για μια ADSL σύνδεση. Είχαν 10-20 πραγματικούς φίλους και όχι 500-600 διαδικτυακούς. Μάθαιναν από μικρά να συζητάνε live και όχι να κάνουν μόνο like και poke. Έπαιζαν έως ότου έβγαιναν στο μπαλκόνι οι μανάδες τους και φώναζαν το χαρακτηριστικό "Έλα παιδί μου σπίτι βράδιασε!!!!" που αυτόματα σήμαινε και την λήξη του παιχνιδιού. Δεν ήταν κλεισμένα στο δωμάτιο τους μπροστά σε μια οθόνη PC παίζοντας RPG games. Ας θυμηθούμε λοιπόν οι μεγαλύτεροι και ας μάθουν οι μικρότεροι μερικά από τα παιχνίδια που παίζαμε ως παιδιά και εμείς.
Η μακριά Γαϊδούρα
Αφού τα παιδιά χωριστούν σε δύο ίσες ομάδες, αποφασίζουν ποια ομάδα
τα φυλάει. Από την ομάδα που τα φυλάει, ένα παιδί, η «μάνα», αναλαμβάνει
να στηρίζει την μακριά γαϊδούρα γι' αυτό και ακουμπά με την πλάτη
σταθερά σε ένα τοίχο. Τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας, το ένα πίσω από το
άλλο, πιάνονται γερά μεταξύ τους και σκύβουν κρύβοντας το κεφάλι τους
πλάι στα πόδια του μπροστινού για να μη χτυπήσουν.
Σχηματίζεται, έτσι, ένας «διάδρομος» από τις πλάτες των παιδιών. Πάνω
εκεί πηδάνε και κάθονται, αφού πάρουν φόρα τα παιδιά της άλλης ομάδας,
ένα προς ένα.
Αν από το βάρος ή τη φόρα κάπου σπάσει η μακριά γαϊδούρα, το παιχνίδι
αρχίζει από την αρχή. Αν όμως ανέβει όλη η ομάδα, ο πρώτος που πήδηξε
πάνω στη μακριά γαϊδούρα ορίζει κρυφά με τη μάνα έναν αριθμό.
Στη συνέχεια ορίζουν κάποιο από τα παιδιά της μακριάς γαϊδούρας να τον
μαντέψει. Αν το παιδί μαντέψει σωστά τότε η ομάδα του κερδίζει και είναι
η σειρά της άλλης ομάδας να φυλάξει. Αν όμως δεν μαντέψει σωστά η ίδια
ομάδα ξανακάνει τη μακριά γαϊδούρα. Και η «καβαλαρία» συνεχίζεται.
Η Τυφλόμυγα
Επιλέγεται ύστερα από κλήρωση ένα από τα παιδιά και του κλείνουν τα
μάτια με ένα πανί, για να μη βλέπει και το παιχνίδι αρχίζει. Τα υπόλοιπα
παιδιά που συμμετέχουν, γυρίζουν γύρω - γύρω από το παιδί που κάνει την
τυφλόμυγα και το πειράζουν. Εκείνο προσπαθεί να πιάσει κάποιο από τα
παιδιά και κερδίζει μόνο, αν καταλάβει ποιο είναι το παιδί που έπιασε.
Το παιδί που πιάστηκε και αναγνωρίστηκε γίνεται η επόμενη τυφλόμυγα
Ο Άρρωστος
Αυτό το παιχνίδι παίζεται με 2-8 παίκτες και με μπάλα. Ο παίκτης, που
έχει τη μπάλα τη δίνει στον άλλον. 'Όταν πέσει η μπάλα από κάποιον
παίκτη πρώτη φορά λέμε ότι είναι λίγο άρρωστος. Την επόμενη λέμε είναι
άρρωστος, πολύ άρρωστος, πάει στο νοσοκομείο, κάνει εγχείρηση, στον
τάφο, και μετά βρικόλακας. 'Όταν γίνει βρικόλακας παίρνει την μπάλα και
κυνηγάει τους άλλους. Όποιον πιάσει βγαίνει απ' το παιχνίδι.
Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα
Η ομάδα των παιδιών τα βγάζει για να δούνε ποιος τα φυλάει και αυτό
στέκεται σε απόσταση με το πρόσωπο στον τοίχο λέγοντας: "Στρατιωτάκια
ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα". Μόλις αυτός γυρίσει προς τα παιδιά που
βρίσκονται σε απόσταση πίσω από την πλάτη του και κάνουν διάφορες
κινήσεις πρέπει να μείνουν ακίνητα.
Εκείνος τότε θα περιδιαβεί ανάμεσά τους με σκοπό να τα κάνει να
κουνηθούν ή να γελάσουν, χωρίς όμως να τ' ακουμπήσει. Αν κάποιος
κουνηθεί τον βγάζει από το παιχνίδι. Το ίδιο επαναλαμβάνεται μέχρι να
μείνει ο τελευταίος, ο οποίος και καλείται να τα φυλάξει.
Το σπασμένο τηλέφωνο
Το παιχνίδι παίζεται με όσους παίχτες θέλετε. Τα παιδιά κάθονται στη
σειρά και ο πρώτος λέει μία λέξη στο αυτί του δεύτερου, ο δεύτερος στον
τρίτο, ... έτσι ώστε να φτάσει στον τελευταίο. Αν ο τελευταίος βρει την
αρχική λέξη, τότε πηγαίνει μπροστά και λέει τη δική του.
Το σχοινάκι
Παίζουν όσα παιδιά θέλουν, αλλά όχι πάρα πολλά. Δύο παιδιά βγαίνουν έξω
και γυρνούν το σχοινάκι. Τα υπόλοιπα παιδιά πηδούν. Όποιο μπερδευτεί στο
σχοινάκι, χάνει, βγαίνει έξω και γυρνάει το σχοινί. Ο άλλος που
γυρνούσε, μπαίνει μαζί με τα άλλα παιδιά και έτσι το παιχνίδι
συνεχίζεται.
Το κουτσό
Παιζόταν από δυο άτομα. Το πρώτο παιδί που άρχιζε, έριχνε μια στρογγυλή
πέτρα στην αρχή του σχεδίου. Έπρεπε στηριγμένο στο ένα πόδι να σπρώξει
μ' αυτό την πέτρα ώστε να βγει έξω από το σχέδιο στην αρχή. Στη συνέχεια
έριχνε την πέτρα στο δεύτερο τετράγωνο κι έμπαινε με το ένα πόδι στο
σχέδιο και τετράγωνο-τετράγωνο έφτανε σ' εκείνο που βρισκόταν η πέτρα.
Πάλι χτυπώντας την με το πόδι με το οποίο πατούσε στο έδαφος προσπαθούσε
τετράγωνο -τετράγωνο να τη βγάλει έξω από το σχέδιο στην αρχή του. Αυτή
η διαδικασία συνεχιζόταν με το τρίτο, το τέταρτο και το πέμπτο
τετράγωνο. Δεν έπρεπε ούτε η πέτρα ούτε το πόδι να ακουμπήσει στις
γραμμές του σχεδίου. Αν ακουμπούσε στη γραμμή έβγαινε από το παιχνίδι
και ξεκινούσε το άλλο παιδί. Επίσης έχανε το παιδί του οποίου η πέτρα δε
θα πήγαινε στο τετράγωνο που ήταν η σειρά του. Αν για παράδειγμα έπρεπε
να ρίξει την πέτρα του στο 4ο τετράγωνο κι αυτή όπως την πετούσε
πήγαινε στο 5ο τότε το παιδί αυτό έχανε και συνέχιζε το άλλο παιδί.
Τα μήλα
Τα μήλα είναι ένα ωραίο παιχνίδι. Παίζεται με πολλά παιδιά. Δυο παίχτες
είναι έξω, δηλαδή στις δυο άκρες, και τα υπόλοιπα παιδιά είναι μέσα.
Στην αρχή οι δυο παίχτες πετάνε τρεις φορές την μπάλα ψηλά και οι άλλοι
προσπαθούν να την πιάσουν. Εάν ένας παίχτης πιάσει και τις τρεις μπαλιές
παίρνει τρία μήλα, δηλαδή τρεις ζωές. Εάν πιάσει τις δυο, θα πάρει δυο
ζωές, αν πιάσει μία μπαλιά θα πάρει μία ζωή.
Μετά οι δυο παίχτες στέκονται στις άκρες και αρχίζουν να πετάνε την
μπάλα, σκαφτές μπαλιές, και προσπαθούν να πετύχουν με την μπάλα κάποιο
παιδί που είναι μέσα. Αν η μπάλα ακουμπήσει κάποιο παιδί, αυτό καίγεται
και βγαίνει από το παιχνίδι. Εάν όμως έχει ζωή, δε θα βγει από το
παιχνίδι. Απλά θα έχει χάσει τη ζωή του. Εάν όμως κάποιο παιδί πιάσει
την μπάλα, χωρίς αυτή να έχει χτυπήσει κάτω ή σε κάποιο παιδί, τότε
κερδίζει ένα μήλο, δηλαδή μια ζωή.
Όταν καούν όλα τα παιδιά και μείνει ένας παίχτης στο παιχνίδι, προσπαθεί
να αποφύγει τις δέκα μπαλιές που θα του ρίξουν. Εάν τα καταφέρει και
δεν καεί, κέρδισε!
Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί
Αυτό είναι ένα γνωστό παιχνίδι, που δε χρειάζεται εξοπλισμό, αλλά μόνο
το χέρι μας. Οι παίκτες κάθονται σε κύκλο, ακόμη και όρθιοι, και λένε
ρυθμικά "πέτρα, ψαλίδι, χαρτί!" και μόλις ολοκληρώνουν τη φράση, κάνουν
ταυτόχρονα συμβολικά με το χέρι τους ένα από τα αντικείμενα αυτά, όποιο
έχουν επιλέξει. Τότε, κοιτάζουν ποιος κερδίζει, ανάλογα με τα
αντικείμενα και παίρνουν αντίστοιχα έναν πόντο.
Συγκεκριμένα, το χαρτί κερδίζει την πέτρα, το ψαλίδι κερδίζει το χαρτί
και η πέτρα κερδίζει το ψαλίδι. Μπορεί να οριστεί από την αρχή σε πόσους
πόντους θα τελειώσει το παιχνίδι. Παίζεται με δυο παίκτες.
Αφιερωμένο στη γενιά της
αλάνας, της αυλής του σχολείου και της γειτονιάς... Στους σημερινούς
30άρηδες – 40άρηδες, σε όσους και όσες χτυπήσανε στο παιχνίδι, ήπιανε
νερό από το λάστιχο της βρύσης και φυσικά δεν πάθανε τίποτα...
http://www.arive.gr