Μίλησε όταν έκλεισε τα τρία του χρόνια και περνούσε την ώρα του φτιάχνοντας πύργους από τραπουλόχαρτα.
Βλέποντας το γερμανικό στρατό να παρελαύνει, αποκάλεσε τους στρατιώτες "κακομοίρηδες" στους οποίους δε θα ήθελε ποτέ να μοιάσει.
"Οι δάσκαλοι στο δημοτικό μου φαίνονταν σα λοχίες και οι καθηγητές στο λύκειο σα λοχαγοί", θα πει πολύ αργότερα.
Αυτοί οι λοχαγοί καθηγητές του λυκείου τον θεωρούν από τους πλέον αργόστροφους μαθητές που είχαν ποτέ. Αλλά δεν το λένε έτσι, στον αέρα. Το αιτιολογούν επιστημονικά και άκρως παιδαγωγικά οι άνθρωποι: "δεν απαντά ποτέ αμέσως σε μια ερώτηση. Σκέφτεται ώρες προτού απαντήσει. Δεν αποστηθίζει ποτέ τίποτα. Δηλαδή και να προσπαθήσει, δε μπορεί να το κάνει".
Είναι απείθαρχος, δεν υπακούει σε καμία εντολή, δεν ευθυγραμμίζεται με κανέναν κανόνα, δεν έχει ενδιαφέροντα, δεν ασχολείται με κανένα άθλημα. Κι επιπροσθέτως είναι και Εβραίος. Θέλεις κι άλλα για να καταλάβεις ότι αυτό το παιδί ήταν μια σκέτη καταστροφή;
Κι όμως, ήδη από το δημοτικό, έχει διαβάσει ουκ ολίγα βιβλία βιολογίας, ιατρικής, μαθηματικών, φυσικής και φιλοσοφίας. Δεν αρκούν όμως αυτά για το σχολείο. Ένας καθηγητής του, όχι κακός, ο Ζόσεφ Ντέγκενχαρτ, του λέει ότι δε καταφέρει τίποτα στη ζωή του και καλύτερο θα ήταν να σταματήσει να προσπαθεί να πάρει το απολυτήριο. Προετοιμάζεται μόνος του για την Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης αλλά παίρνει 20 στα μαθηματικά και 02 σε όλα τα άλλα μαθήματα. Έτσι, αποτυγχάνει!
Ένας καθηγητής, βλέποντας πράγματα σε αυτόν, τον συμβουλεύει να προετοιμαστεί σε ένα μικρό σχολείο του Ααράου και να ξαναδοκιμάσει. Τα καταφέρνει! Περνάει στο τμήμα μαθηματικών και φυσικής του Πολυτεχνείου. Ως φοιτητής δεν αλλάζει: αντιδραστικός, αφηρημένος, εριστικός, αδιάφορος, εγωκεντρικός. Αργότερα θα δηλώσει ότι δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, εκτός από μια παράφορη περιέργεια.
Αποφοίτησε από τη σχολή του το 1901 με τον δεύτερο χειρότερο βαθμό ανάμεσα σε όλους τους συμφοιτητές του. Αυτός ο βαθμός του απαγόρευσε να βρει κάποια ακαδημαϊκή θέση με αποτέλεσμα να εργαστεί ως ειδικός τεχνικός τρίτης τάξης στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών της Βέρνης (1902-1909) ενώ παίρνει την Ελβετική υπηκοότητα και απαλλάσσεται από το γερμανικό στρατό. Κάπου εκεί ξεκινάει η πορεία του προς την κορυφή της παγκόσμιας επιστήμης, πορεία που θα τον καθιερώσει ως συνώνυμο του έξυπνου ανθρώπου.
Το όνομά του ήταν Άλμπερτ Αϊνστάιν...
Βλέποντας το γερμανικό στρατό να παρελαύνει, αποκάλεσε τους στρατιώτες "κακομοίρηδες" στους οποίους δε θα ήθελε ποτέ να μοιάσει.
"Οι δάσκαλοι στο δημοτικό μου φαίνονταν σα λοχίες και οι καθηγητές στο λύκειο σα λοχαγοί", θα πει πολύ αργότερα.
Αυτοί οι λοχαγοί καθηγητές του λυκείου τον θεωρούν από τους πλέον αργόστροφους μαθητές που είχαν ποτέ. Αλλά δεν το λένε έτσι, στον αέρα. Το αιτιολογούν επιστημονικά και άκρως παιδαγωγικά οι άνθρωποι: "δεν απαντά ποτέ αμέσως σε μια ερώτηση. Σκέφτεται ώρες προτού απαντήσει. Δεν αποστηθίζει ποτέ τίποτα. Δηλαδή και να προσπαθήσει, δε μπορεί να το κάνει".
Είναι απείθαρχος, δεν υπακούει σε καμία εντολή, δεν ευθυγραμμίζεται με κανέναν κανόνα, δεν έχει ενδιαφέροντα, δεν ασχολείται με κανένα άθλημα. Κι επιπροσθέτως είναι και Εβραίος. Θέλεις κι άλλα για να καταλάβεις ότι αυτό το παιδί ήταν μια σκέτη καταστροφή;
Κι όμως, ήδη από το δημοτικό, έχει διαβάσει ουκ ολίγα βιβλία βιολογίας, ιατρικής, μαθηματικών, φυσικής και φιλοσοφίας. Δεν αρκούν όμως αυτά για το σχολείο. Ένας καθηγητής του, όχι κακός, ο Ζόσεφ Ντέγκενχαρτ, του λέει ότι δε καταφέρει τίποτα στη ζωή του και καλύτερο θα ήταν να σταματήσει να προσπαθεί να πάρει το απολυτήριο. Προετοιμάζεται μόνος του για την Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης αλλά παίρνει 20 στα μαθηματικά και 02 σε όλα τα άλλα μαθήματα. Έτσι, αποτυγχάνει!
Ένας καθηγητής, βλέποντας πράγματα σε αυτόν, τον συμβουλεύει να προετοιμαστεί σε ένα μικρό σχολείο του Ααράου και να ξαναδοκιμάσει. Τα καταφέρνει! Περνάει στο τμήμα μαθηματικών και φυσικής του Πολυτεχνείου. Ως φοιτητής δεν αλλάζει: αντιδραστικός, αφηρημένος, εριστικός, αδιάφορος, εγωκεντρικός. Αργότερα θα δηλώσει ότι δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, εκτός από μια παράφορη περιέργεια.
Αποφοίτησε από τη σχολή του το 1901 με τον δεύτερο χειρότερο βαθμό ανάμεσα σε όλους τους συμφοιτητές του. Αυτός ο βαθμός του απαγόρευσε να βρει κάποια ακαδημαϊκή θέση με αποτέλεσμα να εργαστεί ως ειδικός τεχνικός τρίτης τάξης στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών της Βέρνης (1902-1909) ενώ παίρνει την Ελβετική υπηκοότητα και απαλλάσσεται από το γερμανικό στρατό. Κάπου εκεί ξεκινάει η πορεία του προς την κορυφή της παγκόσμιας επιστήμης, πορεία που θα τον καθιερώσει ως συνώνυμο του έξυπνου ανθρώπου.
Το όνομά του ήταν Άλμπερτ Αϊνστάιν...
Κλικ στις ιστοσελίδες μας: Αρμενιστής, Εμείς και η Κοινωνία μας, Γιάννης Αργυρός Σαντορίνη
Ο κακός μαθητής που άλλαξε τον κόσμο
Γεννήθηκε το 1879 στο Ουλμ της Γερμανίας. Το κεφάλι του ήταν τόσο
μεγάλο που οι γιατροί θεωρούσαν ότι έχει κάποια γενετική ανωμαλία και
σχεδόν τον φώναζαν "κεφάλα" δεξιά αριστερά.
Μίλησε όταν έκλεισε τα τρία του χρόνια και περνούσε την ώρα του φτιάχνοντας πύργους από τραπουλόχαρτα.
Βλέποντας το γερμανικό στρατό να παρελαύνει, αποκάλεσε τους στρατιώτες "κακομοίρηδες" στους οποίους δε θα ήθελε ποτέ να μοιάσει. "Οι δάσκαλοι στο δημοτικό μου φαίνονταν σα λοχίες και οι καθηγητές στο λύκειο σα λοχαγοί", θα πει πολύ αργότερα.
Αυτοί οι λοχαγοί καθηγητές του λυκείου τον θεωρούν από τους πλέον αργόστροφους μαθητές που είχαν ποτέ. Αλλά δεν το λένε έτσι, στον αέρα. Το αιτιολογούν επιστημονικά και άκρως παιδαγωγικά οι άνθρωποι: "δεν απαντά ποτέ αμέσως σε μια ερώτηση. Σκέφτεται ώρες προτού απαντήσει. Δεν αποστηθίζει ποτέ τίποτα. Δηλαδή και να προσπαθήσει, δε μπορεί να το κάνει".
Είναι απείθαρχος, δεν υπακούει σε καμία εντολή, δεν ευθυγραμμίζεται με κανέναν κανόνα, δεν έχει ενδιαφέροντα, δεν ασχολείται με κανένα άθλημα. Κι επιπροσθέτως είναι και Εβραίος. Θέλεις κι άλλα για να καταλάβεις ότι αυτό το παιδί ήταν μια σκέτη καταστροφή;
Κι όμως, ήδη από το δημοτικό, έχει διαβάσει ουκ ολίγα βιβλία βιολογίας, ιατρικής, μαθηματικών, φυσικής και φιλοσοφίας. Δεν αρκούν όμως αυτά για το σχολείο. Ένας καθηγητής του, όχι κακός, ο Ζόσεφ Ντέγκενχαρτ, του λέει ότι δε καταφέρει τίποτα στη ζωή του και καλύτερο θα ήταν να σταματήσει να προσπαθεί να πάρει το απολυτήριο. Προετοιμάζεται μόνος του για την Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης αλλά παίρνει 20 στα μαθηματικά και 02 σε όλα τα άλλα μαθήματα. Έτσι, αποτυγχάνει!
Ένας καθηγητής, βλέποντας πράγματα σε αυτόν, τον συμβουλεύει να προετοιμαστεί σε ένα μικρό σχολείο του Ααράου και να ξαναδοκιμάσει. Τα καταφέρνει! Περνάει στο τμήμα μαθηματικών και φυσικής του Πολυτεχνείου. Ως φοιτητής δεν αλλάζει: αντιδραστικός, αφηρημένος, εριστικός, αδιάφορος, εγωκεντρικός. Αργότερα θα δηλώσει ότι δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, εκτός από μια παράφορη περιέργεια.
Αποφοίτησε από τη σχολή του το 1901 με τον δεύτερο χειρότερο βαθμό ανάμεσα σε όλους τους συμφοιτητές του. Αυτός ο βαθμός του απαγόρευσε να βρει κάποια ακαδημαϊκή θέση με αποτέλεσμα να εργαστεί ως ειδικός τεχνικός τρίτης τάξης στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών της Βέρνης (1902-1909) ενώ παίρνει την Ελβετική υπηκοότητα και απαλλάσσεται από το γερμανικό στρατό. Κάπου εκεί ξεκινάει η πορεία του προς την κορυφή της παγκόσμιας επιστήμης, πορεία που θα τον καθιερώσει ως συνώνυμο του έξυπνου ανθρώπου.
Το όνομά του ήταν Άλμπερτ Αϊνστάιν...
Ο κακός μαθητής που άλλαξε τον κόσμο
Γεννήθηκε το 1879 στο Ουλμ της Γερμανίας. Το κεφάλι του ήταν τόσο
μεγάλο που οι γιατροί θεωρούσαν ότι έχει κάποια γενετική ανωμαλία και
σχεδόν τον φώναζαν "κεφάλα" δεξιά αριστερά.
Μίλησε όταν έκλεισε τα τρία του χρόνια και περνούσε την ώρα του φτιάχνοντας πύργους από τραπουλόχαρτα.
Βλέποντας το γερμανικό στρατό να παρελαύνει, αποκάλεσε τους στρατιώτες "κακομοίρηδες" στους οποίους δε θα ήθελε ποτέ να μοιάσει. "Οι δάσκαλοι στο δημοτικό μου φαίνονταν σα λοχίες και οι καθηγητές στο λύκειο σα λοχαγοί", θα πει πολύ αργότερα.
Αυτοί οι λοχαγοί καθηγητές του λυκείου τον θεωρούν από τους πλέον αργόστροφους μαθητές που είχαν ποτέ. Αλλά δεν το λένε έτσι, στον αέρα. Το αιτιολογούν επιστημονικά και άκρως παιδαγωγικά οι άνθρωποι: "δεν απαντά ποτέ αμέσως σε μια ερώτηση. Σκέφτεται ώρες προτού απαντήσει. Δεν αποστηθίζει ποτέ τίποτα. Δηλαδή και να προσπαθήσει, δε μπορεί να το κάνει".
Είναι απείθαρχος, δεν υπακούει σε καμία εντολή, δεν ευθυγραμμίζεται με κανέναν κανόνα, δεν έχει ενδιαφέροντα, δεν ασχολείται με κανένα άθλημα. Κι επιπροσθέτως είναι και Εβραίος. Θέλεις κι άλλα για να καταλάβεις ότι αυτό το παιδί ήταν μια σκέτη καταστροφή;
Κι όμως, ήδη από το δημοτικό, έχει διαβάσει ουκ ολίγα βιβλία βιολογίας, ιατρικής, μαθηματικών, φυσικής και φιλοσοφίας. Δεν αρκούν όμως αυτά για το σχολείο. Ένας καθηγητής του, όχι κακός, ο Ζόσεφ Ντέγκενχαρτ, του λέει ότι δε καταφέρει τίποτα στη ζωή του και καλύτερο θα ήταν να σταματήσει να προσπαθεί να πάρει το απολυτήριο. Προετοιμάζεται μόνος του για την Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης αλλά παίρνει 20 στα μαθηματικά και 02 σε όλα τα άλλα μαθήματα. Έτσι, αποτυγχάνει!
Ένας καθηγητής, βλέποντας πράγματα σε αυτόν, τον συμβουλεύει να προετοιμαστεί σε ένα μικρό σχολείο του Ααράου και να ξαναδοκιμάσει. Τα καταφέρνει! Περνάει στο τμήμα μαθηματικών και φυσικής του Πολυτεχνείου. Ως φοιτητής δεν αλλάζει: αντιδραστικός, αφηρημένος, εριστικός, αδιάφορος, εγωκεντρικός. Αργότερα θα δηλώσει ότι δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, εκτός από μια παράφορη περιέργεια.
Αποφοίτησε από τη σχολή του το 1901 με τον δεύτερο χειρότερο βαθμό ανάμεσα σε όλους τους συμφοιτητές του. Αυτός ο βαθμός του απαγόρευσε να βρει κάποια ακαδημαϊκή θέση με αποτέλεσμα να εργαστεί ως ειδικός τεχνικός τρίτης τάξης στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών της Βέρνης (1902-1909) ενώ παίρνει την Ελβετική υπηκοότητα και απαλλάσσεται από το γερμανικό στρατό. Κάπου εκεί ξεκινάει η πορεία του προς την κορυφή της παγκόσμιας επιστήμης, πορεία που θα τον καθιερώσει ως συνώνυμο του έξυπνου ανθρώπου.
Το όνομά του ήταν Άλμπερτ Αϊνστάιν...