«Το νερό είναι δικό μας»Με αυτό το σύνθημα οι πολίτες της Βολιβίας πριν από δεκατρία χρόνια έδωσαν τη μάχη για να ξαναγίνει το νερό δημόσιο αγαθό. Στη Θεσσαλονίκη, χτυπά δυνατά το «καμπανάκι» της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ, με τους πολίτες να αντιδρούν και να υπερασπίζονται τα αγαθό που μας έδωσε απλόχερα η φύση. Με αφορμή τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, η κίνηση πολιτών «SOSτε το
Νερό» είχε έναν υψηλό προσκεκλημένο. Τη συμπρωτεύουσα επισκέφθηκε ο Βολιβιανός υπουργός Πολιτισμών Πάμπλο Κανέδο, μεταφέροντας την πολύτιμη εμπειρία του σχετικά με το σοβαρό θέμα που απασχολεί την πόλη.
Ο υπουργός της χώρας της Λατινικής Αμερικής συμμετείχε σε μεγάλη εκδήλωση την Παρασκευή 06/09, αφιερωμένη στο επίμαχο θέμα, υπό τον τίτλο: «Από την Κοτσαμπάμπα ως τη Θεσσαλονίκη, οι αγώνες για το νερό φτάνουν στη νίκη». Ο Π. Κανέδο είχε σειρά επαφών με πολιτικά κόμματα, ενώ παραχώρησε και συνέντευξη Τύπου στους δημοσιογράφους της ΕΤ3, που συνεχίζουν να δίνουν τον δικό τους αγώνα. Ο πολιτικός από τη Βολιβία αρχικά εξέφρασε την αλληλεγγύη του στον αγώνα των εργαζομένων και μπήκε στο προκείμενο που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ, σχολιάζοντας ότι «ήταν σαν να ξαναζούσα την ίδια ιστορία δεύτερη φορά», ευχόμενος η κατάληξη του αγώνα να είναι ίδια, όπως στη Βολιβία.
Ακόμη, τόνισε πως χρειάζεται οργάνωση και αξιοπρέπεια από τη μεριά του λαού και όχι βία για να επιτευχθεί ο στόχος, δηλαδή να μην ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΑΘ. Επίσης δήλωσε πως στη Βολιβία υπήρξε κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά πόλεμος για το νερό. «Ένας πόλεμος με νεκρούς. Γυναίκες, παιδιά και άντρες όλοι βρέθηκαν στους δρόμους». Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην πόλη του Θερμαϊκού ο κ. Κανέδο υπογράμμισε εμφατικά πως «ο πόλεμος του νερού ήταν η αρχή μιας μεγάλης νύχτας που αντιμετώπισε τον φιλελευθερισμό και άλλαξε την ιστορία της χώρας μας», αναφερόμενος στην τρίμηνη μάχη που έδωσαν οι πολίτες της χώρας τους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού.
Για την ιστορία πρέπει να θυμίσουμε πως το 1999, η διαχείριση του νερού στη Βολιβία εκχωρήθηκε σε ιδιώτη και ξαναπέρασε στο δημόσιο τον Απρίλιο του 2000, έπειτα από τις έντονες αντιδράσεις του λαού και τις βίαιες συγκρούσεις με τον στρατό. «Το νερό ήταν αφορμή. Είχε προηγηθεί η ιδιωτικοποίηση του πετρελαίου και των μεταφορών, που ήταν σημαντικό πλήγμα για τον λαό. Και μετά απλώσαμε τον αγώνα σε όλους τους τομείς», ανέφερε ο υπουργός. Ο Βολιβιανός προσκεκλημένος της Κίνησης Πολιτών, τόνισε πως το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα και όχι εμπόρευμα, ως εκ τούτου το θέμα δεν είναι ιδεολογικό, αλλά ανθρώπινο. Τους λίγους μήνες που το νερό πέρασε σε ιδιώτες, τα τιμολόγια του νερού αυξήθηκαν κατά 300%, ενώ απαγορεύτηκε στους πολίτες ακόμη και να μαζέψουν νερό της βροχής. Το αποκορύφωμα του αγώνα ήταν ότι το νερό κατοχυρώθηκε ως δημόσιο αγαθό και μέσω του Συντάγματος το 2009.
Η διαχείριση του νερού ανά τον κόσμο
Η εμπειρία από άλλες χώρες έχει καταδείξει ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει οδηγήσει σε εκτίναξη των τιμών και σε ορισμένες περιπτώσεις σε κίνδυνο της δημόσιας υγείας και ευημερίας.
Σύμφωνα με το «Save Greek Water» έχουν καταγραφεί ανάλογες περιπτώσεις ανά τον κόσμο: «Χιλή: η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλε σαν δανειοδοτικό όρο στη χώρα εγγύηση κέρδους 33% στη γαλλική εταιρία ύδρευσης Suez Lyonnaise des Eaux
Αυστραλία: Το 1998 λίγο καιρό αφότου ανέλαβε την ύδρευση η γαλλική Suez Lyonnaise des Eaux το νερό στο Σύδνεϋ βρέθηκε μολυσμένο από παράσιτα και κρυπτοσπορίδια.
Καναδάς: Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, αφού μολύνθηκαν από το βακτηριο E coli στο Walkerton, Ontario ύστερα από την ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού που πέρασε στον έλεγχο της A&L Labs. Η εταιρεία χαρακτήρισε τα αποτελέσματα των ελέγχων “απόρρητη πνευματική ιδιοκτησία” και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.
Μαρόκο: Οι καταναλωτές είδαν την τιμή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω αφότου ιδιωτικοποιήθηκε η εταιρeία ύδρευσης στην Casablanca.
Αργεντινή: Όταν θυγατρική της Suez Lyonnaise des Eaux αγόρασε την κρατική επιχείρηση νερού Obras Sanitarias de la Nacion, οι τιμές διπλασιάστηκαν και η ποιότητα του νερού χειροτέρευσε. Η εταιρεία αναγκάστηκε να αποχωρήσει όταν οι κάτοικοι μαζικά αρνήθηκαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.
Μ. Βρετανία: Οι λογαριασμοί ύδρευσης και αποχέτευσης αυξήθηκαν κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%.
Ν. Ζηλανδία: Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την εμπορευματοποίηση του νερού.
Ν. Αφρική: Το νερό έγινε απροσπέλαστο, πανάκριβο και μη ασφαλές, όταν η εταιρεία Suez Lyonnaise des Eaux ανέλαβε την ύδρευση στο Johannesburg. Υπήρξαν εκτεταμένες μολύνσεις και χιλιάδες άνθρωποι είδαν την παροχή τους να διακόπτεται.
Βολιβία: Το 1999 η Παγκόσμια Τράπεζα συστήνει ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρείας ύδρευσης της Cochabamba, Servicio Municipal del Agua Potable y Alcantarillado (SENIAPA). Αξιωματούχοι της τράπεζας απείλησαν ανοιχτά να παρακρατήσουν 600 εκατομμύρια $ από την δανειακή σύμβαση, αν η Βολιβία δεν αποδεχόταν».
Επαφές με πολιτικά κόμματα
Θερμή υποδοχή είχε ο Βολιβιανός υπουργός Πολιτισμών Πάμπλο Κανέδο, από τους Οικολόγους Πράσινους και το Πανελλαδικό τους Συμβούλιο, που συνεδρίαζε στη Θεσσαλονίκη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι ενημέρωσαν τον Βολιβιανό υπουργό για τις δράσεις τους ενάντια στην προωθούμενη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, γιατί πιστεύουν ότι το νερό είναι αναπαλλοτρίωτο δημόσιο αγαθό, απαραίτητο για τη ζωή, που πρέπει να είναι προσβάσιμο σε όλους τους πολίτες και η διαχείρισή του να γίνεται με κύριο γνώμονα τη βιωσιμότητα και όχι την εμπορική λογική της μεγιστοποίησης του κέρδους.
Τέτοιες δράσεις ήταν οι ενημερωτικές εκστρατείες και εκδηλώσεις, η στήριξη της πανευρωπαϊκής εκστρατείας συλλογής υπογραφών Right2water, των δράσεων της Κίνησης 136 για να γίνουν πρωταγωνιστές οι πολίτες και του «SOSτε το Νερό» ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο διοργανώθηκαν εκδηλώσεις στο ευρωκοινοβούλιο και κατατέθηκαν ερωτήσεις από τον ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Ν. Χρυσόγελο προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που πέτυχαν σημαντική απάντηση του Επιτρόπου Ρεν, στην οποία αρνείται κατηγορηματικά ότι η ιδιωτικοποίηση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση της Ελλάδας.
Ο κ. Κανέδο με τη σειρά του, αναφέρθηκε στον αγώνα των κατοίκων της Κοτσαμπάμπα -της τρίτης μεγαλύτερης πόλης σε πληθυσμό στη Βολιβία- η οποία τo 2000 σείστηκε από τις διαδηλώσεις, λόγω της αύξησης στην τιμή του νερού κατά 300%, η οποία έγινε όταν βορειοαμερικανική εταιρεία ανέλαβε τη διαχείριση του νερού της πόλης. Σχετικά με το σημερινό καθεστώς διαχείρισης του νερού στην Βολιβία ο κ. Κανέδο επεσήμανε ότι στις πόλεις έχουν δημιουργηθεί δημόσιες εταιρείες και στη διαχείριση του νερού συμμετέχουν και οι πολίτες, μαζί με τους εργαζόμενους στην ύδρευση. Επιπλέον, έχουν δημιουργηθεί συνεργατικές κολεκτίβες, όπου οι γείτονες μιας περιοχής έχουν συμμετοχή στις διαδικασίες της διαχείρισης. Μάλιστα, η Βολιβιανή κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για τη δημιουργία υποδομών με σκοπό τη διάθεση πόσιμου νερού σε περιοχές που μέχρι σήμερα δεν υπήρχε, επενδύοντας το πλεόνασμα από την εταιρεία του νερού, αλλά και από τη διαχείριση άλλων αγαθών, όπως το αέριο και το πετρέλαιο.
http://www.attikipress.gr