Αγριοκούνελα (διαφορές)
Το άγριο κουνέλι έχει μήκος 25-35 εκατ. και βάρος 2-2,5 χιλ/μα. Έχει χρώμα λευκό, με τρίχες μέσα στο λευκό χρώμα διάσπαρτες φαιές. Πολλές φορές βρίσκουμε και κουνέλια με μαύρο χρώμα, αλλά αυτά έχουν διασταυρωθεί με κουνέλια οικιακά. Η φυσική ζωή του άγριου κουνελιού ανέρχεται σε 8-9 χρόνια. Ζει σε όλα τα είδη των εδαφών, σε κοιλάδες και βουνά μέχρι 600 μέτρα υψόμετρο. Έχει πολλούς εχθρούς, όπως τους κυνηγούς, τη νυφίτσα, την ικτίδα, την οξογαλή, την αλεπού και σχεδόν όλα τα αρπακτικά πουλιά. Η περίοδος της γονιμότητας του αρχίζει περί τα μέσα Φεβρουαρίου και η εγκυμοσύνη διαρκεί ένα μήνα, με γονιμοποίηση 4-6 φορές το χρόνο.
Το οικιακό κουνέλι προέρχεται από το άγριο κουνέλι που συνήθισε να εκτρέφεται και σε κλειστό χώρο, τα κουνελοτροφεία. Η επίδραση της οικόσιτης κουνελοτροφίας και η επιλογή έφερε πολλές ευγενείς επιδράσεις στο αγριοκούνελο, στο μέγεθος του σώματος, στο τρίχωμα, στο μήκος των αυτιών και στη διάπλαση της κεφαλής του. Γενικά, το οικόσιτο κουνέλι είναι πιο παχύσαρκο από το αγριοκούνελο και πολλές φορές ζυγίζει 7-9 χιλ/μα. Μερικές φορές το τρίχωμα είναι φαιό, αλλά επίσης λευκό, μαύρο, σκουρόχρωμο, κηλιδωτό και συνήθως το μήκος του τριχώματος περισσότερο μακρύ. Τα αυτιά του είναι πιο κοντά και το κεφάλι πιο στενό αλλά μακρύτερο. Η γονιμότητα του οικοδίαιτου κουνελιού διαρκεί περισσότερο από του άγριου, με 7-10 γέννες το χρόνο. Η σχέση του ανθρώπου με το κουνέλι
Η σχέση του ανθρώπου με τον Ευρωπαϊκό Λαγό ή το ‘απλό’ κουνέλι καταγράφηκε για πρώτη φορά από τους Φοίνικες πάνω από 1.000 έτη π.Χ., όταν ονόμασαν την Ιβηρική Χερσόνησο ‘i-shephan-im’ (που σημαίνει ‘η γη του κουνελιού’), κάτι που οι Ρωμαίοι μετέτρεψαν στη λατινική μορφή ‘Hispania’, κι επομένως στη σύγχρονη λέξη ‘Ισπανία’ (‘Spain’).Ο Ευρωπαϊκός Λαγός (Oryctolagus cuniculus) είναι το μοναδικό είδος κουνελιού που μπορεί να εξημερωθεί. Όλες οι ράτσες των κουνελιών – όπως οι νάνοι και τα κουνέλια Αγκύρας- ανήκουν σε αυτό το είδος. Ωστόσο, τα κουνέλια και οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, πέρα από την εξημέρωση. Τα κουνέλια είναι ένα παράδειγμα ζώου, το οποίο ο ίδιος πολιτισμός μεταχειρίζεται ως φαγητό, κατοικίδιο και ‘μπελά’.
Όσα κουνέλια χρησιμοποιούνται για φαγητό, είτε καταδιώκονται είτε εκτρέφονται γι’ αυτό το σκοπό. Δολώματα ή όπλα μαζί με σκυλιά διατίθενται συνήθως για το κυνήγι άγριων κουνελιών. Σε πολλές περιοχές εκτρέφονται επίσης κουνέλια για το κρέας τους, μια διαδικασία που ονομάζεται κουνελοτροφία. Η γούνα των κουνελιών χρησιμοποιείται συχνά ως τμήμα ορισμένων αξεσουάρ, όπως εσάρπες ή καπέλα. Τα κουνέλια είναι επίσης πολύ καλοί παραγωγοί κοπριάς. Τα ούρα τους, καθώς περιέχουν μεγάλη ποσότητα αζώτου, καθιστούν τις λεμονιές ιδιαίτερα παραγωγικές. Το γάλα τους ενδέχεται να έχει επίσης μεγάλη φαρμακευτική (δες παρακάτω συνδέσμους) ή θρεπτική αξία εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας του σε πρωτεΐνη.Υπάρχει πλήθος θεμάτων υγείας που σχετίζονται με τη χρησιμοποίηση των κουνελιών για το κρέας τους, ένα από τα οποία είναι η αρρώστια Pasteurella Tularensis. Ένα ακόμη αποκαλείται Rabbit Starvation, εξαιτίας είτε της χαμηλής περιεκτικότητας του κρέατός τους σε λιπαρά είτε της έλλειψης αμινοξέων στο κρέας τους και της περιορισμένης σύνθεσης αυτών στο ανθρώπινο σώμα. Οικόσιτα κουνέλια
Ένα υγιές οικόσιτο κουνέλι μπορεί να ζήσει 6-10 έτη. Του αρέσει να πετά εδώ κι εκεί παιχνίδια και να ροκανίζει χαρτόνια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί ακόμα και να συμφιλιωθεί με γάτες και σκύλους. Αν και συχνά εγκλωβίζονται σε μικρούς χώρους, τα κουνέλια μπορούν εξίσου να περιφέρονται ελεύθερα, παρόμοια με γάτες και σκύλους, οπότε ονομάζονται ‘οικιακά κουνέλια’. Μεγάλα, φτηνά κλουβιά είναι δυνατό να κατασκευαστούν από 'Idea-cubes', που μπορούν να εντοπιστούν σε πολλά καταστήματα.
Τα θηλυκά κατοικίδια κουνέλια πρέπει να στειρώνονται σε μικρή ηλικία, καθώς είναι επιρρεπή στον καρκίνο της μήτρας και μπορεί να υποφέρουν και να οδηγηθούν στο θάνατο αργότερα, αν δεν το αποτρέψουμε. Εκτός αυτού, η στείρωση θα μειώσει πιθανή επιθετική συμπεριφορά που σχετίζεται με τη γέννα. Ο ευνουχισμός των αρσενικών δημιουργεί επίσης πολλά πλεονεκτήματα σχετικά με την υγεία και τη συμπεριφορά τους. Ορισμένα κουνέλια μπορούν να γίνουν υπερβολικά επιθετικά προς άλλα, εκτός κι αν γίνεται προσπάθεια να συμφιλιωθούν μεταξύ τους με τον καιρό. Η στείρωση , ο ευνουχισμός και των δύο είναι το κλειδί για την επιτυχία αυτής της προσπάθειας.
Σε αντίθεση με τις γάτες, δεν επιτρέπεται να αφαιρούμε τα νύχια των κουνελιών. Καθώς δε διαθέτουν πέλμα στο κάτω μέρος των ποδιών, τα κουνέλια χρειάζονται τα νύχια για ισορροπία. Επομένως, η αφαίρεση των νυχιών από τα πόδια του κουνελιού το καθιστά ανίκανο να περπατήσει, με αποτέλεσμα να σκοντάφτει διαρκώς.
Με την προϋπόθεση ότι δέχονται σωστή φροντίδα, τα κουνέλια μπορούν να γίνουν φιλικά και παιχνιδιάρικα κατοικίδια. Εκτρέφονται σε πολλές περιοχές του κόσμου, τόσο σε εσωτερικούς όσο και σε εξωτερικούς χώρους. Τα κουνέλια που διατηρούνται σε εσωτερικούς χώρους είναι κατά κανόνα πιο υγιή και πιο κοινωνικά από όσα διατηρούνται σε εξωτερικούς χώρους. Αν στεγάζονται σε εσωτερικό χώρο και δε διαθέτουν πρόσβαση σε επικίνδυνα σημεία (ιδιαίτερα ηλεκτρικά καλώδια και φυτά που πιθανώς να είναι τοξικά), είναι σχετικά ασφαλή από αρπακτικά, παράσιτα, ασθένειες και ακραίες θερμοκρασίες. Τα κουνέλια που διατηρούνται σε εξωτερικό χώρο πρέπει να διαθέτουν καταφύγιο που να θερμαίνεται το χειμώνα και να σκιάζεται το καλοκαίρι. Τα οικιακά κουνέλια αισθάνονται άνετα σε θερμοκρασίες μεταξύ 10 και 21 βαθμών Κελσίου (50 με 70 βαθμοί Φαρενάιτ), ενώ δεν ανέχονται θερμοκρασίες άνω των 32 βαθμών Κελσίου (90 βαθμοί Φαρενάιτ).
Οι κτηνίατροι που εξειδικεύονται στα κουνέλια συστήνουν μια διατροφή αποτελούμενη από καθαρό νερό, ορισμένη ποσότητα συσκευασμένων συνθετικών τροφών και άφθονο σανό καθημερινά. Πρόσθετα λαχανικά (2 κούπες ανά 2,3 κιλά σωματικού βάρους) πρέπει να παρέχονται: καλές επιλογές αποτελούν το μαρούλι (όχι iceberg), ο μαϊνδανός, το αγριοραδίκι, το αντίδι και ο βασιλικός. Καρότα και φρούτα πρέπει να περέχονται με φειδώ. http://www.wikipedia.org/
http://animalslife2.blogspot.com/2009/04/blog-post_30.html