Μία κινέζικη αράχνη που βρέθηκε στην Μογγολία αποτελεί το αρχαιότερο απολίθωμα της οικογένειας των αραχνοειδών που έχει βρεθεί ποτέ, όπως ανακοίνωσαν επιστήμονες.
Το θηλυκό, το οποίο έζησε περίπου 165 εκατομμύρια χρόνια πριν, ανήκει σε μία συνομοταξία αραχνών, ευρέως γνωστών σήμερα, ως εκείνες που υφαίνουν «χρυσό» ιστό.
Τα έντομα αυτά φτιάχνουν τον ιστό τους από ένα πολύ σκληρό και ευδιάκριτο χρυσό μετάξι.
Οι ερευνητές δήλωσαν στο περιοδικό «Biology Letters» ότι η Nephila jurassica, όπως ονόμασαν το είδος, θα μπορούσε να έχει πόδια, μήκους περίπου 15 εκατοστών.
«Είναι το μεγαλύτερο από τα απολιθώματα αραχνών», δήλωσε ο καθηγητής Πολ Σέλντεν του Πανεπιστημίου του Κάνσας.
«Ο κορμός της δεν είναι ο μεγαλύτερος, αλλά αν προσθέσεις το μήκος των ποδιών, είναι το μεγαλύτερο», πρόσθεσε.
Σήμερα, τα είδη της Nephila απαντώνται σε τροπικές και υπο-τροπικές περιοχές. Μέχρι να ανακαλυφθεί το συγκεκριμένο απολίθωμα στην Μογγολία, το αρχαιότερο παράδειγμα από αυτό το γένος ήταν περίπου 35.000.000 ετών. Συνεπώς, η ανακάλυψη αυτή τοποθετεί την ύπαρξη της nephila στην Ιουρασική Περίοδο, αποτελώντας έτσι το αρχαιότερο γνωστό είδος αράχνης.
Οι ερευνητές δήλωσαν στο περιοδικό «Biology Letters» ότι η Nephila jurassica, όπως ονόμασαν το είδος, θα μπορούσε να έχει πόδια, μήκους περίπου 15 εκατοστών.
«Είναι το μεγαλύτερο από τα απολιθώματα αραχνών», δήλωσε ο καθηγητής Πολ Σέλντεν του Πανεπιστημίου του Κάνσας.
«Ο κορμός της δεν είναι ο μεγαλύτερος, αλλά αν προσθέσεις το μήκος των ποδιών, είναι το μεγαλύτερο», πρόσθεσε.
Σήμερα, τα είδη της Nephila απαντώνται σε τροπικές και υπο-τροπικές περιοχές. Μέχρι να ανακαλυφθεί το συγκεκριμένο απολίθωμα στην Μογγολία, το αρχαιότερο παράδειγμα από αυτό το γένος ήταν περίπου 35.000.000 ετών. Συνεπώς, η ανακάλυψη αυτή τοποθετεί την ύπαρξη της nephila στην Ιουρασική Περίοδο, αποτελώντας έτσι το αρχαιότερο γνωστό είδος αράχνης.
Κανείς μπορεί να πει με σιγουριά πώς αυτό το αραχνοειδές εξαφανίστηκε, ωστόσο υπάρχει το ενδεχόμενο να εξαφανίστηκε από φυσική καταστροφή.
Η αράχνη παγιδεύτηκε σε ηφαιστειακή στάχτη στον πυθμένα κάποιας λίμνης. Πιθανώς, η στάχτη που έπεσε μετά την έκρηξη την εκτόπισε από τον ιστό της και την έπνιξε. Οποιες και να ήταν οι συνθήκες του «θανάτου» της αράχνης, η διατήρηση των λεπτομερειών σήμερα είναι εξαίσια.
http://www.ethnos.gr/