αριστερά. Η δύναμη αυτή που θα σου φωνάξει να ψάξεις μία πέτρα ανάμεσα από χίλιες. Δε μπορώ να πω αν καλλιεργείται ή είναι επίκτητη. Εκείνο που μπορώ να πω είναι πως φέτος τον Απρίλη σε ένα κολυμπητό ψάρεμα σε τόπο γεμάτο βράχια και ποσειδωνίες κάτι με τραβούσε να επανέλθω σε ένα συγκεκριμένο μονόπετρο. Κατά τα άλλα αδιάφορο. Γύρισα πίσω τα 100 μέτρα που είχα απομακρυνθεί , έκανα μια βουτιά και αναδύθηκα με ένα ψάρι 16 κιλών.
Συμβουλές και παραινέσεις :
Ψαρεύω το ροφό σημαίνει ότι μπορώ σε αυτό το βάθος να επιχειρήσω επανειλημμένες βουτιές.
Όχι στα μικρά. Στη γλώσσα μας λέγοντας μικρά εννοούμε ροφούς κάτω των 2-3 κιλών. Το ψάρι της μπέμπας ή του μπέμπη δε παίζει. Το μωρό μπορεί να χορτάσει και με μία γαρίδα.
Τα μεγάλα μόνιμα ψάρια που χτίζουν οικοσυστήματα γύρω τους τα αφήνουμε να υπάρχουν.
Ποτέ δεν ενοχλούμε , ούτε καν πλησιάζουμε ξένα αλιευτικά εργαλεία.
Να μάθουμε να χορταίνουμε και να τερματίζουμε το ψάρεμά μας όταν έχουμε ήδη βγάλει ένα ροφό . Όχι τόσο επειδή μας το επιβάλλει ο νόμος αλλά επειδή πραγματικά έτσι πρέπει.
Αν τύχει και δείτε συναθροίσεις ροφών αυτές αφορούν σίγουρα διαδικασία αναπαραγωγής. Μη τα πειράξετε και αναζητήστε παραπέρα κάποιο μοναχικό.
Σε όλα τα θηράματά μας αξίζει ένας γρήγορος και αξιοπρεπής θάνατος. Εξάλλου το θήραμα που έχει θανατωθεί γρήγορα είναι νοστιμότερο από αυτό που έχει υποφέρει. Αντανακλαστικές ουσίες ελευθερώνονται στον οργανισμό κάθε πλάσματος που υποφέρει και μετά δεν έχουν την καλύτερη γεύση.
Επίλογος
Σε λίγο ξεκινάω για την Κορώνη. Εκεί αισιοδοξώ να παίξω για άλλη μια φορά το παιχνίδι με τους ροφούς όπως και αρκετοί από εσάς. Ένα παιχνίδι στο οποίο ποτέ δε ρωτήσαμε τον αντίπαλό μας αν επιθυμεί να συμμετέχει . Σήμερα ,διανύοντας το σωτήριο έτος 2010 μ.Χ. ας αφουγκραστούμε καλύτερα τις σημερινές ανάγκες της θάλασσας . Και αυτές είναι σίγουρα πολλές.
Καλές αναδύσεις
Κώστας Ανδρεόπουλος
http://kostasandreopoulos.blogspot.com/2011/03/blog-post.html