Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Πώς έφυγε από τη ζωή ο Αλέξανδρος Ωνάσης, γκρεμίζοντας τον πατέρα του και την αυτοκρατορία που είχε χτίσει!

Η τραγωδία του Έλληνα Κροίσου Αριστοτέλη Ωνάση
Πώς έχασε τη μέρα των γενεθλίων του τον μονάκριβο γιο του Αλέξανδρο!
Στις 20 Ιανουαρίου 1906, στην προκυμαία του λιμανιού της Σμύρνης, ένας γραμματικός περιμένει το αφεντικό του να του πεί τα ευχάριστα μαντάτα.
Το αφεντικό είναι ο καπνοβιομήχανος Σωκράτης Ωνάσης,με τόπο καταγωγής το Μουταλάσι της Καππαδοκίας, που γύριζε με
το βαπόρι από την Καβάλα, όπου αγόρασε καπνά.
- Να σου ζήσει εφέντη ο γιός ! Είπε στον Σωκράτη ο υπάλληλός του.
Εκείνος αφού τον ευχαρίστησε, πήρε την άμαξα και έτρεξε να δεί τον διάδοχό του τον Αριστοτέλη, που με το δαιμόνιο επιχειρηματικό μυαλό του, έγινε μέγας και τρανός. Τα 73α γενέθλια του, ο Αριστοτέλης τα γιόρταζε στη Νέα Υόρκη, όταν ήρθε το κακό μαντάτο που του άλλαξε ριζικά τη ζωή που «δεν είχε πλέον κανένα νόημα». Και θα δούμε πώς..

 Πατέρας και γιος, τις μέρες της ευτυχίας
Στα τέλη του 1972, ο Ωνάσης οργάνωσε την Ολυμπιακή Αεροπλοϊα την οποία θα έδινε στο γιο του Αλέξανδρο να την διευθύνει. Έβαλε τότε δίπλα του μία αεροσυνοδό για να διώξει απο κοντά του τη μεγαλύτερή του κατά 17 χρόνια (42 ετών) Φιόνα Φον Τύσσεν…
Αυτό βεβαίως έγινε. Αλλά θα έλθει τότε το μεγάλο πλήγμα για τον Ωνάση, τον Γενάρη του 1973, ανήμερα των γενεθλίων του.
Ο Αλέξανδρος (τον απέκτησε με την Τίνα Λιβανού, στις 30-4-1948), με τους δύο πιλότους του πατέρα του, έναν Άγγλο και έναν Αμερικανό, ανέβηκε στο καινούργιο “πιάτζιο” για να το δοκιμάσει.
Μετά θα έφευγε με το λίαρ τζέτ για το καρναβάλι του Ρίο. Το «πιάτζιο», μόλις συμπλήρωσε την τροχοπέδηση στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και απογειώθηκε, σε κλάσματα δευτερολέπτου, άγνωστο πώς, κατέπεσε και συνετρίβη από ύψος 10-15 μέτρων με ταχύτητα 160 χλμ την ώρα … Ο Αλέξανδρος τραυματίσθηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ και ελαφρά οι άλλοι δύο πιλότοι.
Ο Αριστοτέλης, γιόρταζε με φίλους τα γενέθλιά του στη Νέα Υόρκη που ήταν τα πιο μαύρα της ζωής του, γιατί συνεργάτες του τον πληροφόρησαν αμέσως για τον σοβαρό τραυματισμό του μονάκριβου γιού του Αλέξανδρου. Παράτησε τα γλέντια και τις τελετές κι έφυγε εσπευσμένως απο την Νέα Υόρκη με την Τζάκυ στην Αθήνα, έχοντας μαζί του τρεις αμερικανούς νευροχειρουργούς υπο τον Πόκιν, τον καλύτερο στον κόσμο.
Αλλα και το γραφείο του στο Λονδίνο ναύλωσε αεροπλάνο της ΒΕΑ και μετέφερε αμέσως, μοναδικό επιβάτη, την άγγλο νευροχειρουργό Ρίτσαρσον στην Αθήνα…
Την επομένη το μεσημέρι, 23 Ιανουαρίου 1973, οι τέσσερις διάσημοι νευροχειρουργοί εξέτασαν για τελευταία φορά τον Αλέξανδρο και αργά το απόγευμα ο Πόκιν καλεί τον Αριστοτέλη και του λέει ξερά: «Δεν υπάρχουν ελπίδες διάσωσης του γιού σου και κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί στη ζωή είναι άσκοπη και βασανιστική». Λίγα λεπτά μετά, στις 7, ο Αριστοτέλης για να επέλθει ταχύτερα το αναπόφευκτο και να μην ταλαιπωρείται ο ασθενής, ζητεί από τους γιατρούς να βγάλουν αμέσως τα σωληνάκια…
Μόλις οι γιατροί ανήγγειλαν το θάνατο του Αλέξανδρου η μητέρα του Τίνα λιποθύμησε και ο Αριστοτέλης ξέσπασε σε λυγμούς. Και μέχρι σήμερα, αν και πολλά ελέχθησαν στο παρασκήνιο, κανείς δεν μπόρεσε να μάθει ποιοί «έφαγαν», άν «έφαγαν», τον ηλικίας, μόλις 25 ετών, Αλέξανδρο και κτύπησαν τον Ελληνα κροίσο εκεί που πονούσε. Πάνω από 10.000 συλλυπητήρια τηλεγραφήματα δέχτηκε η οικογένεια Ωνάση, από βασιλείς, προέδρους, πρωθυπουργούς, και απλούς ανθρώπους, ενώ την ίδια ώρα με τον Αλέξανδρο, πέθανε και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον.
Κουράγιο Τέλη!
 
Φεύγοντας ο Ωνάσης από το ΚΑΤ καταρρακωμένος ψυχικά και σωματικά, τον άκουσα να λέει σε συνεργάτη του ( τον καθηγητή Ιω. Γεωργάκη), που προφανώς του είπε να κάνει «κουράγιο» : «Τι κουράγιο να κάνω όταν χάνω το μονάκριβο παιδί μου!.. Η ζωή για μένα πλέον, δεν έχει κανένα νόημα…»
Πήγε στο αεροδρόμιο, είδε τα συντρίμμια του «πιάτζιο», έκλαψε με λυγμούς σα μωρό παιδί, και μετά έφυγε με την Τζάκυ στην Αμερική, ενώ στο Σκορπιό γινόταν η κηδεία του Αλέξανδρου. Από τον καημό του πέθανε στο Παρίσι δυο χρόνια μετά, το 1975 από μυασθένεια, ενώ η Τίνα το 1974!
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
 http://www.4news.gr

Κλικ στις ιστοσελίδες μας: Αρμενιστής, Εμείς και η Κοινωνία μας, Γιάννης Αργυρός Σαντορίνη