Γεώργιο Σίνα.
Το σχετικό κείμενο αναφέρεται στην αναστήλωση σε αστικά τοπία υψηλής
σεισμικότητας, όπως το κέντρο της Αθήνας, και επικεντρώνεται στην
ανακαίνιση της Ακαδημίας Αθηνών: στην αποκατάσταση των στεγών, τον
καθαρισμό των μαρμάρινων επιφανειών και την αποκατάσταση βλαβών σε
μαρμάρινους κίονες και στα αγάλματα της Αθηνάς και του Απόλλωνα, καθώς
και στην εξαιρετικά δυσχερή εργασία της αποκατάστασης των τοιχογραφιών
που κοσμούν την κεντρική αίθουσα τελετών του κτιρίου, οι οποίες είχαν
υποστεί φθορές λόγω υγρασίας.
Η μελέτη περιλαμβάνεται στον τόμο «Sustainable Environmental Design in ArchitectureImpacts on Health» (Αειφόρος περιβαλλοντικός σχεδιασμός στην αρχιτεκτονική: Επιπτώσεις στην υγεία, Springer, New York 2012), τον οποίο επιμελήθηκαν η αρχιτέκτονας Ματίνα Ρασσιά, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, και ο Πάνος Παρδαλός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, και υπογράφεται από τον ακαδημαϊκό Αντώνιο Κουνάδη, ομότιμο καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και τον Νικόλαο Μακρή, καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά στοιχεία που προέκυψαν κατά τις εργασίες αποκατάστασης ήταν η δυναμική ευστάθεια των δύο αγαλμάτων της Αθηνάς και του Απόλλωνα (έργα του γλύπτη Λεωνίδα Δρόσου) που βρίσκονται στην κορυφή ψηλών κιόνων στην πρόσοψη της Ακαδημίας.
Παρά τους ισχυρούς σεισμούς που δέχθηκαν εδώ και 140 χρόνια οι δύο στήλοι παρουσιάζουν αξιοθαύμαστη σταθερότητα. Η απάντηση βρίσκεται στην υιοθετηθείσα κατασκευαστική λύση των σπονδυλωτών κιόνων, αντί των μονολιθικών, διότι έχει αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του μεγέθους του σεισμικού κραδασμού λόγω απορρόφησης της ενέργειας από την κρούση και ολίσθηση μεταξύ των σπονδύλων.
«Χαρακτηριστικό είναι ότι όσο ψηλότερος είναι ένας κίονας τόσο ευσταθέστερο καθίσταται το άγαλμα, κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό με την κοινή λογική», εξηγεί στο ΒΗΜΑ ο ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης .
Το φωτογραφικό υλικό που υποστηρίζει τη μελέτη προβάλλει στις λεπτομέρειές του το εξαίρετο κτίριο της «τριλογίας» του Θεόφιλου Χάνσεν, το οποίο έχει χαρακτηριστεί «το ωραιότερο νεοκλασσικό οικοδόμημα του κόσμου».
Η μελέτη περιλαμβάνεται στον τόμο «Sustainable Environmental Design in ArchitectureImpacts on Health» (Αειφόρος περιβαλλοντικός σχεδιασμός στην αρχιτεκτονική: Επιπτώσεις στην υγεία, Springer, New York 2012), τον οποίο επιμελήθηκαν η αρχιτέκτονας Ματίνα Ρασσιά, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, και ο Πάνος Παρδαλός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, και υπογράφεται από τον ακαδημαϊκό Αντώνιο Κουνάδη, ομότιμο καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και τον Νικόλαο Μακρή, καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά στοιχεία που προέκυψαν κατά τις εργασίες αποκατάστασης ήταν η δυναμική ευστάθεια των δύο αγαλμάτων της Αθηνάς και του Απόλλωνα (έργα του γλύπτη Λεωνίδα Δρόσου) που βρίσκονται στην κορυφή ψηλών κιόνων στην πρόσοψη της Ακαδημίας.
Παρά τους ισχυρούς σεισμούς που δέχθηκαν εδώ και 140 χρόνια οι δύο στήλοι παρουσιάζουν αξιοθαύμαστη σταθερότητα. Η απάντηση βρίσκεται στην υιοθετηθείσα κατασκευαστική λύση των σπονδυλωτών κιόνων, αντί των μονολιθικών, διότι έχει αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του μεγέθους του σεισμικού κραδασμού λόγω απορρόφησης της ενέργειας από την κρούση και ολίσθηση μεταξύ των σπονδύλων.
«Χαρακτηριστικό είναι ότι όσο ψηλότερος είναι ένας κίονας τόσο ευσταθέστερο καθίσταται το άγαλμα, κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό με την κοινή λογική», εξηγεί στο ΒΗΜΑ ο ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης .
Το φωτογραφικό υλικό που υποστηρίζει τη μελέτη προβάλλει στις λεπτομέρειές του το εξαίρετο κτίριο της «τριλογίας» του Θεόφιλου Χάνσεν, το οποίο έχει χαρακτηριστεί «το ωραιότερο νεοκλασσικό οικοδόμημα του κόσμου».