Η πατάτα πολλαπλασιάζεται αγενώς από έναν ή περισσότερους οφθαλμούς που φέρει ο κάθε κόνδυλος (τεμαχισμένοι κόνδυλοι µε ένα συνήθως οφθαλμό χρησιμοποιούνται ως “σπόρος”).Αναπτύσσει μόνο δευτερογενείς ρίζες. Οι καρποί που παράγουν τα άνθη της πατάτας είναι πάρα πολλοί μικροί, ερμαφρόδιτοι, κατά κανόνα αυτόστειρα, αλλά και πολλές φορές γόνιμα και τότε δίδουν καρπούς. Άλλες ποικιλίες πατάτας παράγουν γόνιμη γύρη, άρα και καρπούς και άλλες όχι.
Σύμφωνα με τους ειδικούς η άρδευση και η λίπανση αποτελούν τις καλλιεργητικές εργασίες, που περισσότερο από κάθε άλλη φροντίδα, επηρεάζουν την ανάπτυξη και τις αποδόσεις της καλλιέργειας της πατάτας. Η καλύτερη πατατοπαραγωγή επιτυγχάνεται σε περιοχές σχετικά δροσερές µε ομοιόμορφη θερμοκρασία, χωρίς μεγάλες διακυμάνσεις κατά την περίοδο της καλλιέργειας και µε μέτριες ως συχνές βροχοπτώσεις.
Το φύτρωµα των πατατών γίνεται σε 12-30 µέρες από τη φύτευση, όταν η μέση θερμοκρασία του αέρα είναι 12-13 βαθµοί Kελσίου. Γενικά, ψηλές θεοκρασίες πέραν των 26-28 βαθµών Kελσίου ευνοούν την ανάπτυξη του φυλλώματος, ενώ οι χαµηλές θερμοκρασίες ευνοούν την κονδυλοποίηση. Όταν η θερμοκρασία είναι χαµηλή (15-18 βαθµοί Kελσίου), η υγρασία αρκετή και ο φωτισµός άφθονος, περιορίζεται η ανάπτυξη του υπέργειου τµήµατος των φυτών και ευνοείται η ανάπτυξη των κονδύλων. Όταν η θεοκρασία πέσει κάτω από τους 3 βαθµούς Κελσίου, το φύλλωµα των φυτών υφίσταται ζηµιές. Στους µείον 2 βαθμούς Κελσίου τα φυτά παγώνουν και καταστρέφονται.
Πριν από τη φύτευση το έδαφος πρέπει να προετοιμαστεί κατάλληλα, δηλαδή να γίνει µια βαθιά καλλιέργεια 40-45 εκ. το καλοκαίρι και µια καλλιέργεια µε περιστροφικές τσάπες πριν από τη φύτευση. M' αυτό τον τρόπο αποφεύγεται η δημιουργία σβόλων που θα προκαλούσαν χτυπήματα στους κονδύλους κατά την εκρίζωση.
Το βάθος φύτευσης πρέπει να είναι µεταξύ14-20 εκατοστά, ανάλογα µε την ποικιλία. Ποικιλίες που κονδυλοποιούν ξέβαθα, όπως π.χ. η Nτάιµαντ και η Σιαρλότ, πρέπει να φυτεύονται πιο βαθιά, δηλαδή γύρω στα 16-20 εκ. για να αποφευχθεί το πρασίνισµα των κονδύλων και η εύκολη προσβολή τους από τον περονόσπορο.
Στις µεγαλοκόνδυλες ποικιλίες (π.χ. Σπούντα, Μοντιάλ κ.α.) συστήνεται συμπληρωματικό παράχωµα μετά το φύτεµα και πριν από το φύτρωµα, εφόσον το βάθος σποράς ήταν σχετικά μικρό (π.χ. 12-15. εκ.).
H άρδευση πρέπει να είναι τέτοια, έτσι που να υπάρχει πάντοτε διαθέσιµη εδαφική υγρασία, ειδικά από το στάδιο της κονδυλοποίησης µέχρι λίγο πριν από τη συγκομιδή. Αν σ' αυτό το στάδιο διψάσει η φυτεία και μεταδοθεί άφθονο νερό και αζωτούχο λίπασµα, πολύ πιθανό οι κόνδυλοι να σκάσουν (κάνουν σχισμές).http://www.krassanakis.gr/oropedio.htm