Η πατάτα, σύμφωνα με τους ειδικούς, αναπτύσσεται κανονικά σε εύρος pH μεταξύ 4.5 και 7.5 με προτίμηση στη ζώνη 6-6.5. Το ριζικό της σύστημα έχει καλή διακλάδωση με μικρή όμως ικανότητα διείσδυσης στο έδαφος. Ευνοϊκά είναι τα ελαφρότερα εδάφη. Μια περιεκτικότητα σε άργιλο από 10-12% έως 25% κάνει τις καλές αποδόσεις δυνατές και αναμενόμενες.Οι υδατικές απαιτήσεις της πατάτας είναι μικρότερες ως την έναρξη σχηματισμού των κονδύλων. Κατά τη διόγκωση των κονδύλων η καλλιέργεια χρειάζεται άφθονο νερό.
Για μια παραγωγή 3 τόνων / στρ. η πατάτα καταναλώνει 15-18 kg άζωτο, 3-7 kg φώσφορο και 21-24 kg Κάλιο. Μεταξύ 50ης και 80ης ημέρας από τη φύτευση η πατάτα προσλαμβάνει το 70% του αζώτου, το 60% του φωσφόρου και το 78% του καλίου. Η αζωτούχος λίπανση με κοινά λιπάσματα γίνεται σε δυο φάσεις, πριν η κατά τη φύτευση και μετά την έναρξη σχηματισμού των κονδύλων. Σε ελαφρά εδάφη και ποικιλίες μεγάλης παραγωγικότητας, όταν η λίπανση γίνεται μα διασπορά σε όλο το χωράφι, εφαρμόζονται 20-30 kg αζώτου / στρ.
Η πατάτα είναι από τις καλλιέργειες που αξιοποιούν πολύ καλά τον εδαφικό φώσφορο. Ο φώσφορος προκαλεί κυρίως αύξηση του αριθμού των κονδύλων και δευτερευόντως του βάρους τους. Οι πρώιμες ποικιλίες χρειάζονται λιγότερο φώσφορο συγκριτικά με τις όψιμες και τις καλλιέργειες σποροπαραγωγής. Η εφαρμογή 10-15 kg /στρ. συνήθως αποδεικνύεται ικανοποιητική.
Η πατάτα είναι καλιόφιλο φυτό. Τα θετικά αποτελέσματα της καλιολίπανσης φαίνονται στην ποιότητα της παραγωγής αλλά και στο μέγεθος της. Η στήριξη του φυτού απέναντι στις ασθένειες, η οικονομική χρήση του νερού, η αυξημένη αντοχή κατά την αποθήκευση κ. α. είναι οι ευεργετικές συνέπειες μιας επαρκούς λίπανσης με κάλιο. Σε μια περιεκτικότητα 120-150 ppm στο έδαφος χρειάζεται συνήθως η εφαρμογή 20-25 kg Καλίου / στρ. Στα αμμώδη εδάφη πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη προσοχή στην έλλειψη Καλίου.
Η χορήγηση μαγνησίου στην καλλιέργεια της πατάτας είναι κατά κανόνα επιβεβλημένη, αφού η μεταφορά των σακχάρων στους κονδύλους γίνεται παρουσία μαγνησίου. Σ' αυτή τη βάση ορισμένες χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς) χρησιμοποιούν ανελλιπώς το Μαγνήσιο στη βασική λίπανση.
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ
Οι κύριες ασθένειες της πατάτας, σύμφωνα με το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης/Π.Κ.Π ΦΥΤΩΝ Ηρακλείου. είναι:
1) Ο ΠΕΡΟΝΟΣΠΟΡΟΣ: Η ευαισθησία της καλλιέργειας αρχίζει όταν τα φυτά αποκτήσουν ύψος 20 - 25 εκ. Για να γίνουν μολύνσεις (το φύλλωμα του φυτού αποκτά κιτρινωπές κηλίδες) είναι απαραίτητη διαβροχή των φυτών και θερμοκρασία 10 - 25οC.
Συστάσεις:1. Η άρδευση να γίνεται τις πρωινές ώρες και τις ημέρες που έχει ηλιοφάνεια.2. Αποφυγή υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης. 3. Να γίνεται συστηματικός έλεγχος στις καλλιέργειες για τυχόν παρουσία κηλίδων της ασθένειας. 4. Εφόσον διαπιστωθούν κηλίδες να γίνει ψεκασμός με το κατάλληλο μυκητοκτόνο.
2) Η ΑΛΤΕΡΝΑΡΙΩΣΗ : Είναι παράσιτο αδυναμίας και προσβάλλει φυτά με μειωμένη ευρωστία. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται με τη μορφή στρογγυλών κηλίδων καστανού χρώματος. Προσβάλλονται και οι κόνδυλοι.
Συστάσεις: 1. Χρησιμοποίηση πιστοποιημένου πατατόσπορου.
2. Να γίνεται αμειψισπορά.
3. Καταστροφή υπολειμμάτων προηγούμενων καλλιεργειών και ζιζανίων.
4. Να αποφεύγεται το πότισμα με τεχνητή βροχή.5. Όταν παρατηρηθούν οι πρώτες κηλίδες, να γίνει καταπολέμηση.
2. Να γίνεται αμειψισπορά.
3. Καταστροφή υπολειμμάτων προηγούμενων καλλιεργειών και ζιζανίων.
4. Να αποφεύγεται το πότισμα με τεχνητή βροχή.5. Όταν παρατηρηθούν οι πρώτες κηλίδες, να γίνει καταπολέμηση.
ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ
Οι κύριοι εχθροί της πατάτας είναι:
1) Η ΦΘΟΡΙΜΑΙΑ : Προκαλεί το σκουλήκιασμα των κονδύλων. Οι προσβολές πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας, κατά τη συλλογή των κονδύλων και κατά την αποθήκευση.
Συστάσεις: 1. Να γίνονται κανονικές αρδεύσεις ώστε να μη δημιουργούνται ρωγμές στο έδαφος. 2. Κατά τη διάρκεια της συγκομιδής να μην αφήνονται πατάτες στην ύπαιθρο τη νύκτα. 3. Οι χώροι αποθήκευσης να είναι καθαροί με μέτριες θερμοκρασίες, να απολυμαίνονται και να προστατεύονται με εντομοστεγές δίχτυ στα ανοίγματα.
Εφόσον οι πατάτες διατηρηθούν στην αποθήκη, συνιστάται σκόνισμα με βάκιλο Θουριγγίας.
2) Ο ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ: Είναι απ΄ τους πιο σοβαρούς εχθρούς της πατάτας. Έχει 3-6 γενιές το χρόνο. Ζημιές κάνουν τα ενήλικα και οι προνύμφες που κατατρώγουν το φύλλωμα.
Σύσταση: Όταν ο πληθυσμός είναι πυκνός, χρειάζεται καταπολέμηση. Συνιστάται συνδυασμός ή εναλλαγή φαρμάκων. Από τα βιολογικά σκευάσματα καλά αποτελέσματα έχει το στέλεχος "τενεμπριόνις" του βακίλου της Θουριγγίας.
http://www.krassanakis.gr/oropedio.htm